اولین قدم که ما داریم خودشناسی است تا زمانی که خودمان را نشناسیم امکان ندارد بتوانیم خدا را بشناسیم، امکان ندارد بتوانیم هستی را بشناسیم؛ اگر خودمان را نشناسیم تمام مراسم دینی، یوگا، مدیتیشن، نماز و روزه، همه این کارها را انجام بدهیم، نمیتوانیم خدا را بشناسیم مگر اینکه قبلش خودمان را بشناسیم. انسان برای شناخت خود باید به دانایی برسد و تزکیه کند. کلام خداوند بسیاری از مطالب را برای ما آشکار میکند. ما بعضی اوقات به کلام خداوند توجه نمیکنیم، کلام خداوند میگوید: به رب و مربی خود احترام بگذار. احترام گذاشتن هم به صورت خاص و هم به صورت عام هست؛ ان الانسان لرب لکنود، انسان موجودی است که به رب خود ناسپاس است؛ مگر آنهایی که ایمان بیاورند و عمل صلحآمیز انجام بدهند و دیگران را به محبت و به صبر توصیه کنند. این جملات به این معنا است که انسان به خدا ناسپاس است، به مربی خود ناسپاس است، آیا زحماتی که مادر یا پدر برای فرزند میکشند، آن فرزند حاضر است برای پدر و مادر خود انجام بدهد؟ کلام خداوند اینها است؛ آیا به رب خود احترام میگذاریم؟ کلام خداوند این است که راستگو باش، دروغ نگو، کمفروشی نکن، انفاق کن، عدالتخواه باش، بهداشت را رعایت کن، سخنچین نباش و... پس اگر میخواهید وجود خود وخداوند را بشناسید، گوش به کلام خداوند بسپارید که بسیاری از مطالب را آشکار میکند. کسی عمل صلح آمیز انجام میدهد که در آرامش و آسایش است. وقتی عصبانی میشویم یعنی در صلح نیستیم، یعنی عمل صلحآمیز نیست. برخورد کردن ما با دوست، خانواده و دیگران آیا عمل صلح آمیز است یا با خشونت؟ اگر آشکارا به عمل صلحآمیز بپردازیم، چشمهای ابلیس هم کور میشود و هیچ چیزی در مقابل ما مقاومت نمیتواند بکند. پس هر حرفی میزنیم هر حرکتی که میکنیم میتوانیم عمل صلحآمیز داشته باشیم تا به نتیجه برسیم.
اگر در نظر بگیریم که سلول انسان مثل یک شهر میماند و جسم ما از ۳۸۲۰۰ میلیارد سلول تشکیل شده است، پس جسم انسان چه عظمتی دارد؛ ولی ما از این انسان چیزی نمیدانیم و گاهی اوقات به این جسم آسیب میزنیم و از روشهای غلط مثل پیکرتراشی و ... این شهر وجودی را نابود میکنیم و عواقب وحشتناکی را باقی میگذارد. در نظر بگیرید معده وقتی غذا را هضم میکند، با اسید هضم میکند و هر روز در حال بازسازی است؛ به طور کلی در بدن ما یک غوغایی برپا است که اصلاً ما خبر نداریم. میلیاردها سیستم در حال کار کردن هستند که ما به زندگی خودمان ادامه میدهیم؛ چون بدن ما سالم است متوجه نیستیم و اگر به مریضی گرفتار میشویم، بعد میفهمیم چه خبر است. اگر ظرف ۲۴ ساعت باکتریهای بدن ما از کار بیفتند، ما خواهیم مرد ولی امروزه با عوامل متعدد این باکتریها را از بین میبریم و گرفتار بیماریهای روده و معده میشویم. هر چیز یک صور آشکار و یک صور پنهان دارد؛ برای مثال وقتی یک تومور در مغز را برمیداریم، این مثل این یک آشغال نیست که روی فرش ریخته و برمیداریم! این از کجا آمده؟ باید آن را پیدا کنیم که این تومور را چه چیزی به وجود آورده است و کارهایی مانند شیمیدرمانی مثل سمی است که سلولها را از بین میبرد؛ در بعضی شرایط خوب است ولی سلولها را از بین میبرد و خود عامل بهوجودآورنده سرطان از بین نرفته است و فقط صور آشکار را از بین میبریم. ما باید در تمام بیماریها دنبال صور پنهان بگردیم و تا زمانی که نگردیم نمیتوانیم درمان کنیم. در سرطان، ژنها از تنظیم خارج شدهاند و مسئله اینجا است که چطور آنها را درست کنیم؛ مثلث dod یا متد دیاستی برای ما مشخص شد که در کنگره آن را عملی کنیم، این روش به ما میگوید که چطور تنظیم کنیم و به حالت بازتنظیم درآوریم. یک سری باکتریها در وجود ما زندگی میکنند، باید در سلامت این باکتریها کوشا باشیم؛ مثلاً ما به محض اینکه سرما میخوریم فوری آنتیبیوتیک مصرف میکنیم! مواقعی لازم است ولی برای هر چیزی نه؛ آنتیبیوتیک باکتریهای مفید را از بین میبرد؛ وقتی مکانی آتش بگیرد، تر و خشک با هم میسوزد. با مصرف آنتیبیوتیک هم باکتریهای بد و هم باکتریهای خوب را از بین میبریم و برای ما ایجاد مشکلات زیادی میکند. با فریزر کردن و افزودن مواد نگهدارنده به مواد غذایی این باکتریهای مفید را از بین میبریم و دچار انواع و اقسام بیماریها میشویم. ما باید جسم خود را حفظ کنیم، در کنگره اعضایی هستند که حدود ۷۰ کیلو وزن کم کردهاند و اصلاً پوستشان نیفتاده، صورت نریخته و هیچ اتفاقی نیفتاده است؛ زیرا غذا خوردن درست را یاد گرفتهاند؛ چاقی مربوط به پرخوری نیست. ما به زور میخواهیم میلیاردها سلول و باکتری راتغییر بدهیم و لاغر کنیم که با مشکلات متعددی مواجه خواهیم شد.
نویسنده: راهنما همسفر زینب(لژیون سوم)
ویرایش: همسفر پریسا، راهنما همسفر الهام(لژیون دوم)
ارسال: همسفر سعیده، راهنما همسفر الهام(لژیون دوم)
همسفران نمایندگی دلیجان
- تعداد بازدید از این مطلب :
52