طمع؛ از ترس انسان نشآت می گیرد

برداشت همسفر فاطمه؛
به نام قدرت مطلق
مدتی بود که خسته شده بودم؛ ولی با نوشتن سی‌دی گره‌ مسئولیت دوباره به خودم آمدم که اگر امروز تلاش کنی برای امروزت پاسخگو است ولی تلاش امروز من برای فردا دیگر کفایت نمی کند پس، فردا ‌هم بایستی چیزی برای آموختن و یاد گرفتن داشته باشم.
این نیست که اگر چیزی را به دست آوردیم بگوییم تمام شد زیرا نگهداری آن چندین مرتبه اهمیتش بیشتر است یعنی ما باید به آن بهای بیشتری بدهیم.
ما در هر جا باید از مسئولیت‌های کوچک شروع کنیم تا به مسئولیت‌های بزرگ برسیم، اگر به یک جایگاه بالایی رسیدیم و به جایگاه پایین غبطه خوردیم در ما گره‌مسئولیت به وجود آمده و قبلا مسئولیت‌هایمان را درست انجام ندادیم.
مسئولیت‌ها می‌تواند به انسان قدرت، اعتماد به نفس و انضباط دهد و لازمه‌ زندگی هستند، انسانی که مسئولیت به عهده‌اش نباشد در واقع در جایگاه انسانی خودش قرار ندارد، همیشه در رنج و عذاب است، ممکن است مسئولیت تبدیل به حجاب شود و برای انسان مشکلاتی را به وجود آورد.
دو تا نیروی قدرتمند وجو دارد یکی طمع و دیگری تکبر؛ اگر این دو در یک انسانی جمع شودند آن انسان نیاز به هیچ دشمنی ندارد.
کسانی که طمع دارند یعنی زیاده خواه هستند و طمع از ترس انسان قدرت می گیرد و ترس از مقابل از دست دادن به وجود می آید و کسانی که تکبر دارند یعنی همیشه احساس می‌کنند با بقیه فرق دارند و بهتر هستند.
در مسئولیت، انسانی که دچار طمع می‌شود یک مسئولیتی را به عهده می‌گیرد و مسئولیت بعدی و بعدی، یعنی اگر پیشنهاد دهند نه نمی‌گوید و دائما دنبال این می‌گردد که دامنه اختیاراتش را زیاد کند، یعنی اصولا طمع با محدودیت سازگاری ندارد چون بیشتر می خواهد، بایستی از آن خط عبور کند و نتیجه این می‌شود که در کارهای دیگران شروع  به دخالت کردن و نظر دادن می‌کند، این‌جا باید تصمیم درست بگیریم و مسئولیت‌مان را به کسانی دیگر هم دهیم، یعنی آن دندان طمع را بکشیم.
یک مسئولیت وسواس گونه هم وجود دارد انسان می‌خواهد خیلی کارها را درست و به نحو احسن انجام دهد و بایستی این‌جا بتواند به این وسواس غلبه پیدا کند.

برداشت همسفر سمیه؛
استاد امین در سی‌دی گره مسئولیت فرمودند: در جهانبینی به اضداد توجه شده، چون تا تاریکی را نشناسیم روشنایی معنا ندارد. انسان برای این‌که مسیر زندگی خود را بهتر طی کند باید اضداد را بشناسد، شناخت جهانبینی در کنگره۶۰ به معنای انسانی است که بالای درخت ایستاده و انسان عادی روی زمین، اتفاقاتی که این دو با هم می‌بینند متفاوت است آن کسی که بالای درخت ایستاده بهتر و زودتر مسائلی که پیش می‌آید می‌بیند و بهتر تصمیم می‌گیرد ولی کسی که پایین درخت ایستاده فرصتی برای تصمیم ندارد و با مسئله ناگهانی مواجه می‌شود، پس ما که در کنگره هستیم و آموزش می‌بینیم حس‌مان باز است و مسائل را زودتر حس می‌کنیم و تشخیص می‌دهیم. پس شناختن اضداد، شناختن گره مسئولیت، تشخیص و دانستن موضوع خیلی مسئله‌ مهمی است.
در قسمت دیگر استاد امین می‌فرمایند: گناهکار واقعی کسی است که دچار گناه شده و فرمان را نقض کرده زیرا می‌توانسته این گناه را انجام ندهد ولی انجام داده است بین خیر و شر، شر را به خاطر جذابیت و لذت انتخاب کرده است، در ادامه به مشکل برخورد می‌کند و طوری قلمداد می‌کند که عالم و آدم در آن قضیه و در آن لحظه جلوی پایش سنگ انداختند و مجبور شده این کار را انجام بدهد و اینجاست که دیگران از ترحم و دلسوزی وارد می‌شوند. اگر انسان هوشیار نباشد نتواند تشخیص دهد بار را از دوش شخص برداشته و بر دوش خود می‌کشد و تصمیمی در آن لحظه می‌گیرد از روی دلسوزی که باعث تخریب شخص و چندین برابر تخریب خودش می‌گردد، باید شخصی که اشتباه کرده به آن مرحله برسد که با تزکیه و پالایش اشتباهاتش را جبران کند، با انداختن مسئولیت بر دوش دیگران باعث برهم زدن تعادل می‌شود، درسته این اشتباهات در زمان خودش فشار زیادی را باید تحمل کند ولی در ادامه باعث رشد فرد خواهد شد.
برای این‌که انسان بتواند بار مسئولیت را به دوش نکشد و به آرامش برسد باید بداند که قوانینی که وضع شده‌اند بالاتر از آن‌ها قرار می‌گیرند.
پس زمانی باعث می‌شود مسئولیت دیگران را به دوش بکشیم که دچار دلسوزی بی‌مورد شده و خود را بالاتر از قوانین بدانیم، پس قوانینی که برای ما وضع کردند چه در کنگره و چه در بیرون برای این است که بهتر و کامل‌تر حرکت کنیم.
پس با یک باور و تفکر اشتباه که من بالاتر از قانون هستم اشتباهات دیگران را به دوش نکشیم.

نویسنده: همسفر فاطمه، همسفر سمیه (لژیون ۲)
تایپ و ویراستاری: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر عابده (لژیون۲)
تنظیم و ارسال: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر ژاله (لژیون۱۴)

همسفران نمایندگی پروین اعتصامی