احترام به طبیعت یعنی احترام به خودمان

اسفند، ماه درختکاری و بیدار شدن درختان است. درختان بعد از آب، نبض زندگی ما هستند و هر کجا درخت باشد مسلماً زندگی هم وجود دارد؛ در واقع‌ گیاهان عامل حیات و زنده شدن زمین و سیارات می‌باشند. اولین فایده گیاهان این است که خوراک انسان‌ها را تامین می‌کنند؛ به‌عبارتی ما سدیم، پتاسیم و انواع ویتامین‌ها را از طریق حیواناتی که غذای آن‌ها گیاهان بوده، جذب می‌کنیم. فایده دیگر گیاهان این است که با جذب نور خورشید و رطوبتی که ایجاد می‌کنند، تعادل دمای زمین را حفظ کرده و از گرم شدن بی‌دلیل و بی‌اندازه زمین جلوگیری می‌نمایند.
گیاهان باعث به‌وجود آمدن هاله‌ای دور زمین می‌شوند که این هاله اطراف هر موجود زنده و انسان‌ها وجود دارد. به دیگر سخن این هاله در اطراف زمین از ورود اجسام و اجرام مضر به کره زمین و در موجودات زنده از ورود دیگر نیروهای مضر درون آن‌ها جلوگیری می‌کند که در صورت تخریب می‌توان آن را بازسازی یا ترمیم نمود. در تقویم فارسی ۱۵ اسفند روز درختکاری نام‌گذاری شده است که ما با کاشتن حتی یک نهال می‌توانیم حیات تازه به آیندگان اهدا کنیم.
این‌ دستور‌ جلسه ‌به‌ ما‌ آموزش‌ می‌دهد همان‌طور ‌که ‌از‌ دست‌رنج‌ دیگران‌ استفاده‌ می‌کنیم، بایستی ‌ما‌ هم‌ بکاریم ‌تا‌ دیگران‌ از آن بهره‌مند ‌شوند. ما انسان‌ها نگهبان و امانتدار طبیعت روی زمین هستیم؛ پس می‌توانیم با کاشتن حتی یک درخت و نگهداری از آن، این امانت را بدون عیب و نقص به نسل آینده انتقال بدهیم‌‌. درخت مظهر زیبایی، حیات و نشانه وجود خداوند است؛ در واقع یکی از زیباترین و پرثمرترین نعمت‌های بیکران می‌باشد که بخش مهمی از نیازهای انسان را برآورده می‌سازد. ما در کنگره آموختیم که به جای ریختن زباله در طبیعت و آسیب زدن به نظام هستی، باید با کاشتن درخت به فکر سازندگی آن باشیم.
اگر در گذشته با نا‌آگاهی خودمان به جنگل‌ یا پارک‌ها خسارت وارد کرده‌‌ایم، امروز با کاشت نهال و درخت می‌توانیم جبران خسارت کنیم. به بیانی دیگر اگر هر شخصی یک درخت بکارد ما مشکلی در طبیعت نداریم. در کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر، تصاویر درختی آمده که سمبل جسم فرد مصرف‌کننده است و با مصرف مواد تبدیل به خانه حشرات شده که پس از شروع سفر، این درختان توخالی و پوسیده شروع به جوانه زدن می‌کنند.
در کنگره۶۰، جوانه‌ها سفر اولی‌هایی هستند که سفر خوبی را انجام می‌دهند. یک انسان آلوده، از درون تخریب می‌شود، شاید اثرات کارهای ضدارزشی بر روی جسم خود را نشان ندهد؛ اما زمانی که درون خراب باشد، ناخودآگاه بعد از مدتی روی جسم و چهره هم اثر می‌گذارد. وقتی فرد مصرف‌کننده به مرور مواد مخدر را کنار می‌گذارد یا شخصی که در مسائل ضدارزشی غرق است شروع به بازسازی خود می‌کند، جوانه‌های درونش به مرور شروع به رشد می‌نمایند و به همان نسبتی که آلودگی‌ها از بین می‌رود، جوانه‌ها بزرگتر می‌شوند. آن‌گاه انسان می‌تواند معنی خیلی چیزها را بهتر درک کند، محبت را بفهمد و عشق ورزیدن را یاد بگیرد.
کاشتن درخت به ما یادآوری می‌کند که رسیدن به اهداف و خواسته‌هایمان نیاز به گذر زمان دارد. اگر یک دانه کاشتیم و به آن رسیدگی کردیم، به درختی تنومند و پربار تبدیل می‌شود؛ بنابراین باید صبر کنیم و به آن زمان بدهیم. مهمترین نعمتی که خداوند به ما داده طبیعت است؛ پس این وظیفه ماست که آن را حفظ کنیم و این کار را می‌توانیم با کاشت یک درخت انجام دهیم.
احترام به طبیعت؛ یعنی احترام به خودمان. اگر ما درختی نمی‌کاریم، در عوض می‌توانیم به‌ درختان احترام بگذاریم و از شکستن و قطع آن‌ها خودداری نماییم. روز درختکاری بهانه‌ای است برای اینکه ما به محیط زیست احترام گذاشته و آن را احیاء و حفظ کنیم. درختکاری باید تبدیل به یک فرهنگ شود و هر کسی با علاقه این کار را انجام بدهد. شخصی که درخت می‌کارد، نسبت به آن حس پیدا می‌کند و برای حفظ و نگهداری‌اش تلاش می‌نماید. یکی از مسائلی که در کنگره۶٠ به مسافران و همسفران آموزش داده می‌شود،‌ باز‌پرداخت بدهی و جبران خسارت نسبت به خانواده، جامعه و طبیعت است.‌ درختکاری به نوعی باز‌پرداخت بدهی نسبت به طبیعت و اکوسیستم است.
آقای مهندس می‌فرمایند: به خوبی زندگی کنید و بگذارید دیگران هم زندگی کنند. هر شخصی وظیفه دارد در اسفندماه یک درخت بکارد و آدرس آن را هم بداند تا رشدش را ببیند. اگر یک درخت کاشتید و خشک شد سال بعد باید دو درخت بکارید. مسافری که به رهایی رسیده‌ و در سفر دوم قرار دارد می‌تواند هر ساله یک درخت بکارد و به آن رسیدگی کند؛ زیرا کار کنگره احیای انسان‌ها و زندگی دوباره بخشیدن به بیماران اعتیاد است. جناب مهندس در مورد طبیعت و درخت می‌فرمایند: انسان‌ها رودخانه‌ها را کثیف می‌کنند، جنگل‌ها را از بین می‌برند، محیط زیست را به نابودی می‌کشانند، حیوانات را از بین می‌برند و از این کارشان لذت هم می‌برند.
ما انسان‌ها به طبیعت ظلم می‌کنیم و از خط قرمزهای آن عبور می‌نماییم؛ پس در همین دنیا و در زمان حیاتمان باید تاوان پس بدهیم. با کاشت درخت ما می‌توانیم عشق و محبت و دوستی برداشت کنیم. درختان به ما امید هدیه می‌دهند؛ چراکه سرشار از انرژی‌های خوب هستند. خوب است بدانیم که درختان همچون انسان‌ها زنده هستند، احساس دارند و احساسات ما را متوجه می‌شوند؛ بنابراین باید بیشتر مواظب این موهبت الهی باشیم.

منابع: کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر، سی‌دی درخت
نویسنده: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر صدیقه (لژیون دهم)
ویرایش: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر نسرین (لژیون پنجم)
عکاس: همسفر حمیده رهجوی راهنما همسفر صفورا (لژیون ششم)
ویراستار و ارسال: همسفر مریم نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر علیرضا