عقل باید بداند در چه جایگاه و چه مرحله‌ای قرار دارد

جلسه اول از دوره چهلم جلسات آموزشی‌ عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی خمین با استادی دیده‌بان محترم آقای احمد حکیمی، نگهبانی مسافر باقر و دبیری مسافر عباس با دستور جلسه «الهام از رمضان» پنج‌شنبه ۱۷ اسفند ۱۴۰۲ ساعت ۱۷ شروع به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان احمد هستم یک مسافر. خداوند را سپاس‌گزارم که توفیق داد تا امروز در جمع شما عزیزان در این نمایندگی حضور داشته باشم؛ تشکر و قدردانی می‌کنم از همه‌ خدمت‌گزاران نمایندگی خمین و امیدوارم عزیزانی که خدمت می‌کنند بهره لازم را ببرند. تشکر ویژه می‌کنم از جناب مهندس و خانواده محترم‌شان که اگر کشف DST  شامل حال این انسان نمی‌شد و این انسان از خود گذشتگی نداشتند، امروز معلوم نبود ما در کجا بودیم. همیشه باید از خدمت‌گزارانی که به هر طریقی این خدمت را برای ما انجام داده‌اند و قدم‌هایی برای ما از هر نظری برداشته‌اند تشکر کنیم. خداوند یک ساختاری را ایجاد کرده است که اصلا نیازی به نماز، روزه و یا احکام ندارد. خداوند هستی را برای هستی خلق کرده است تا موجودات از آن استفاده کنند؛ اما برای اندوختن یا حتی لذتِ درست بردن از این نیاز به دانش و آگاهی است. زیرا عقل در هر جایی که در این کائنات قرار دارد باید بداند که جایگاه‌اش کجا است و در چه مرحله‌ای از جایگاه انسانی قرار دارد. در کنگره 60 که الهام از رمضان آمده است، در همه‌ ادیان است و تنها در اسلام نیست و به شکل‌ها و مدت زمان‌های مختلف در ادیان دیگر نیز آمده است. زمانی که در کلام‌الله می‌خوانید، می‌گوید این رمضان بر شما نوشته شده است؛ نگفته است که واجب است، زیرا اگر نوشته شده بود واجب است باید در هر شرایطی آن را می‌گرفتید حتی در زمان بیماری؛ ولی زمانی که می‌گوید نوشته شده است یعنی شرایط و توانایی گرفتن را اگر دارید بگیرید.

در سی‌دی جهان غیب جناب مهندس می‌فرماید: نماز را به پا دارید. یکی از قسمت‌های آن نماز خواندن است و منظور از نماز را به پا دارید این است که قوانین را اجرا کنید و عمل کنید و در مقابل قوانین ضد او بایستید. شخصی که مواد مصرف می‌کند حتی اگر خودش هم قبول نکند در اسارت و تحت فرمان نیروهای بازدارنده است و به همین دلیل در پیام سفر اول اشاره شده است که بعد از قطع مواد مصرفی دوباره پیوند محبت با قدرت مطلق برقرار می‌شود.

وقتی صحبت از الهام از رمضان می‌شود یعنی چیزی خداوند قرار داده‌ است که انسان خودش و ساختار درونی خودش را بتواند اصلاح کند و بتواند زندگی و حیات خوبی داشته باشد. در کلام‌الله گفته شده است که از تو سوال می‌شود که چکار کرده‌ا‌ی؟ انسان باید خودش این سوال را از خودش بپرسد. این سیستم هستی دارد کار می‌کند و نعمت‌های خداوند در اختیار ما قرار می‌گیرد پس همه‌ ما باید این سوال را از خودمان بپرسیم که در این هستی چکار کرده‌ایم؟ آیا به کسی کمک کرده‌ام؟ آیا دست کسی را گرفته‌ام؟ یا فقط یک مصرف‌کننده بودم که دنبال تهیه مواد مصرفی خودم بوده‌ام؟ من خودم قبل از ورودم به کنگره یک مصرف‌کننده تمام‌عیار بودم و به خاطر نداشتن دانش و آگاهی و داشتن منیت تبدیل شده بودم به یک مصرف‌کننده‌ بی‌مصرف. در زمان مصرف یک مصرف‌کننده، تمام حس‌ها بسته می‌شود و جای آن را تخریب می‌گیرد و نمی‌توان سازندگی را دید. من خودم در زمان مصرفم خیلی از زیبایی‌های طبیعت را حتی نمی‌دیدم، شکوفه‌های درخت را بعد از رهایی دیدم و حس کردم. ولی بعد از ورودم به کنگره با یک‌سری مفاهیم آشنا شدم که یکی از آن‌ها رمضان است. هنگام ورود به کنگره تغییر شکل می‌گیرد و این تغییر فقط به این نیست که شما پله کم کنید یا فقط مصرف نکنید؛

