عدالت و تعادل

عدالت جزء لغاتی است که بسیار از آن استفاده می‌کنیم. برای مثال همیشه باید بین اعضای خانواده عدالت برقرار شود، باید با فرزندان با عدالت رفتار کرد و تفاوتی بین آن‌ها قائل نشد و یا دولت باید بین افراد جامعه با عدالت رفتار کند. اما به راستی معنای واقعی عدالت چیست؟ عدالت در لغت معادل نظم و ادب است، در زبان فارسی «داد» به معنای عدل است و  «داد مندی» و  «دادگری» معادل عدالت است.

عدالت اجتماعی، طرحی است که در آن هر فرد به حقوق عقلانی اش برسد همچنین اگر در مسئولیت خود تخلفی کرد باید عواقب آن را بپذیرد. اما آیا واقعا عدالت به معنی برابری مطلق است؟ همه باید از یک میزان حقوق، مزایا و امکانات و یا جایگاه اجتماعی برخوردار باشند؟

عدالت هم‌خانواده تعادل است و به این معنا است که هر چیزی باید جای خودش قرار بگیرد. مثل یک ماشین که اگر چهار چرخش سالم باشد می‌تواند در حرکت تعادلش را حفظ کند و به مسیر خود ادامه دهد. برای برقراری تعادل و عدالت، نیازمند یک مثلث هستیم که اضلاع آن معرفت، شناخت و آگاهی است.
کاری که از روی شناخت و آگاهی انجام شود قطعا به نتیجه خوب می‌رسد، اما اگر بدون شناخت باشد نتیجه‌ای جز شر ندارد.

هر زمانی که می‌خواهیم دست به انجام عملی بزنیم باید به نتیجه آن فکر کنیم و با آگاهی آن کار را انجام دهیم. برای مثال تصمیم می‌گیریم عمل اسلیو معده انجام دهیم و تنها هدف ما از انجام این کار تناسب اندام و لاغری است و بدون هیچ‌گونه تحقیق و تنها با اعتماد به پیشنهاد پزشک این کار را انجام می‌دهیم. در صورتی که اگر در مورد این عمل اطلاعات کافی بدست آوریم و با افرادی که با چنین روشی کاهش وزن داده‌‌اند صحبت کنیم و به آگاهی برسیم ممکن است هرگز چنین کاری را نکنیم.

آیا در کنگره عدالت اجرا می‌شود و آیا همه افراد باهم برابر هستند؟ در پاسخ به این سوال جناب مهندس بارها در صحبت‌های خود فرموده‌اند:« عدالت یعنی هر شخصی همان‌ جایی است که باید باشد. جایگاه هر فردی را تلاش  و مسیری که برای حرکت انتخاب می‌کند مشخص می‌کند.»

در کنگره افراد در یک سری از مسائل برابر هستند. تمام اعضا فارغ از مقام و جایگاه و یا ثروت، تنها با یک اسم کوچک و به عنوان مسافر و یا همسفر شناخته می‌شوند. تمام آموزش‌ها و خدمات برای همه یکسان است و قوانین و حرمت‌های کنگره برای همه اعضا لازم‌الاجراست. اما در مورد کیفیت سفر و اینکه فرد یک سفر اولی باشد و یا یک سفر دوم متفاوت است.

یک سفر اولی در حال دریافت خدمات است و از آن برای درمان خود بهره می‌گیرد، به خاطر تخریب‌های که داشته است تا پایان سفر اجازه خدمت در جایگاه‌های خدمتی را ندارد. در سفر دوم فرد در حال باز پرداخت است و می‌تواند خدمت کند و البته این خدمت ها باعث ارتقا‌‌ جایگاه در ظاهر و باطن او می‌شود.

درمورد کیفیت سفر، قطعاً یک سفر اولی که به موقع در جلسات حاضر می‌شود، تکالیفش را انجام می‌دهد، فرمانبردار راهنمای خود است و تمامی حرمت‌ها را رعایت می‌کند سفری خوب دارد و به موقع و امن به مقصد می‌رسد. اما انسانی که نامنظم است بارها دچار غفلت می‌شود و سفر خوبی ندارد هم از نظر زمانی و هم از نظر کیفیت سفر ممکن است دچار مشکل شود و دیرتر به مقصد و درمان برسد.

برای من زمانی معنای عدالت در کنگره باز شد که تصور می‌کردم بعد از گذشت ده ماه قطعاً به رهایی می‌رسیم ولی اصلاً توجهی به نحوه سفر خود نداشتم. بی‌نظمی در سفر باعث شد دیرتر به رهایی برسیم و این دقیقاً عین عدالت و عین نیاز من و مسافرم در سفر اول بود.

نویسنده: همسفر فروغ رهجوی راهنما همسفر محدثه ( لژیون پنجم )
ویراستار و رابط خبری؛ همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر محدثه (لژیون پنجم )
عکس و ارسال: مرزبان خبری همسفر شهناز
همسفران نمایندگی چرمهین