اهمیت نوع نگاه به ot در حال خوش

منبع: نمایندگی خواجو
چهار شنبه 28 آذر 1403

تعداد بازدید از این مطلب : 428

جلسه چهاردهم از دوره سی‌وپنجم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی خواجو با استادی؛ دیده‌بان محترم مسافر بابک لطفی، نگهبانی؛ مسافر سیف‌الله و دبیری؛ مسافر بهنام با دستور جلسه: " هفتهOT " در روز سه‌شنبه مورخ ۲7 آذرماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به‌کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان بابک هستم یک مسافر.
خوشحالم برای اولین بار در شعبه خواجو حضور دارم و امیدوارم جلسه‌ای خوب، پرانرژی و شاد کنارهم داشته باشیم.
این هفته اکثر اساتید محترم در مورد پروتکل آزمایشی صحبت می‎‌کنند که در سال 1388 الی 1389 داروی اپیوم‌تینکچر وارد چرخه‌ی داروی کشور شد تا با آن اعتیاد را درمان کنند ولی با شکست مواجه شد. اگر بخواهم کمی متفاوت در مورد دستور جلسه صحبت کنم، زمانی که آقای مهندس در کنگره 60 روش D.S.T را به عنوان روش درمانی اعلام کردند و از داروی OT جهت پایلوت استفاده نمودند نتیجه این بود که OT از چرخه‌ی دارویی کشور خارج نشود و به گونه‌ای شده که در طول 13 الی 14 سال هر کجا اسم شربت تریاک را می‌بریم ناخودآگاه فکر‌ها به سمت کنگره 60 می‌رود.
من فکر می‌کنم هر شخص بعد از ورود به کنگره برای این‌که به عنوان یک تازه‌وارد یا سفر اولی به درمان برسد به یک‌سری ابزار نیاز دارد که روش D.S.T شاید مهم‌ترین شاه‌کلید در درمان می‌باشد و نشریات، لژیون‌ها و OT از جمله این ابزار‌ها هستند که مسافر با استفاده درست به نتیجه دلخواه که همان درمان اعتیاد است خواهد رسید.
اگر ما این فرمول را در همه قسمت‌های زندگی به‌کار بگیریم، مسیر رسیدن به هدف‌ها را بشناسیم، در آن مسیر حرکت کنیم و از ابزارهای صحیح استفاده کنیم به نتیجه می‌رسیم و اگر درست استفاده نکنیم ممکن است به نتیجه برسیم! ولی حرکت‌مان از کیفیت مطلوبی برخوردار نیست.
سال‌های قبل از 1388 و در یک بازه زمانی کوتاه بعد از این سال، داروی OT قطع شد و سفر اولی‌ها با تریاک یا اپیوم دست‌ساز سفر می‌کردند.
در هر صورت هر وقت این دو را باهم مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم که یک سفر اولی به دارو، آموزش و روش‌صحیح نیاز دارد.
روش‌صحیح که همان D.S.T هست را ما داشتیم، اما در طول این مسیر که هدف درمان بود، از تریاک یا OT استفاده کردیم. اشخاصی که با تریاک به رهایی رسیدند، قائدتاً با اشخاصی که با OT درمان شده‌اند یک مقداری متفاوت بود چون وقتی نگاه کنیم می‌بینیم معایبی در تریاک وجود دارد یعنی درصد خلوصش با هم متفاوت است. OT را به راحتی می‌توانیم با سرنگ اندازه‌گیری و مصرف کنیم ولی در تریاک وزن کردن و یا استفاده از آن سخت بود. حال چه کسی می‌تواند از OT استفاده کند، به درمان برسد و درمانش، کیفیت خوبی داشته باشد؟ به همین دلیل، کنگره 60 می‌گوید سه ضلع؛ جسم، روان و جهان‌بینی باید به تعادل برسد تا درمان اتفاق بیفتد.
