حرکت لازمه تغییر

یازدهمین جلسه از دوره پانزده‌هم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی بنیان مشهد به استادی همسفر فرشته، نگهبانی همسفر مریم و دبیری همسفر نسرین با دستور جلسه «درختکاری» روز دوشنبه 13 اسفندماه ۱۴۰۳ ساعت ۱5:30 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

نهال سبز را کاشتم در قلب خاک، ریختم در پای او قطره‌های آب پاک، بوسه زد بر روی او آفتاب تابناک، شد نهالم شاد شاد، از نوازش های باد، سالیانی چون گذشت، شد نهالم یک درخت، یک درخت سایه‌دار، سربلند و استوار.

از نگهبان جلسه، لژیون مرزبانی و راهنمای خوبم همسفر بهناز تشکر می‌کنم که به من فرصت دادند در این جایگاه خدمت کنم و از تجربیات شما عزیزان بهره‌مند شوم.

طبیعت همانند کنگره۶۰ بدون مزد و بی‌منت بهترین هدایای گران‌بها را می‌دهد، همانند: اکسیژن، هوای خوب و میوه‌های سرشار از ویتامین که نیاز بدن است را به ما می‌بخشد. چقدر زیبا چیده شده دستور جلسه درختکاری، در فصل اسفند ماه زمانی که بیداری زمین و درخت‌ها اتفاق می‌افتد و ما این را به بدن انسان تشبیه می‌کنیم، چراکه همانند فصل‌ها است.

در کنگره۶۰ بعد از سفر اول که به رهایی می‌رسیم و وارد سفر دوم می‌شویم همان رسیدن به خود است، همه ما به بیداری جسم و تولدی دوباره دعوت می‌شویم در ادامه این دستور جلسات، قسمت تک‌تک دوستان می‌شود به شرط اینکه شما شرایط خاص خودتان را داشته باشید، اول اینکه هدف و مسیر مشخص را داشته باشید، چراکه انسان معمولاً دارای خواسته و یا هدف است، حال این خواسته و هدف را مانند نهال در نظر بگیریم، بعد از اینکه کاشت صورت گرفت، مرحله مراقبت را پیش رو داریم تا به محصول برسد و در این مرحله ما صبر کردن را آموزش می‌گیریم.

هر چیزی زمان لازم دارد تا آخر امر؛ امر اول اجرا گردد. درخت در کل الگو بسیار شاخصی است برای ما که برای بقا از آن الگو بگیریم، همانطور که برای بقا باید تلاش کنیم. به ما تذکر می‌دهد که اگر می‌خواهید به خواسته خود برسیم باید تلاش کنیم، انسانی که فاقد حرکت می‌باشد مانند؛ صخره گلی است که هر لحظه ممکن است فرو بریزد و در طبیعت همه چیز در حرکت است و رکود بر هیچ موجودی جایز نیست.

ثابت بودن باعث فرو نشست ما می‌شود در نتیجه ما با حرکت به تغییر و تبدیل خواهیم رسید. انسان‌های الکلیسم و کسانی که اعتیاد داشتند، انسان‌هایی بودند که در رکود بودند و هیچ تغییر و تبدیلی در آنها ایجاد نمی‌شد. بعد از اینکه ما تصمیم به حرکت گرفتیم، دنبال راه و مسیر باید بگردیم، رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است؛ اول پیدا کردن راه و دوم آنچه برداشت می‌نماییم، ما هم یک مسیری را انتخاب می‌کنیم و ادامه مسیر می‌شود، زمانی که یک مسیر مشخص انتخاب کردم همانند: جهت مثبت، حال در این مسیر تمام نیروهای مثبت به من کمک می‌کنند تا به آن مرحله تغییر، تبدیل و ترخیص برسم.

هر چیزی که در زمین است، از من انسان گرفته تا اشیاء همه با برنامه‌ریزی به وجود آمده‌اند، یعنی تقدیر آن‌ها از پیش تعیین شده است و تمام چیزهایی که در طبیعت بوجود آمده و در کل هستی تقدیرشان از پیش تعیین شده است مانند؛ من چیزی که کاشتم، همه به آن کاشته من مربوط است، به عنوان مثال: من گندم می‌کارم زمان رسیدن آن، من همان گندم را برداشت می‌کنم.

تمام مسیر شما تلاش خود را می‌کنید و تقدیر بر عهده ما نیست، در کل روز یک مشکلی برای ما پیش می‌آید که هر کاری می‌کنیم این مشکل درست نمی‌شود و حل نمی‌شود، حال ما این مشکل را رها می‌کنیم و زمان آنکه رسید مشکل خود به خود حل می‌شود. در طبیعت همه چیز در حال تبدیل شدن است و به آن نگاه کنیم، سرشار از درس‌های تمام نشدنی است و قطعا نیاز به فلسفه چیدن ندارد و کاملاً همه چیز هویدا است.

درخت روی زمین است و ریشه‌های آن در خاک و شاخه‌های آن رو به آسمان در حال ستایش، این درخت در ابتدا نهال یا بذری بوده و نکته بعد ما هر چه بکاریم همان نیز برداشت می‌شود، از کاشت درخت سیب نمی‌توانیم گردو از آن برداشت کنیم در نتیجه خواسته ما در اول باید مشخص شود و مهم است بعد از بذر و نهال به محصول تبدیل می‌شود.

سالیانه یا روزانه ما صدمات بسیار زیادی به طبیعت می‌زنیم حال خواسته یا ناخواسته مانند؛ فیلتر سیگارها، دود ماشین‌ها، حتی مواد شوینده‌ای که وارد فاضلاب می‌شود و از آنجا وارد طبیعت می‌شود و این گونه ما اول به طبیعت و بعد به خودمان ضرر می‌زنیم.

در بخشی آقای مهندس می‌فرمایند: اگر انسان را از روی زمین حذف کنیم چقدر زمین حالش خوب می‌شود و این نکته که نبود انسان چقدر حال آن را خوب می‌کند جای تاسف دارد و درد آور است، حال بیایم به زمینی که به من مهربانی می‌کند و همانند یک مادر جبران خسارت کنم که این شامل همان درختکاری می‌شود، حتی یک گلدان یا یک نهال به یک دوست هدیه دادن را تجربه کنیم.

برای خوب شدن حال کره زمین و حال دل خودمان بذر محبت را بکاریم چرا که «آنچه هست محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است.» در سفرهای خود نیز سعی کنیم از درخت، جنگل و در کل طبیعت مراقبت کنیم، همانند فرزند خود با طبیعت رفتار کنیم، چراکه مانند مادر با ما مهربان است.

اهدای لوح تقدیر لژیون سردار

تصاویری از مراسم افطاری

مرزبانان کشیک: همسفر آرزو و مسافر علیرضا
تایپ: همسفر منصوره رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون چهارم)
عکاس: همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون پنجم)
ارسال: همسفر آتنا رهجوی راهنما همسفر ناهید (لژیون دهم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بنیان مشهد