یک درخت زمانی مفید است که به ثمر برسد

دستورجلسه درختکاری برای من به عنوان یک همسفر در کنگره‌۶۰، یادآور زیبایی‌ها و درس‌های عمیقی است که در این مسیر بهبودی آموخته‌ام. این دستورجلسه نه تنها یک موضوع نمادین است، بلکه دریچه‌ای به سوی درک بهتر از خود، زندگی و فرآیند بهبودی است. وقتی به کاشت یک بذر فکر می‌کنم، به یاد اولین روزهای حضورم در کنگره می‌افتم. همان‌طور که یک بذر کوچک و ظریف است، من نیز در ابتدای راه احساس کوچک بودن و ضعف می‌کردم؛ اما کنگره به من آموخت که درون هر بذر، یک درخت تنومند نهفته است.

درون من توانایی‌هایی وجود دارد که با مراقبت و تلاش می‌توانند رشد کنند و به ثمر برسند. این امیدواری نیروی محرک من در این مسیر بوده است. در ابتدا انتظار داشتم که سریع به نتیجه برسم، اما کنگره به من یاد داد که صبر کنم و به فرآیند بهبودی احترام بگذارم. هر قدم کوچک بخشی از مسیر بود و هر روز، یک برگ جدید به درخت زندگی‌ من اضافه می‌شد. یک بذر بدون خاک مناسب و نور کافی نمی‌تواند رشد کند؛ من نیز بدون حمایت کنگره و همسفرانم هرگز نمی‌توانستم به این نقطه برسم. کارگاه‌های آموزشی، راهنمایی‌های آقای مهندس دژاکام و همراهی همسفران، مانند خاک حاصلخیزی بودند که به من اجازه دادند ریشه بدوانم و رشد کنم.

یک درخت زمانی مفید است که به ثمر برسد. بهبودی من نیز زمانی معنا پیدا کرد که توانستم از تجربیات خود برای کمک به دیگران استفاده کنم. این احساس که می‌توانم الهام‌بخش دیگران باشم و به آن‌ها کمک کنم، یکی از زیباترین ثمرات این مسیر بوده است. دستورجلسه‌ هفته‌ درختکاری برای من یادآور این است که بهبودی، یک فرآیند زیبا و پر از امید است. همان‌طور که یک بذر به درخت تبدیل می‌شود، من نیز با تلاش و مراقبت، به بهترین نسخه‌ خود تبدیل می‌شوم. این مسیر، مسیر رشد، تحول و زندگی دوباره است.

نویسنده: راهنمای تازه‌واردین همسفر فائزه

تایپ: همسفر بهاره رهجوی راهنما همسفر نسرین (لژیون دهم)

ویراستاری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مینا (لژیون چهارم) دبیر سایت

ارسال: همسفر مائده رهجوی راهنما همسفر فرنگیس (لژیون سوم) دبیر سایت

همسفران نمایندگی ابن‌سینا