مسئولیت بدون‌ قبله گمراه‌کننده است

تعدادی از همسفران لژیون‌ سردار نمایندگی پرند مطالبی را در خصوص دستور جلسه «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن)» در قالب مشارکت مکتوب ارائه کردند که تقدیم شما می‌گردد.

مشارکت همسفر زهرا نگهبان لژیون سردار (لژیون چهارم):
اگر خوب نگاه کنیم خلقت، ظرفیت‌ها را برای ما انسان‌ها تعیین کرده است که هر‌ موجودی به چه اندازه ظرفیت دارد و چقدر می‌پذیرد و این به خود هر انسان بستگی دارد که با قدم گذاشتن در مسیر ارزش‌ها و پرداختن به کارهای ارزشی ظرف خود را بزرگ کند؛ اگر کسی ظرف وجودی خودش را درست بسنجد در انتخاب مسئولیت‌هایش درست عمل کرده است و گرنه دچار سردرگمی خواهد بود و  به‌نقطه‌ای می‌رسد که دیگر معبود خویش را گم می‌کند در اصل قبله خود را گم کرده است. در کلام‌الله درباره قبله گم کردن می‌فرماید: "اِن‌َالاِنسانِ لِرَبِ لِکَنود" انسان موجودی است که به رب خود ناسپاسی می‌کند. خدا را شکر کنگره‌60 و آموزش‌های خوب آن ما را در این امر یاری کرد که هرشخصی بتواند ظرف وجودی خود را بشناسد که آن با پذیرفتن مسئولیت در جایگاه‌های خدمتی بوده است که به‌صورت مهره‌هایی چیده شده مثل مرزبانی، دیده‌بانی، راهنما و ... که این افراد بعد‌ از این‌که سفر اول خود را به پایان رساندند و یک‌سری کارگاه‌های آموزشی را گذراندند در ابتدا از خدمت‌های کوچک شروع کرده و مسئولیت برعهده گرفتند. در واقع ظرف خود را بزرگ‌تر کردند و توانستند به‌جایگاه‌های بالاتر خدمتی برسند و این؛ یعنی قدم برداشتن در مسیر مستقیم. این راهی است که ما را به‌سر مقصد و هدف‌مان می‌رساند و دچار قبله گم کردن نمی‌شویم.

مشارکت همسفر اعظم (لژیون سوم):
سر آغاز گفتار نام خدا است.
یکی از پایه‌های مسولیت این است که نسبت به جایگاهی که در آن قرار می‌گیریم دانایی داشته باشیم. انسان باید آگاهی و دانش لازم را داشته باشد تا بتواند آموزش را دریافت کند. نیست انسان، مگر آنچه خودش سعی می‌نماید. این دستور جلسه از چند کلمه جدا تشکیل شده است که هر‌کدام معنای خاصی دارد. ظرفیت؛ یعنی اندازه یا مقدار که در کنگره به آن نقطه تحمل گفته می‌شود و تمام هستی بر مبنای ظرفیت شکل می‌گیرد. مسولیت؛ یعنی وظیفه کاری را برعهده داشته باشیم. قبله گم کردن هم؛ یعنی از مسیر و هدف واقعی دور شده و به مقصد نرسیم. گاهی به انسان پیشنهاد مسئولیتی داده می‌شود و شخص باید با خود بسنجد که آیا از عهده آن بر می‌آید یا خیر ؟ به قول معروف ظرفیت آن کار را دارد؛ اگر نداشته باشد در اثر یک‌سری اتفاقات از حالت تعادل خارج می‌شود؛ یعنی به‌واسطه ناتوانی از انجام آن کار در مسیر تاریکی قرار گرفته و از راه مستقیم خارج شده که همان قبله گم کردن است.

ظرفیت انسان ارتباط مستقیم به‌میزان دانایی او دارد و هر قدر دانایی بیشتری کسب کند ظرفیت و نقطه تحمل او افزایش می‌یابد؛ اگر انسان تزکیه و پالایش شود، از ضدارزش‌ها دوری کند و در صراط مستقیم باشد ،هیچ‌گاه قبله خود را گم نمی‌کند. هر‌شخص برای پذیرش مسئولیت ابتدا باید نگاهی به خود بیندازد و ببیند که آیا ظرفیت و گنجایش آن کار را دارد یا نه؟ انسان؛ اگر به درجه تفکر، تجربه و آموزش که سه ضلع مثلث دانایی هستند نرسیده باشد سریعاً دچار تخریب شده و به‌هم می‌ریزد. ظرفیت و نقطه تحمل ذره‌ذره با آگاهی، تمرین، تکرار و گذشت زمان تغییر می‌کند. ما باید مسئولیتی را قبول کنیم که اندازه ظرفیت ما باشد. هنگامی که ظرفیت بالاتر از مسولیت باشد باعث ارتقاء ما می‌شود و به جاهای بالاتری صعود خواهیم کرد و پایین بودن ظرفیت باعث قبله گم کردن می‌گردد؛ زیرا باید اندازه ظرفیت خود، کارها را انتخاب کنیم. خداوند را شاکر و سپاسگزار هستم برای وجود گرانهای آقای مهندس دژاکام، علم راستین کنگره‌60 و آموزش‌های راهنمای خودم همسفر الهه که هنر زندگی کردن را به من آموخت تا بتوانم در برابر مشکلات تفکر کنم و بهترین راه حل را پیدا نمایم.