زندگی انسان فقط معطوف به یک کار نیست، انسان جنبه‌های مختلف را باید یاد بگیرد چون مسئولیت دارد. هر شخصی در کنگره با دریافت متد DST باید بستر خودش را برای دریافت آموزش درست کند. نمی‌توان متد را دریافت کرد و آموزش نگرفت یا سی‌دی ننوشت و موفق شد. آن درمان که مدنظر کنگره است هرگز اتفاق نخواهد افتاد. در زمان مصرف تا آخر مواد مصرف می‌کردیم و هرکاری می‌کردیم؛ حال که زمان درمان است برای دریافت آموزش بهانه‌تراشی می‌کنیم. کسی که سیگار مصرف می‌کند هرگز درمان نشده است و حال او خوب نیست. زمانی که فردی وارد کنگره می‌شود باید یک‌سری کارها را انجام دهد مانند سی‌دی نوشتن، آموزش گرفتن، در درخت‌کاری شرکت کردن، ورزش کردن، نظم و انضباط داشتن، کمک مالی انجام دادن و ...؛ داشتن نظم و انضباط بسیار مهم است زیرا زمانی که من برای وقتِ خودم برنامه‌ریزی نداشته باشم نمی‌توانم نتیجه‌ مطلوبی بگیرم و زمانی که من ارزش ساعت و ثانیه را ندانم انگار ارزش زندگی را نمی‌دانم. خداوند رمضان را قرار داده است که من از آن استفاده کنم و ساختار وجودی خودم را ترمیم و همچنین نقطه‌ تحمل خودم را بالا ببرم.

در هستی باید خودت را قبول داشته باشی. نگاه هستی این‌گونه است که باید خودت را قبول داشته باشی. گاهی اوقات انجام دادن کارها یا حل مسائلی به انسان درس و پیام می‌دهند و با انجام دادن آن‌ها انسان آموزش می‌گیرد. درمانِ هر شخص در انجام دادن درستِ مسیر درمان و هر روزه است و زمانی که به شما گفته می‌شود درمان طی ده الی یازده ماه صورت می‌گیرد نباید به این فکر کنید که طی این دوره و با 16 پله به درمان می‌رسید، خیر این‌چنین نیست؛ شما هر روز و هر لحظه و هر ساعت که داروی خود را در زمان تعیین شده استفاده کنید و به وظایف خود عمل کنید دائما در حال درمان هستید و در هر لحظه به درمان فکر کنید.

الهام از رمضان در انجام دادن اعمال آن صورت می‌گیرد، اگر سالم و سلامت هستید و دارو مصرف نمی‌کنید، کامل  روزه بگیرید. ما با آموزش جهان‌بینی یاد می‌گیریم دیگران را قضاوت نکنیم که آیا کسی نماز و روزه را به جا می‌آورد یا نه؛ یاد می‌گیریم که روی عمل‌کرد خودمان متمرکز شویم، به جای این‌که دیگران را قضاوت کنیم؛ باید خودمان را قضاوت کنیم. در کلام‌الله گفته شده است از آنچه به شما داده‌ایم انفاق کنید، چه کسی انفاق می‌کند؟ چه کسی دست کسی را می‌گیرد؟ از آنچه که خداوند به شما داده است، دست چه کسانی را گرفته‌اید؟