بعضی اوقات ما در مسیر D.S.T با داروی OT جسم، فیزیولوژی و سیستم ایکس خود را به تعادل نسبی می‌رسانیم ولی در جهان‌بینی که دیدگاه ما است، اگر آگاهی‌ام را بالا نبرم، بعد از رهایی درصد حال خوش من با هم لژیونی‌ام که سفری یکسان داشته‌ایم فرق دارد. چون نوع نگاه‌مان به دارو فرق داشته. مثلا؛ او به دارو به دید درمان نگاه می‌کرد ولی من تا لحظه آخر برای نئشگی دارو می‌خوردم. چون قانون کائنات به این صورت است؛ آنچه به ما می‌رسد بازخورد چیزی است که ما به کائنات می‌فرستیم. در بدو ورود به کنگره کوتاه‌ترین زمان سفر اول است، اگر این 11 ماه از لحظات، راهنما، هم لژیونی یا صحبت‌های استاد جلسه و مشارکت‌های بقیه و تمام آن ابزاری که خدمتگزاران در اختیار ما قرار می‌دهند استفاده نکنیم، در تمام طول سفر دوم که در کنگره حضور داریم بسیار باید تلاش کنیم تا حال خوش را تجربه کنیم، این در حالی است که؛ اگر در سفر اول تمام توان خود را برای درمان به کار بگیریم در سفر دوم این حال خوش روز به روز اضافه می‌گردد، زیرا پایه و اساس آن از سفر اول درست بوده است.
همه این‌ها را گفتیم تا با نوع دیدگا‌ه‌مان به OT بیاندیشیم.
اگر OT را به چشم دارو نگاه کنم؛ در سفر اول و دوم حال خوش را تجربه خواهم نمود اما اگر به چشم مواد به آن بنگریم تا لحظه آخر که به 0.3 می‌رسیم، ترس خماری و حال خراب ما را رها نمی‌کند.
در هفته OT ما از تمام مسئولین تشکر می‌کنیم ولی شکرگزاری اصلی باید از آن دارویی باشد که جسم ما را ذره به ذره و سلول به سلول ترمیم کرده، تا فیزیولوژی و روح و روانم از قبل از اعتیاد هم بهتر شود.
اگر شکرگزار نعماتی که در اختیار من قرار داده شده است نباشم حتی اگر آن نعمات از من گرفته نشود تأثیر خوبش را هم بر من نمی‌گذارد.
ما در کنگره هفته‌های بسیاری برای قدردانی داریم از جمله؛ هفته راهنما، ایجنت و مرزبان، همسفر و غیره که نماد شکرگزاری هستند، ولی شکرگزاری اصلی باید در ذهن و آگاهی من باشد و این اجازه به‌من داده می‌شود به همان اندازه که شکرگزار هستم از حال خوشش بهره بگیرم. در واقع این شکرگزاری مخصوص تمام نعمت‌هایی است که در تمام هستی در اختیار من قرار می‌گیرد و ما در کنگره یاد می‌گیریم که چگونه در بیرون این آموزش‌ها را عملی کنیم و از زندگی لذت بیشتری ببریم.
حال در مورد OT هم چنین است، اگر من شاکر او باشم حال خوشم بهتر و رهایی‌ام با کیفیت‌تر است و اگر نباشم ممکن است رها شوم ولی میزان رهایی و درصد حال‌خوش من کمتر است. ما در هر جایگاهی خدمت می‌کنیم اول از همه حال خودمان خوب می‌شود و بعد از آن اندازه سر سوزنی در خوش کردن حال دیگران سهیم می‌شویم.
خداوند این اجازه را به همه بندگان خود نمی‌دهد و اگر ما اجازه خدمت‌کردن را پیدا کرده‌ایم دلیل آن کار خوبی است که قبلاً انجام داده‌ایم.
در هر جایگاهی خدمت می‌کنیم مقصود این است که یک سفر اولی به سفر دوم برسد اگر هدف‌مان غیر از این باشد مسیر را اشتباه می‌رویم.
در آخر از تمام خدمتگزاران قسمت OT که از 1370 نفر گذشته‌اند تشکر می‌کنم.