صبر کردن در زندگی به من کمک کرده است

به رسم کنگره خودتان را معرفی کنید.
سلام دوستان، کامران هستم، یک مسافر.
با ۲۰ سال تخریب وارد کنگره شدم. آخرین آنتی‌ایکس مصرفی‌ام تریاک خوراکی بود. ۱۰ ماه و ۲۱ روز سفر کردم به روش DST با داروی OT به راهنمایی ایجنت محترم، آقا سعید، و اکنون ۲ سال و ۲۰ روز است که به رهایی رسیده‌ام. همچنین، سفر سیگارم را با راهنمایی آقا فرهاد عزیز انجام دادم و اکنون ۱ سال و ۸ ماه از رهایی من می‌گذرد.

در مورد دستور جلسه این هفته، "وادی دوازدهم؛ در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود"، کمی توضیح دهید.
این دستور جلسه مانند سایر دستور جلسات کنگره، درس زندگی صحیح را به ما آموزش می‌دهد. در این وادی، پارامترهای مهمی همچون صبر و زمان به‌خوبی مورد تحلیل قرار گرفته‌اند. آقای مهندس دژاکام در این وادی توضیح می‌دهند که هر کاری برای به ثمر نشستن، نیاز به زمان دارد. مانند گندمی که از زمان کاشت تا برداشت محصول به زمان احتیاج دارد، درمان اعتیاد یا هر موفقیت دیگری نیز تنها با صبر و گذر زمان به نتیجه مطلوب می‌رسد.
متأسفانه، بسیاری از افراد تمایل دارند خیلی سریع به نتیجه برسند، حتی به‌سرعتِ فردا! اما این عجله نه‌تنها نتیجه مطلوبی به همراه ندارد، بلکه مانند غذای نیمه‌پخته یا خام، غیرقابل استفاده خواهد بود. این آموزش‌ها به ما کمک می‌کنند که به اهمیت زمان و آرامش در فرآیندهای زندگی پی ببریم.
صبر در این وادی صرفاً یک توصیه اخلاقی نیست، بلکه یک اصل کاربردی برای رسیدن به تعادل است. در کنگره بارها یاد گرفته‌ایم که هر چیزی اگر در زمان مناسب خود انجام شود، هم زیباتر و هم مؤثرتر خواهد بود. نکته‌ای که باید به آن توجه کرد، این است که در مسیر صبر، انسان با بسیاری از مسائل درونی خود نیز روبه‌رو می‌شود. این مواجهه فرصتی است برای اصلاح و رشد.

آیا تجربه‌ای دارید که بتوانید درباره وادی دوازدهم برای ما بازگو کنید؟
بله، زمانی که به کنگره آمدم، فکر می‌کردم خیلی سریع به درمان می‌رسم و بعد از آن به زندگی عادی برمی‌گردم! حتی تصور نمی‌کردم که حدود ۱۰ ماه زمان لازم باشد تا جسم و روانم به تعادل برسند. اما با آموزش‌هایی که در کنگره دریافت کردم، متوجه شدم که درمان اعتیاد و رسیدن به تعادل، یک فرآیند تدریجی است.
۱۰ ماه و ۲۱ روز زمان برد تا آن "امر اولی" که به خاطرش وارد کنگره شده بودم، به اجرا درآید. این دقیقاً جوهره وادی دوازدهم است؛ صبر و زمان. در این مدت، بسیاری از مشکلاتم که در "صور پنهان" وجود داشت، یا حل شد یا لااقل به آن‌ها آگاهی پیدا کردم. این خود یک دستاورد بزرگ برای من بود.
وقتی به عقب نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم که این صبر و زمان نه‌تنها در مسیر درمان، بلکه در سایر جنبه‌های زندگی‌ام نیز اثرگذار بوده است. مشکلاتی که زمانی برایم بسیار بزرگ به نظر می‌رسیدند، با گذر زمان و عمل به آموزش‌های کنگره، به مسائلی کوچک و قابل‌حل تبدیل شدند. این یکی از برکات وادی دوازدهم است که به من کمک کرد واقع‌بینانه‌تر به زندگی نگاه کنم.

آیا صبر و زمان در زندگی شخصی شما نیز تأثیری داشته است؟
بله، قطعاً. صبر کردن به موقع و درست در بسیاری از جنبه‌های زندگی به من کمک کرده است. به‌یاد دارم زمانی که تازه وارد کنگره شده بودم، به‌شدت عجول بودم و از راهنمایم می‌پرسیدم: "پس کی روی دارو می‌روم؟" اما راهنمایم با صبر و حوصله توضیح داد که عجله در درمان نتیجه‌بخش نیست و باید آرامش و صبر پیشه کنم.
پس از آن، یاد گرفتم که در زندگی نیز از عجله پرهیز کنم. پیش از این، عجله کردن در بسیاری از موارد برایم زیان‌آور بود، اما با آموزش‌هایی که از کنگره گرفتم، توانستم این عادت نادرست را اصلاح کنم و صبر را سرلوحه کارهایم قرار دهم.

نکته پایانی که خودتان دوست دارید بیان کنید؟
می‌خواهم از آقای مهندس دژاکام و خانواده محترمشان تشکر کنم که این بستر را برای ما فراهم کردند تا به درمان برسیم و آموزش ببینیم. همچنین از راهنمای خودم که با صبر و مهربانی من را در مسیر درمان راهنمایی کردند، قدردانی می‌کنم.
از شما و تمام دوستانی که در سایت کنگره خدمت می‌کنند نیز صمیمانه سپاسگزارم. خدمت شما بسیار ارزشمند است، حتی اگر همیشه دیده نشود. از خداوند برای همه شما آرزوی خیر و برکت دارم. ممنونم که وقت گذاشتید و صحبت‌های من را شنیدید.

مصاحبه و تایپ: مسافر محمد(لژیون16)
ویرایش و بارگزاری مطلب: مسافر حسام(لژیون 16)