اینکه ما کنار سفره بشینیم و یک تکه نان بخوریم به خودی خود اشکال ندارد ولی این از دید بیرون یعنی من نقطه تحمل ندارم و الگوی مناسبی نیستم. وقتی به این نکات نگاه می‌کنیم تازه می‌فهمیم چقدر انسان به آموزش نیاز دارد، چقدر نیاز دارد که انسان تلاش بکند که به نقطه تسلط خودش برسد که در هرلحظه هرعملی را می‌خواهد انجام بدهد قبلش فکر کند که در چه موقعیتی و در چه وضعیتی است. امیدوارم از ماه رمضان لذت ببرید، ماه مهمانی خداست، تجلی مهمانی خدا ما هستیم. وقتی می‌گوید مهمان خدا؛ یعنی ما همه مهمان یکدیگر هستیم و چقدر زیباست که بهترین ماه در کنگره ۶۰ ، ماه رمضان است. ما همیشه از پایان ماه رمضان ناراحت هستیم و چقدر این دورِ هم بودن و کنار یکدیگر افطاری خوردن با ارزش است و چقدر برای همه ما درس دارد. این پیام را بگیرید و ناخالصی‌ها را بسوزانید. در دوره روزه گرفتن یک دوره سازگاری دارد که می‌گذرد و وارد تثبیت می‌شود، کم‌کم در طول روز بدن داغ می‌شود و این داغ شدن همان سوختن است، سوختن در بدن اتفاق می‌افتد و باید آن‌را حس کرد. حس خوبی است و می‌دانی یک قدمِ خوبی برای خودت بر‌داشتی و برای ناخالصی‌هایی که توی کبد، روده و معده است اتوفاژی اتفاق می‌افتد؛ این ناخالصی‌ها برداشته می‌شود و این لذت بخش است. انگار انسان پاک می‌شود، درست مثل حمام کردن است که انسان سبک می‌شود؛ وقتی ناخالصی از انسان جدا می‌شود؛ انسان سبک می‌شود و حس خوبی دارد و لذت‌بخش است و امیدوارم ما همه قدر کنگره را بدانیم.

در سی‌دی معبد استاد آقای مهندس می‌فرمایند: اجازه دانستن به هر کسی داده نمی‌شود. ولی به ما این اجازه داده شده که یک‌سری اطلاعات به ما برسد تا بتوانیم از زندگی لذت ببریم و حالمان خوب باشد. انسان‌های بسیاری بیرون از کنگره هستند که با دانستن کمی از این اطلاعات، زندگی‌شان عوض می‌شود؛ ولی آن‌ها باید در جهنمی که برای خودشان ساختند بمانند. وجود آقای مهندس به عنوان یک شخصیت علمی و یک شخصیت معنوی و یک دانشمندی که تا به حال در هستی نمونه‌اش وجود نداشته، در کنار ماست و انشالله چند سال بعد با پیشرفت علمی کنگره کسی که سرطان روده دارد دیگر روده‌اش را در نمی‌آورند و در آینده بیماری‌هایی نظیر این، همه به درمان می‌رسند و نیاز به خیلی از عمل‌های جراحی نخواهد بود، به واسطه عملکرد همین دانشمند؛ اما نیاز به زمان دارد و این اتفاق خواهد افتاد و من باید بالاترین استفاده را از این موقعیت ببرم. امیدوارم ما هم به موقعیتی برسیم که به دیگر انسان‌ها کمک و یاری برسانیم و یک تغییر در تفکر و اندیشه عزیزان رخ بدهد.

جایگاه همسفران در بعضی از شعب هنوز آنطوری که باید، نیست و شما یک مقدار کمی رشد کردید؛ ولی هنوز به آن استاندارد خیلی مانده تا برسید. هر موقع آقایان ناگزیر شدند سرپا بایستند و صندلی‌ها را به قسمت همسفران بدهند، آن‌موقع بدانید که به استاندارد نزدیک شدید؛ آن‌وقت بدانید که برای دیگر انسان‌ها هم ارزش قائل شدید. یک‌موقع همسفر می‌گوید من نمی‌آیم ولی تو باید تلاش کنی که همسفرت بیاید؛ ولی آن عزیزانی که همسفرشان را نمی‌آورند و تصورات دیگری‌ دارند، امیدوارم آن تغییر در تفکر و اندیشه‌ آن‌ها به وجود بیاید، چون تفکر درستی نیست. آمدن همسفر به مسافر خیلی کمک می‌کند. همسفر به کنگره نمی‌آید که از اعتیاد سر در بیاورد؛ چون چندین سال با یک مصرف‌کننده زندگی کرده و همه‌چیز را متوجه شده و با تخریبی که برای او به وجود آمده باید بیاید و با آگاهی حالش خوب شود. امیدوارم عزیزان یک تجدید نظری داشته باشند و همسفران هم بسیار پرقدرت در جلسات حضور پیدا کنند. همسفران هم می‌توانند نوشتار بخوانند. خیلی از شعب‌ آقایان اصلاً پیام نمی‌خوانند و همه نوشتارها را قسمت خانواده می‌خوانند. این یک پیامی می‌رساند که ما با هم تفاوتی نداریم و همه ما در حال آموزش دیدن هستیم. این حرمت و قوانین بین ما کاملاً وجود دارد.

