درخت بعد از آب، نبض زندگی است

دستور جلسه درختکاری در کنگره، این را به ما یادآوری می‌کند که کاشت درخت، باعث احیای طبیعت می‌شود و برای به ثمرنشستن آن، نیاز به رسیدگی و زمان دارد؛ کنگره نیز کار احیای انسان‌ها را بر عهده دارد و به ما می‌آموزد که اگر خواسته‌هایمان را مانند یک درخت تصور کرده و به آن رسیدگی کنیم، مانند یک درخت تنومند و پربار خواهد شد و کاشتن بذر عشق، محبت و دوستی، برداشت و ثمره زیبایی در زندگیمان خواهد داشت.
استاد امین از کلام‌الله فرمودند: شما از زمین به‌وجود آمدید، بایستی در آبادانی زمین کوشا باشید و تلاش کنید که آن را احیاء کنید؛ گویی این فرمان است برای کل انسانیت.
به مناسبت هفته درختکاری با همسفر زهره به گفت‌وگو نشستیم تا از اهمیت درخت و درختکاری صحبت کنیم.

همسفر زهره همراه با مسافرشان جواد، با آخرین آنتی‌ایکس ماری‌جوانا وارد کنگره شدند و به مدت یازده ماه با روش DST و داروی OT با راهنمایی مسافر احمد و همسفر فاطمه سفر کردند و درحال حاضر، دو سال است که از دام اعتیاد رها شده‌اند. رشته ورزشی همسفر زهره دارت و مسافرشان والیبال است.

هدف آقای مهندس از برگزاری عملی کاشت درخت در کنگره چیست؟

هفته‌ درختکاری و کاشتن درخت، یک حرکت بسیار زیبایی است که آقای مهندس آن را به دستور جلسات کنگره اضافه کرده‌اند. هر مسافر می‌تواند زمانی‌که به رهایی رسید، هرساله یک درخت بکارد و به آن رسیدگی کند. کار کنگره احیای انسان‌ها است و زندگی دوباره‌بخشیدن به بیماران اعتیاد؛ پس کاشتن درخت هم احیای طبیعت و اکوسیستم می‌باشد و این دو با هم، هم‌خوانی دارند.

به‌نظر شما کاشت یک درخت، چه تأثیری در رشد و تعالی رفتار یک انسان دارد؟

انسان‌ها از وجود طبیعت و درختان همواره لذت می‌برند، با نگاه‌کردن درختان به آرامش، سبک‌بالی و حس زندگی می‌رسند؛ درختان سرعت التیام‌بخشیدن بیماران را افزایش می‌دهند، خشونت و آلودگی صوتی را کاهش داده و باعث افزایش سلامت جسمانی و روانی هستند. ما انسان‌ها از درختان، ایستادگی و مقاومت در مقابل سختی‌ها را یاد می‌گیریم، با شناخت درختان، صبرداشتن و محبت‌کردن بدون عوض و خالص را درک می‌کنیم.

هرکدام از ما انسان‌ها تا حدی خسارتی به طبیعت وارد کرده‌ایم، برای جبران خسارت، وظیفه ما چیست؟

منش، رفتار و اعمال ما روی طبیعت تأثیر می‌گذارد، تمام هستی در درون و بیرون ما است، هرچه در وجود ما باشد، همان را به بیرون انتقال می‌دهیم؛ پس اول باید از خودمان شروع کنیم. آموزش‌های جهان‌بینی باعث می‌شود که گیاه دانایی در وجودمان، روز به‌روز پرورش یافته‌تر شود.
وقتی‌که حس انسان عوض می‌شود، خوبی و بدی را می‌فهمد، قدر نعمت‌ها را بهتر می‌داند و به طبیعت بیشتر توجه می‌کند. یکی از مسائل مهم حيات، این است که انسان زندگی کند و بگذارد دیگران هم زندگی کنند.
یکی از مسائلی که در کنگره۶۰ به مسافران و همسفران آموزش داده می‌شود، بازپرداخت بدهی و جبران خسارت به خانواده، جامعه و طبیعت است؛ درختکاری به‌نوعی بازپرداخت بدهی نسبت به طبیعت و درختان می‌باشد و حفظ محیط زیست و درختان، حفظ ارزش‌های الهی‌ است.

دلیل این‌که فقط سفر دومی‌ها در اردو درختکاری می‌توانند شرکت کنند، چیست؟

بیماران اعتیاد، مانند درختی می‌باشند که از درون پوسیده و پر از موریانه و کرم هستند، بعد از درمان و آموزش‌های جهان‌بینی، تبدیل به درختانی سالم و ایستاده می‌شوند؛ مسافران سفر دوم، حس‌هایشان باز شده و به تعادل جسم و روان رسیده‌اند.
آن‌ها به این باور رسیدند که با بازسازی جسم و روان‌شان، باید طبیعت را بازسازی کنند و به آن احترام بگذارند؛ ولی مسافران سفر اول درحال بازسازی جسم و روان‌شان هستند.

به‌عنوان کلام آخر، اگر صحبتی دارید بیان کنید.

درخت بعد از آب، نبض زندگی ما است، هرکجا درخت هست، زندگی هم وجود دارد، درختان وظیفه تصفیه هوای زمین را بر عهده دارند و گازهای مضر را تبدیل به اکسیژن می‌کنند؛ آن‌ها ریه‌های زمین هستند و از چوب و میوه‌هایشان بهره‌ فراوان می‌بریم؛ پس اگر در جایگاه همسفر و مسافر، شرایط کاشت درخت را نداریم، هرگز از حرکت باز نمانیم و از طبیعت و درختان نگه‌داری کنیم، از نریختن فیلترهای سیگار در کنار درختان و سبزه‌ها، رهانکردن زباله، پلاستیک و... در طبیعت شروع کنیم؛ سعی کنیم به طبیعت بدهکار نباشیم، به آن خیانت نکرده و از خط قرمزهایش عبور نکنیم؛ چون در همین دنیا و در زمان حیات‌مان باید تقاص کارمان را بدهیم.
زمین را آلوده نکنیم که در این کار مهارت بالایی داریم و در منیت به‌سر می‌بریم و خود را با علم و فرهنگ بالا می‌دانیم! وقت رفتن به طبیعت، با خود کیسه‌ای ببریم و زباله‌ها را جمع‌آوری کنیم و در طبیعت رها نکنیم، سعی کنیم از پلاستیک کمتر استفاده نماییم؛ چون زباله‌های پلاستیکی، همانند یک بمب خطرناک و مخرب هستند که طبیعت را نابود می‌کنند.
دیگران برای ما کاشتند تا استفاده کنیم، ما هم بکاریم و برای آیندگان نگه‌داری‌ کنیم تا آن‌ها هم بهره ببرند. با افتخار می‌گویم که زباله جمع‌کن طبیعت هستم.

ممنون همسفر زهره از این‌که وقت خود را در اختیار ما قرار دادید.
امیدوارم بتوانیم از طبیعت، این نعمت بزرگ مراقبت کنیم و شکرگزار داشتن آن باشیم. آقای مهندس زندگی و عشق را به ما هدیه دادند؛ پس ما هم عشق را به طبیعت هدیه می‌دهیم و با کاشت هر درخت، آرزو می‌کنیم که دنیا جای بهتری شود برای زندگی‌کردن، نه فقط برای زنده‌بودن.

طراح سؤال: همسفر فروزنده رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون چهارم)
عکاس: همسفر زهرا. ط رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر سمیه (نگهبان سایت)
همسفران نمایندگی وکیلی یزد