همسفر یعنی همراهی با عشق و علاقه

در ابتدا هفته همسفر را به همه‌ی همسفران و مسافران و همچنین به خانم آنی ومهندس دژاکام تبریک می‌گویم.
خانواده؛ اولین واحد اجتماعی جامعه است و قطعاً سلامت و استحکام آن در جامعه نقش بسزایی دارد؛ به همین دلیل در کنگره‌ی ۶۰، خانواده از جایگاه بسیار مهمی برخوردار است. بنیان کنگره‌ی۶۰ معتقدند که درمان اعتیاد، نباید باعث ضعیف شدن رُکن خانوده شود؛ بلکه باید به استحکام هر چه بیشتر آن بیفزاید و به همین  منظور در کنگره ۶۰، گروه همسفران و خانواده‌ها شکل گرفته است تا  همسفران آموزش ببینند و در ابتدا مانعی بر سر راه درمان مسافر خود نباشند و در ادامه به جایگاهی برسند که نه تنها مشاور زندگی‌های خودشان باشند، بلکه به دیگر خانواده‌ها نیز آموزش بدهند.
طبق قوانین کنگره ۶۰، واژه‌ی همسفر به کسی اطلاق می‌گردد که سابقه اعتیاد ندارد و برای تعالی اهداف جمعیت کنگره ۶۰ تلاش می‌نماید؛ البته این تعریف همسفرانی که مسافر ندارند را نیز در بر می‌گیرد، اما در اینجا منظور ما از همسفر، کسانی هستند که به همراه مسافران‌شان به این دانشگاه انسان ساز آمده‌اند.
همسفر همان‌گونه که از واژه آن پیداست، کسی است که مسافر را در سفر همراهی می‌کند؛همسفر نمی‌تواند بار اعتیاد مسافر را به دوش بکشد؛ تمام سختی‌ها  بر دوش مسافر است، نه همسفر و نه هیچ شخص دیگری می‌تواند به جای مسافر این بار را حمل کند‌‌.

در همسفران، نیرو و پتانسیلی وجود دارد که اگر جایگاه خود را پیدا کنند، می‌توانند در مورد درمان اعتیاد و نیز تغییر افکار و اندیشه‌ی دیگران، نقش بسیار زیادی داشته باشند. هر چقدر انسان، برای آموختن و یادگرفتن، زمان و انرژی صرف نماید، چندین برابر برداشت خواهد کرد در پرتوی آموزشهای ناب کنگره ،همسفر می‌تواند با همراهی، عشق ،علاقه، همکاری و همدلی همه جانبه از نظر مادی و معنوی  رشد کند.
همسفر نقش یک پرستار را ایفا می‌کند، بنابراین همانند پرستاری‌ که می‌خواهد از یک بیمار مراقبت کند، باید بیماری او را بشناسد؛ باید بداند عوارض بیماری‌اش چیست و همین‌طور یک همسفر در کنگره ۶۰، باید بداند که بیماری اعتیاد ریشه در کجا دارد؟ چه عوارضی دارد؟ برای جسم فرد مصرف کننده چه اتفاقاتی می‌افتد که نمی‌تواند این مسئله را حل کند؟

