قدر دانی کنم تا نا سپاس نباشم

جلسه نهم از دور یکم از سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی اسلام آباد به استادی راهنمای گرامی نیکوتین مسافر مجتبی ، نگهبانی مسافر حمید و دبیری مسافرایرج، با دستور جلسه   << در کنگره ۶۰چگونه قدردانی می‌کنیم>> ، در روز چهارشنبه  ۱۴۰۳ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

خداوند را شاکر و سپاسگزارم که توفیق حاصل شد امروز در نمایندگی اسلام آباد در این جایگاه قرار بگیرم برای خدمت کردن و آموزش گرفتن. همانطور که می‌دانید ما در سال حدود ۵۲ دستور جلسه در کارگاه‌های آموزشی داریم که همه این دستور جلسات بر می‌گردند به موضوع جهان‌بینی، که یکی از اضلاع مهم مثلث درمان می‌باشد .معمولا در کنگره ۶۰ همه ما به این اعتقاد داریم که ۵ درصد از موضوع اعتیاد مشکلات جسم و روان است ،۹۵ مشکلات جهان بینی می‌باشد. دستور جلسه امروز در مورد این است که ما در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم. شاید برای کسانی که تازه وارد هستند کمی قابل درک نباشد که این دستور جلسه چه ربطی به اعتیاد دارد اما در حقیقت من مجتبی در زمان اعتیاد و مصرفم به واسطه مصرف مواد مخدر جسم، روان و جهان بینی خودم را تخریب کرده بودم و در دنیای تاریک اعتیاد بودم و این دنیای تاریک باعث شده بود که اگر اعضای خانواده‌ام و نزدیکانم  برای من و سلامتی‌ام کاری انجام می‌دادند فکر می‌کردم که وظیفه آنها است و قدردانی و تشکر کردن از آنها را بلد نبودم، این را هم بگویم که من قبل از کنگره تمام راه‌های ترک و درمان اعتیاد را تجربه کردم اما هیچ کدام به نتیجه نرسید و تنها راه درمان و به تعادل رسیدن جسم ،روان و جهان‌بینی شخص در کنگره ۶۰ می‌باشد، من در گذشته تمام حس‌هایم بسته و یخ زده بود هیچ دریافت، ادراک و برداشتی از هستی نداشتم من خودم را در زمان اعتیاد گم کرده بودم که خدا را شکر با کنگره ۶۰ و آموزش‌های آن آشنا شدم  کنگره ۶۰ توانست من مجتبی را احیا کند و جان دوباره به من داد و اگر امروز در این جایگاه نشسته‌ام به خاطر آموزش‌های کنگره ۶۰ می‌باشد و اما این دستور جلسه به من این را یادآوری می‌کند که من نباید ناسپاس باشم اگر به دنبال حال خوب و تعادل باشم باید انسان قدرشناسی باشم و در کنگره ۶۰ شاید بعضی‌ها فکر کنند که قدرشناسی به این معناست که در جایگاه‌های خدمتی قرار بگیرند یا در لژیون مالی شرکت کنند اما به نظر من تمام این‌ها برای حال خود شخص می‌باشد یعنی من مجتبی اگر خدمت می‌کنم چه جانی و چه مالی برای حال خودم می‌باشد و برای قدردانی از هر یک از اعضای کنگره ۶۰ ما یک مثلث داریم که یک ضلع آن این است که قدردانی در افکار و اندیشه اتفاق بیفتد ضلع دیگر قدردانی به روش زبانی است یعنی در مشارکت کردن و بیان کردن و ضلع دیگر آن به صورت عملی می‌باشد یعنی در کردار ،که رسم در کنگره ۶۰ دادن پاکت و گذاشتن اسکناس و دلنوشته در آن می‌باشد، برای این اول صحبت هایم گفتم که این دستور جلسه به ضلع جهان بینی برمی‌گردد چون که تک تک ما باید به این درک برسیم که راهنمایی که از وقت و زندگی  تفریحات خودش می‌گذرد و به کنگره می‌آید که یک رهجو به درمان برسد به دنبال پول و پاکت نیست و این کار فقط برای این است که بنده فرصت داشته باشم که به راهنما و هر شخصی در هر جایگاهی بتوانم قدردانی کنم و این کار یعنی بالا رفتن سطح جهان بینی.در آخر جا دارد تشکر کنم از راهنمای خوبم آقای مهرداد امیری که با راهنمایی‌های ایشان بنده توانستم به حال خوب برسم از اینکه به صحبت‌هایم توجه کردید متشکرم.

تهیه تنظیم و ارسال مطلب:مرزبان خبری مسافر میلاد