استاد امین در سیدی گره مسولیت میفرماید: «ما وقتی وارد کنگره میشویم دیگران به خوبی به ما خدمات میرسانند، شاید ما آن زمان به مرزبان، نگهبان، راهنما و دیگر خدمتگزاران غبطه بخوریم؛ اما با آموزشها و کاربردی کردن آنها ما هم میتوانیم به آن جایگاه برسیم. جایگاهها در کنگره چرخشی هستند و مدت زمان خاص خودشان را دارند. زمانی که به ما در کنگره یک مسئولیت میدهند؛ اما ما در آن جایگاه به یک سفر اولی غبطه میخوریم، بدانیم دچار گرهمسئولیت شدیم؛ چون انسان نباید به گذشته برگردد یا به مسائل گذشته غبطه بخورد مگر این که چیزی را ناقص انجام داده باشد». زمانی که در کنگره به ما مسئولیتی میدهند طبق وادی یازدهم برای اینکه چشمه جوشان و رود خروشان باشیم؛ باید آن اختلاف پتانسیل را در خودمان ایجاد کنیم، این اختلاف پتانسیل در ما انرژی بهوجود میآورد و یک طعم شیرین و خوشایند به ما میدهد.
لذت بردن از مسئولیت باعث میشود که انگیزه لازم را پیدا کنیم؛ برای اینکه بتوانیم خدمتهای دیگر را قبول کنیم، با گرفتن خدمتهای تداومدار مثل مرزبانی و راهنمایی در کنگره باعث میشود خیلی از گرههای زندگی ما در این مسئولیتها باز شود. ما؛ باید بدانیم هر چیز دو شکل دارد ۱ـ شکل سازنده و ۲ـ شکل مخرب. مثلاً: عشق همانطوری که برای انسان سازنده است، انسان را به زندگی امیدوار میکند و باعث ایجاد انرژی و انگیزه در فرد میشود. در انسان اگر این عشق از حد بگذرد آنوقت میشود گره عشق که مخرب است و ممکن است به مرگ انسان منتهی شود.
مسئولیتها به ما قدرت، اعتماد به نفس و انضباط میدهند و لازمه زندگی هستند. فرد بیمسئولیت در جایگاه انسانی خودش قرار ندارد و همیشه در عذاب و رنج است و همه؛ باید یک مسئولیتی داشته باشیم. دو نیروی قدرتمندی وجود دارد که باعث میشود مسئولیتها برای انسان مشکل باشد شامل: ۱ـ طمع ۲ـ تکبر که اگر این دو نیرو در انسان وجود داشته باشد، باعث میشود انسان خودش، خودش را نابود کند.
انسان طمعکار؛ یعنی فرد زیادهخواه که هرچه به او بدهیم، بیشتر میخواهد. انسان متکبر فردی است که خودش را در آفرینش متفاوت از بقیه میبیند و همیشه فکر میکند از دیگران بهتر است و با بقیه فرق دارد. طمع از ترس از دست دادن چیزی است و باعث میشود من از آنچه دارم راضی نباشم و طمع میتواند در صور آشکار یا پنهان من باشد. صورپنهان در مسئولیتها خودش را نشان میدهد. طمع در مسئولیت داشتن باعث میشود در کارهای دیگران دخالت کنیم؛ اما رها کردن و سپردن مسئولیت به دیگران باعث میشود که تغییرات در ما بهوجود آید و؛ باید در مسئولیتها بتوانیم خواستههای خودمان را تغییر دهیم. اینجا است که میزان تلاش مهم نیست؛ بلکه تغییر جهت مهم است و از خواسته چشمپوشی کردن باعث تغییر در جهت زندگی میشود، در نتیجه باعث میشود انسان به آرامش برسد.
در مسئولیتها هرچه انسان بیشتر آموزش ببیند و دانایی او بیشتر شود احساس مسئولیت او زیاد میشود؛ اما آفت احساس مسئولیت زیاد کردن، وسواس است که باعث میشود در کار دیگران دخالت کنیم و فکر کنیم که کار بهتر انجام میشود؛ ولی اتفاق خوبی رخ نمیدهد و اگر بتوانیم تقسیم کار انجام بدهیم آن زمان اتفاق خوب میافتد و اطمینان کردن به دیگران باعث میشود انسان به آرامش برسد. اگر در سیستمی مسئولیتی داریم و با رفتن ما آن سیستم نتواند کار کند، ما دچار گره مسئولیت شدهایم. ما با قبول کردن مسئولیتهای کوچک در خودمان ظرفیت ایجاد میکنیم که بتوانیم مسئولیتهای بزرگتر و بیشتری را بپذیریم. اگر مسئولیتی را قبول کنیم؛ اما ظرفیت آن مسئولیت در ما بهوجود نیامده باشد باعث تخریب خود و دیگران میشویم. مسئولیت؛ باید به کسانی سپرده شود که بتوانند آن مسئولیت را در مسیر خودش پیش ببرند و باعث انحراف خود و دیگران نشوند. ما؛ نباید بار مسئولیت دیگران را بر عهده بگیریم؛ اما اگر مسئولیتی به عهده میگیریم؛ نباید کوتاهی کنیم و دچار مشکل شویم.
گذاشتن مسئولیت خودمان بر عهده دیگران باعث بههم خوردن تعادلها میشود و به دست آوردن نعمتها و مسئولیتها نیاز به زمان دارد و این گذشت زمان است که ما میتوانیم با آموزش دانایی خود را بالا ببریم تا ظرفیت مسئولیت در ما ایجاد شود. از یاد بردن مسئولیتها در واقع نشان میدهد، مقصد و هدف خود را گم کردهایم. در پایان از خداوند بزرگ به خاطر تمام نعمتها و مسئولیتهای که در زندگی به من داده به خصوص نعمت بزرگی مثل کنگره۶۰ کمال تشکر و قدردانی را دارم.
منابع: سیدی مسئولیت ۱ و ۲ از استاد امین
نویسنده: همسفر افسانه رهجوی راهنماهمسفر رعنا (لژیون نهم)
رابطخبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر رعنا (لژیون نهم)
ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون پانزدهم)
عکاسخبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مهشید (لژیون چهاردهم)
ویراستاری و ارسال: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر عفت (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی هاتف
- تعداد بازدید از این مطلب :
359