مشارکت همسفر زلیخا (لژیون چهارم):
آدمی را ظرفیتی است نهفته، ژرف‌تر از آنچه در آینه‌ روزمره دیده می‌شود. این ظرفیت در لحظه‌های آسان زندگی رخ نمی‌نماید، در آرامش و آسایش، نه جوهر آدمی سنجیده می‌شود، نه وسعت جانش؛ بلکه آن‌گاه که باری بر دوش نهاده می‌شود. وزنی از مسئولیت، آن‌جا است که روح انسان یا می‌شکند یا می‌بالد. مسئولیت، همان نوری‌ بوده که به درون تاریک‌ترین زوایای وجود می‌تابد و توان نهفته را به عرصه می‌آورد. این تنها آغاز ماجرا است و مسئله آن‌گاه پیچیده‌تر می‌شود که آدمی در شتاب و هیاهوی مسئولیت، قبله را گم کند.

قبله‌ گم کردن تنها از جنس ندانستن جهت نیست. گاه می‌دانی کجا می‌روی؛ اما نمی‌دانی چرا؟ گاه مقصدی داری؛ اما مقصد تو دیگر با حقیقتت هم‌راستا نیست. این‌جا است که خطر آغاز می‌شود؛ چرا که انسان اگر هزاران قدم در مسیر نادرست بردارد نه تنها به مقصد نمی‌رسد؛ بلکه از خود نیز دور می‌شود.چه بسیارند آنانی که ظرفیتی عظیم داشته‌اند و مسئولیت‌های بزرگ بر دوش کشیده‌اند؛ اما چون قبله را گم کرده‌اند، عظمت‌شان بدل به فاجعه شده است. تاریخ پر از انسان‌های باهوش، توانا؛ حتی نیک‌نیت است که چون هدف را فراموش کرده‌اند، بارشان به جای ساختن، ویران کرده است. ظرفیت اگر در راه خطا صرف شود، شمشیری می‌شود بر گلوی حقیقت. مسئولیت اگر با بصیرت همراه نباشد، در بهترین حالت تنها رنجی‌ بی‌ثمر است.

قبله همان معنای والایی است و همان نوری که راه را روشن می‌کند؛ وقتی انسان قبله‌ را می‌شناسد، ظرفیتش را در خدمت هدف می‌گذارد و مسئولیتش رنگ معنا می‌گیرد؛ اما بی‌قبله، همه چیز رنگ می‌بازد؛ حتی پررنگ‌ترین مسئولیت‌ها؛ پس انسان باید هر‌ از‌ گاه بایستد، رو به درون کند و بپرسد: قبله‌ام کجاست؟ هنوز در مسیرم یا تنها راه می‌روم؟ که مبادا با بار سنگین مسئولیت، از اصل خویش دور شود و این ایستادن و پرسیدن خود، نشانه‌ بلوغ است. آن زمان که ظرفیت با آگاهی، مسئولیت با تعهد و قبله با روشنایی همراه می‌شوند، انسان نه تنها راه را می‌شناسد، که خود راه می‌شود. ظرفیت، مسئولیت و قبله هر سه باید در هماهنگی باشند. ظرفیت بدون مسئولیت، خاموش است. مسئولیت بدون قبله، گمراه‌کننده است و قبله بدون شناخت ظرفیت و پذیرش مسئولیت تنها یک نشانه‌ دور خواهد بود.

مشارکت همسفر سمیرا (لژیون سوم):
انسان اگر بخواهد هر‌چیزی را به‌دست آورد در ابتدا باید ظرفیت آن را در خود ایجاد کند؛ اگر فردی ظرفیت نداشته باشد و مسئولیتی به او واگذار شود، اولین تخریب روی خود شخص است. همان‌طور که استاد امین دژاکام در جزوه جهان‌بینی بیان می‌کنند: "اگر ظرفیت وجود نداشته باشد باعث انفجار و تخریب سلولی در شخص می‌شود." ظرفیت با تعادل رابطه مستقیم دارد؛ یعنی ظرفیت هر‌فرد با مسئولیتی که قبول می‌کند باید در تعادل باشد. آقای مهندس دژاکام بارها به این موضوع اشاره کرده‌اند که اگر مسئولیت؛ حتی آبدارخانه را هم داشته باشی؛ ولی ظرفیت لازم در تو وجود نداشته باشد باعث تخریب خودت و دیگران می‌شود. این دستور جلسه ظرفیت، مسئولیت و قبله گم کردن با وادی نهم در ارتباط است که نقطه تحمل و ظرفیت هرشخص هم در مسائل منفی و هم در مسائل مثبت می‌تواند بالا رود؛ ولی همیشه باید این را بدانیم که اگر ذره‌ای عمل خیر یا شر انجام دهیم نتیجه آن به خودمان باز خواهد گشت.

کسانی که در جهت منفی ظرفیت خودشان را بالا می‌برند؛ اگر به آن‌ها مسئولیت و جایگاهی داده می‌شود به افراد با دید برتری نگاه خواهند کرد و در واقع از خود واقعی‌ و مسیر مستقیم دور می‌شوند و قبله خود را گم می‌کنند قبله گم کردن یعنی خارج شدن از صراط مستقیم و‌ در واقع؛ اگر در کسی ظرفیت مسئولیتی وجود نداشته باشد؛ ولی آن مسئولیت به او داده شود و او قبول کند از صراط و مسیر مستقیم خارج می‌شود و نمی‌تواند مسئولیت خود را به خوبی انجام دهد و انرژی لازم را از انجام آن مسئولیت بگیرد؛ ولی در کنگره‌60 اگر اعضاء در چهارچوب قوانین و اصول کنگره باشند و آموزش‌ها را عملی کنند ظرفیت‌شان در جهت مثبت هر روز بیشتر می‌شود و با پذیرش مسئولیت‌ها قبله خود را گم نمی‌کنند. در حقیقت ظرفیت کسب کردنی است و می‌توانیم آن را با آموزش‌ها به‌دست آوریم.

رابط خبری: همسفر مینا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون سردار)
ویراستاری و ارسال: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرند