جلسه سیزدهم از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی بیرجند به استادی همسفر سمانه با دستور جلسه «درکنگره۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم»؟ روز شنبه ١٣ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ آغاز به کارکرد.
سخنان استاد:
در فرهنگ ما و دیگر فرهنگ‌های ملل، شکرگزاری و قدردانی دارای اهمیت بوده و در بسیاری از فرهنگ‌ها، دارای مراسم و آیین مخصوص به خود نیز می‌باشد. اولین برداشت از مفهوم شکرگزاری یعنی سپاس‌گزاری و تشکر کردن. سپاس‌گزاری از خالق خودمان، داشته‌هایمان و نعمت‌هایی که خدا به ما ارزانی داشته است. اما آیا ما در برابر خالق خود شکرگزار هستیم؟ شکرگزاری از خالق؛ یعنی عمل به فرمان‌ها و خواسته‌های او و استفاده درست از نعمت‌هایی که به ما ارزانی کرده است و همچنین سپاس‌گزاری از بندگان خداوند است. شاید معدودی از انسان‌ها قدر این داشته‌ها را می‌دانند و بسیارند انسان‌هایی که با تفکر و جهان‌بینی نادرست، نه‌تنها قدر این نعمت‌ها را نمی‌دانند و سپاسی بابت آن به‌جای نمی‌آورند؛ بلکه با سرعت تمام در جهت تخریب و نابودی آن حرکت می‌کنند و بر اساس یک جمله و دیدگاه فوق‌العاده مخرب می‌گویند که جسم نباید سالم به گور برود.
خدا می‌داند که این جمله و این دیدگاه چقدر شیطانی است. قدرت مطلق، در طراحی و خلق ما، انرژی و دقت فوق‌العاده‌ای را به‌کاربرده است و به تعبیری، سنگ تمام گذاشته است؛ حال، بقیه تزئینات آن با ماست. ما باید به جسم و داشته‌های خود اهمیت بدهیم و به آن‌ها احترام بگذاریم و در بهترین و زیباترین و سالم‌ترین حالت ممکن نگهداری کنیم؛ زیرا این‌ها امانت خداوندند ما است. اگر انسان با تمام این زیبایی‌ها، در صراط مستقیم نباشد و به‌طرف ضد ارزش‌ها حرکت کند، تمام این زیبایی‌ها به زشتی تبدیل می‌شود. رمز زیبایی برای انسان، بودن در صراط مستقیم و حرکت به سمت ارزش‌ها و دوری از ضد ارزش‌هاست. زمانی که کسی چیزی به ما بدهد و ببیند که ما برای آن اهمیتی قائل نیستیم و یا خودمان هدیه و یا چیزی به کسی بدهیم و ببینیم که برای آن ارزشی قائل نیست، چقدر ناراحت می‌شویم و این برای‌مان نوعی بی‌احترامی محسوب می‌شود و سعی می‌کنیم دیگر تکرار نکنیم و به آن فرد، هدیه و یا هر چیز دیگری ندهیم.
ناسپاسی و ناشکری، سم مهلکی است که زندگی ما را نابود و تباه می‌کند. خدا نکند انسانی ناسپاس و ناشکر باشد چراکه سیستم روزگار و کائنات داشته‌های او که برای آن‌ها ارزشی قائل نیست را یک‌به‌یک از او می‌گیرد تا زمانی که یاد بگیرد که سپاسگزار داشته‌های خود باشد. برای قدرت مطلق بسیار مهم است که ما چگونه با داده‌های او برخورد می‌کنیم. اگر سپاسگزار داشته‌های خود باشیم خداوند به آن‌ها برکت می‌دهد و بیشتر می‌شود؛ اما اگر ناسپاس باشیم آن‌ها را از ما پس می‌گیرد؛ بنابراین شکرگزاری و سپاس از خالق، موضوعی نیست که بتوان به‌سادگی از آن عبور کرد. زمانی مسافری داشتیم که آرزویمان رهایی و درمان او بود، حال که به رهایی و درمان رسیده‌ایم، آیا شکرگزار خداوند هستیم؟ آیا به‌راستی، شکرگزاری و سپاس، فقط از خداوند است؟ آیا می‌توانیم بگوییم که ما فقط از خداوند با یک کلمه الهی شکر، سپاس‌گزاری می‌کنیم؟
شکرگزاری، سپاس و قدردانی برای مراتب پایین‌تر از خداوند نیز وجود دارد. اصولاً هر کاری که خداوند بخواهد برای ما انجام دهد، از طریق انسان‌ها انجام می‌شود. بزرگی می‌گوید: اگر تشکر و شکرگزاری از مخلوق خداوند را بلد نباشیم و به‌جای نیاوریم، مفهومش این است که شکرگزاری از خداوند را نیز بلد نیستیم. یکی از آموزش‌های مهم کنگره ۶۰ در مبحث شکرگزاری این است که ما تشکر و شکرگزاری از انسان‌ها را بیاموزیم، به‌جای آوریم و عمل کنیم. اگر این موضوع را یاد بگیریم و عمل کنیم، آن موقع است که اگر بگوییم الهی شکر، یک شکر واقعی و ارزشمند است که پیش‌نیازهای آن رعایت و گذرانده شده است. در غیر این صورت، یک کلمه خدا را شکر خشک‌وخالی است که ارزشی ندارد. ما درکنگره سپاس‌گزاری و شکرگزاری را بسیار شایسته می‌آموزیم.
اگر من خودم کمی به عقب‌تر برگردم و روزهای قبل از کنگره را به یاد بیاورم که در چه شرایط و جایگاهی بودم و اکنون در چه مرحله‌ای هستم، به‌طورقطع بهتر می‌توانم از کنگره قدردانی کنم. کنگره نعمت بزرگی بود که خداوند به من ارزانی داشته است و اگر نتوانم آن‌طور که شایسته است قدردان این نعمت بزرگ باشم؛ قطعاً ضرر خواهم کرد و این نعمت را از دست خواهم داد. آقای مهندس می‌فرماید: «در مقابل خدمتی که دیگران به ما می‌کنند، نگوییم زبانمان قاصر است و من نمی‌دانم چگونه تشکر کنم. آری زبانمان قاصر است؛ اما خیلی کارهای دیگر هست که می‌توانیم انجام دهیم. می‌توانیم طبق رسم کنگره ۶۰ از انسان‌هایی که به ما خدمت کرده‌اند تشکر و قدردانی کنیم. در مقابل کنگره ۶۰ که ما را به‌صورت رایگان به درمان و رهایی رسانده است، نگوییم که به چه زبانی تشکر کنم، می‌توانیم با زبان کمک از کنگره، قدردانی کنیم.» امیدوارم خداوند به من توفیق دهد که بتوانم تشکر و قدردانی از بندگان خدا و مخصوصاً خدمت‌گزاران کنگره ۶۰ را بیاموزم و عمل کنم. خداوندا دریا و آسمان و دشت، پوشیده از رقصنده‌های آسمانی است و روح ناآرام ما خواستار رهایی، نه از خلاصی؛ بلکه دیدار معشوق است. خداوندا تنها تو را می‌ستاییم و تنها تو را ستایش می‌کنیم؛ برای انجام این عمل عظیم شکر، شکر، شکر.
نویسنده: همسفر سمانه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
ارسال و ویراستاری: همسفر مریم نگهبان سایت
همسفران نمایندگی بیرجند
- تعداد بازدید از این مطلب :
138