خیلی خوشحال شدم امروز یک دیداری تازه کردم و ساختمان بسیار شیک و زیبایی توسط شما عزیزان در حال ساخت است. هرکس کمکی به ساختمان کنگره می‌کند شاید برای او مشخص نباشد که کدام قسمت است ولی سیستم می‌داند کدام آجر مال چه کسی است و هرچی این‌جاست مال همه است. شیک‌ترین فضا، بهترین مکان، زیباترین و مجلل‌ترین مکان، باید برای بچه‌های کنگره باشد. ما کارمان در بیغوله نیست، شخصیت ما در بیغوله رفتن نیست، شخصیت ما بهترین جا است؛ از اسب افتاده‌ایم ولی از اصل که نیفتادیم. یک اشتباه در زندگی کردیم و مصرف‌کننده شدیم حالا نباید برویم در خاک و باتلاق شیرجه بزنیم. ما باید نشان بدهیم که توانایی‌مان ما چقدر است. در مورد مصرف‌کننده، جامعه بیرون سطحی‌ نگر هستند و نگاه آنها این است که افرادی که مواد مخدر مصرف می‌کنند نابود شدند و به هیچ دردی نمی‌خورند و اصلاح هم نمی‌شوند و توان هیچ‌ کاری را هم ندارند. ما با ساختن شعبات و ساختمان‌ها در کنگره به آنها می‌گوییم که اشتباه نگاه می‌کنید و به آنها می‌گوییم آن چیزی که هست کاملاً متفاوت است با چیزی که شما تصور می‌کنید. آقای مهندس می‌گویند اگر هم توانایی مالی به اندازه یک آجر هم دارید همین کار را انجام بدهید. عزیزان اگر ما در کنگره معتقدیم که وظیفه‌مان را انجام می‌دهیم و خدمت می‌کنیم، ممکن است بگوییم که چه کسی می‌خواهد ببیند که ما چه کاری کردیم؟ اگر برای ما مهم باشد که خداوند ببیند که چه کار می‌کنیم که خداوند می‌بیند و اگر خدا ببیند خلقِ خدا هم می‌بیند؛ حالا خلق خدا نبیند که اشکالی ندارد، من باید وظیفه‌ام را انجام بدهم. امیدوارم این کمک و یاری را مثل سابق داشته باشیم تا فضایی شایسته داشته باشیم و بتوانیم تاثیر لازم را در بیرون بگذاریم.

مکان جدید برای شما یک پایگاه مادر می‌شود تا بتوانید در منطقه کلی شعبه ایجاد کنید و اینجا تبدیل به یک مرکزیت و یک پشتوانه برای آن شعب بشود، مثل خانه پدری که همه رشد توسعه در آن اتفاق بیفتد و البته این اتفاق خواهد افتاد و به همه شما خداقوت می‌گویم. انشاالله خداوند به زندگی همه برکت بدهد تا بتوانیم قدم‌هایی که وظیفه‌ ما هست برداریم. ظاهرش این است که ما داریم کمک می‌کنیم ولی در واقع اگر درست نگاه کنیم می‌بینیم که وظیفه‌مان را انجام می‌دهیم و قطعاً بدانید خودمان بهره لازم را می‌بریم. اصطلاحا ما می‌گوییم خدایا صد هزار مرتبه شکر، ولی این خدایا شکر باید بی‌نهایت باشد و همیشه شکر کنیم که روی پا ایستادیم. قدر داشته‌های خود را بدانیم. برای انجام این عمل عظیم شکر شکر. سپاس‌گزارم از این‌که توجه کردید.

جلسه هماهنگی راهنمایی باحضور دیده‌بان محترم آقای حکیمی

بازدید جناب آقای حکیمی از ساختمان کنگره نمایندگی خمین

نویسندگان: مسافر علی و مسافر مهدی