اولین قدمی که یک همسفر در کنگره برمی‌دارد این‌ است که؛ بپذیرد مسافرش بیمار است. گفتیم علم همسفر باید به روز باشدو برای افزایش علم او یک منبع آموزشی نیاز است تا بتواند علمش را به روز کند؛ این منابع آموزشی؛خدا را شکر در کنگره ۶۰ بسیار زیاد هستند.
جناب آقای مهندس با كلامي بسيار ساده می‌فرمايند: اگر مسافر سفر خود را در کنار  همسفری خوب شروع کند؛ نتیجه بسیار رضایت بخش و عالی خواهد بود و‌ حاصل آن یک سفر بسیار لذت بخش می‌شود.
اگر مسافر بد باشد و همسفر، همسفر خوبی باشد، سفر، سفر بسیار سختی خواهد بود، اما امکان پذیر است.
اگر مسافر خیلی خوب باشد و بر عکس همسفر خوب حرکت نکند، باز سفر نتیجه بخش است،اما ممکن است کمی سخت شود وممکن است زمان طولانی شود.
اگر مسافر بد باشد و همسفر هم بد باشد، بهتر این‌است که هر دو بروند و بزنند؛ یعنی هیچ کلامی اینقدر شیوا و ساده نيست براي اينكه یک همسفر ویک مسافر در کنگره ۶۰،بدانند که وظیفه‌ی آنها چیست و باید چطور عمل کنند. اینجا ما در کنار هم معنا پیدا می‌کنیم؛ یک همسفر هیچ منتی سرِ مسافرش ندارد که من می‌آیم برای این‌که تو درمان شوی.
انسان خودش یک مسافر است از تولد تا مرگ، از ازل تا ابد و در این سفر همسفرانی با خودش دارد که بر مبنای حس های دورن و بیرون( مجموعه حواسی که در یک نقطه به نام دل جمع می شوند، یا مرکز حواس که به آن حس مشترک گفته می شود) مشخص می کند که به چه کسانی می تواند همسفر و هم مسیر باشد. اصولا این مجموعه حس های مااست که بر مبنای آن ها با انسان ها همسفر می شویم. بنابراین مسئله همسفر بودن به احساس انسان بستگی دارد و این حس باعث می شود که ما چگونه همسفری باشیم .
همسفر می‌تواند با همراهی با عشق و علاقه و همکاری و همدلی همه جانبه از نظر مادی و معنوی معنا پیدا کند،وقتی کسی درگیر اعتیاد می‌شود تمامی اعضای خانواده درگیر این مسئله می‌شوندو این درگیری به جامعه نیز کشیده خواهدشد.
کمکی که یک همسفر در طول مسیر سفر می تواند به مسافرش بکند این است که در ابتدا با آموزشهای درست دانش ، علم و آگاهی خود را ارتقاء بخشد؛ کاری که کنگره 60 انجام می دهد این است که جلوی همسفر را می‌گیرد و به او آموزش می دهد تا به مسافر ضرر وارد نکند. بعضی از همسفران تصور می کنند که آمده‌اند تا به مسافر خدمت و کمک کنند ولی باید بدانند بدون دانش و آگاهی در مورد اعتیاد هیچ کمکی نمی‌توانند کنند و حتی در مواقعی به مسافر آسیب وارد می کنند. پس بنابراین برای خارج شدن از تشنج، همسفر باید تحت آموزش قرار گیرد. اعتیاد یک علم است؛ برای آموزش و یاد گرفتن هم لازم است همسفر قبول کند که هیچ نمی داند، یعنی باید بپذیرد که در مورد مسئله اعتیاد هیچ چیزی نمی داند و تسلیم شود و به صحبتهای راهنمای خود خوب گوش کرده و به آنها عمل کند. بعد از مدت زمانی که از حضورهمسفر در کنگره گذشت همسفر به این موضوع ایمان می آورد که برای خودش، برای کسب اطلاعات و دانش و از همه مهم‌تر برای آرامش به کنگره می آید و زمانی که مسافر را به خود و راهنمایش سپرد مسافر به رهایی می رسد. (با اعتماد به مسافر و اصولی برخورد کردن)

پس نتیجه می‌گیریم برای حل این مشکل؛ اعضای خانواده هم باید اعتیاد و صورت مسئله‌ی آن را بشناسند تا بدون تفکر در مورد اعتیاد و مصرف کننده قضاوت نکنند.

استاد امین در سی‌دی نقش همسفر به این نکته اشاره نمودند که؛اگر همسفر صرفا به دلیل  دل‌خوشیِ مسافرش به کنگره می‌آید و آموزش  همسفر خیلی موضوع مهمی نیست و موضوع مهم این است که مسافر بیاید و درمان شود، این دیدگاه باید عوض شود،همسفر نقش مکمل را دارد، او باید نقش خود را جدی بگیرد و خود را باور داشته باشد و آنقدر نقشش را خوب بازی کند که به مسافرش کمک کند تا از ته دَره بالا بیاید، البته با خواست خودش؛یا برعکس آن‌قدر نقش خود را بد بازی کند که مسافری را که لبه‌‌ی پرتگاه است،را هول بدهد و او را به ته دره بیندازد.
هفته؛هفته‌ای است که برای همسفران در نظر گرفته شده،حضور ما و در واقع این حرکت و این خدمت باعث باز شدن گره‌های خودمان می‌شود،ما همسفران در کنگره یاد می‌گیریم چگونه آگاهانه صبر پیشه کنیم؛ در واقع تنها سلاح ما همسفران برای رسیدن به آرامش صبر، عشق و امید است.
در کنگره ۶۰ به موضوع تشکر و شکرگزار بودن خیلی اهمیت داده می‌شود،قدر مسلم وقتی خداوند می‌خواهد به ما کمک کند از طریق انسانها به ما کمک می‌کند ، پس اگر می‌خواهیم شکرگزار باری تعالی باشیم ، بایستی ابتدا از مخلوقین خداوند و دیگر انسان‌هایی که به ما کمک کرده‌اند تشکر کنیم، در این صورت می‌توانیم از خداوند نیز تشکر کنیم.
در کنگره ۶۰ ،هفته‌ی جشن همسفر به همین منظور در دستور جلسات سالانه قرار داده شده تا مسافران از همراهی، پشتیبانی و حمایت‌های همسفران خود قدردانی و سپاس‌گزاری نمایند.
منابع: سی‌دی احساس همسفر، سی‌دی نقش همسفر استاد امین و کارگاه‌های جهان بینی
تایپ: همسفر معصومه مرزبان خبری
ویرایش: همسفر مریم رهجوی همسفر فهیمه لژیون اول
ارسال: همسفر اعظم رهجوی همسفر فهیمه لژیون اول
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد