دل نوشته

دل نوشته

(وادی دوم و تأثیر آن روی من)
سلام دوستان علی هستم یک مسافردر وادی اول آموختیم که برای انجام هر کاری باید روی آن تفکر کرد

و بدانیم که باید به چه چیزهایی فکر کرد و به چه چیزهایی فکر نکرد.
وادی دوم می‌گوید:
هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمی‌نهد.
هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم
یادمان باشد که در زندگی قبلی خود باکارهای بیهوده و ضد ارزشی چه آسیبی را به جسم، روح، جان و خانواده‌ی خود زده‌ایم
و بابی توجهی
در دنیای تاریکی و در منجلاب
اعتیاد دست‌وپا می‌زدیم، در آخر
با تفکر بیهوده ‌و مأیوس‌کننده به ریسمان ناامیدی دست‌وپنجه نرم می‌کردیم.
ما آموخته‌ایم که موقعی که به خواست قدرت مطلق پا به هستی نهادیم دو سرنوشتی در انتظار
ما هست که یک سرنوشت تاریکی‌ها و سرنوشت دوم روشنایی‌ها هست که یکی از این دو راه را برای خود رقم می‌زنیم .
اگر بخواهیم در مسیر صراط مستقیم قدم برداریم باید در جهت ارزش‌ها حرکت کنیم از ضد ارزش‌ها دوری
کنیم و به قدرت مطلق پناه ببریم.
باید از ناامیدی، ناسپاسی و بیهودگی که مهم‌ترین نقطه‌ی قوت شیطان هست پرهیز کنیم.
پروردگارا تو را سپاس می‌گویم از اینکه آن زمانی که تاریکی‌ها و ضد ارزش‌ها را
تجربه می‌کردیم دری برای ما باز کردی و به روشنایی‌ها
هدایت کردی، از تو ممنونم
که پشت‌وپناه ما هستی، از اینکه ما را با کنگره آشنا کردی تو را دوست دارم و از تو می‌خواهم به بزرگی و کرامتت همه‌ی ما
به‌خصوص جناب مهندس و خانواده‌ی محترمشان و
تمامی خدمت گذاران   کنگره ۶۰ را حفظ و عاقبت‌به‌خیر بگردانی.
با تشکر مسافر علی لژیون پنجم
تنظیم و ارسال: مسافر حسین لژیون یکم