قضاوت مخصوص ذات الهی است

به نام خداوند حی و داور.
خود گنه‌کاریم و از دنیا شکایت می‌کنیم.
غافل از خود دیگران را هم قضاوت می‌کنیم.
قضاوت به معنای حکم صادر کردن و جهالت به معنای ندانستن است.
قرار دادن این دو موضوع کنار هم به این معناست که از قضاوت‌هایی که بر مبنای جهالت است پرهیز کنیم. انسان از روزی که صاحب‌اختیار شد شروع کرد به قضاوت در امور روزانه خودش که آیا این کار را انجام بدهم یا ندهم؟ این را بخورم یا نخورم؟ ولی موضوع مهم این است که آن چیزهایی که به ما مربوط نیست را قضاوت نکنیم. قضاوت‌هایی که از ظن شروع می‌شود مسلماً به کنجکاوی و داوری ختم می‌شود؛ و این قضاوت نامشروع هست یعنی ما ظاهر قضیه را می‌بینیم و نهایتی خالی و تهی دارد و باعث می‌شود در مورد دیگران باعجله قضاوت کنیم.
عیب کسان منگر و احسان خویش
دیده فروبر به گریبان خویش
دستور جلسه قضاوت و جهالت یک دستور جلسه کاربردی هست. همان‌طور هم که می‌دانیم در جزوه جهان‌بینی آمده است؛ در خصوص مثلث دانایی: تجربه، تفکر، آموزش و سه ضلع مثلث جهالت و نادانی: ترس و منیت و ناامیدی هست. زمانی که من در ذهن خودم کسی را قضاوت کنم آن مسئله در درون من است. قضاوت کاملاً الهی و مخصوص ذات الهی است. تنها خداوند است که می‌تواند قضاوت کند؛ چون خالق تمام موجودات هستی است. به شخصی که قضاوت می‌کند قاضی می‌گویند چون قاضی دلیل و مدرک و تجربه دارد. در کار خودش تجربه و آگاهی و دانش پشت سر گذاشته است. در کل یعنی علم قضاوت را آموخته است. قضاوت آموزش و علم می‌خواهد، ولی جهالت نیاز به پیشینه ندارد. جهل که میوه آن حرص و خودخواهی هست باعث جهالت می‌شود، منیت نتیجه جهالت است؛ و شخص در این حالت ناآگاه هست. در اول تمام جلسات کنگره ۱۴ ثانیه سکوت می‌کنیم و از دست بزرگ‌ترین و نیرومندترین دشمن خودمان که جهل و ناآگاهی خودمان است به خداوند پناه می‌بریم وسعی می‌کنیم از جهل و نادانی دوری‌کنیم و دیگران را قضاوت نکنیم. ریشه قضاوت هم از جهل و نادانی هست وقتی کسی را قضاوت می‌کنیم در موردش حکم صادر می‌کنیم. انرژی زیادی براثر قضاوت کردن دیگران در ما از بین می‌رود. قضاوت کردن باعث تخریب ما می‌شود. هر وقت خواستیم کسی را قضاوت کنیم اول باید بتوانیم با کفش‌هایش راه برویم. نباید تمام چیزهایی را که می‌شنویم باور کنیم. خوشبختانه در کنگره ۶۰ براثر آموزش‌های که داده می‌شود، جهالت روزبه‌روز کوچک و کوچک‌تر می‌شود. امیدوارم که بتوانیم با فراگیری آموزش‌های کنگره دوربین خود را از روی دیگران برداریم و به‌سوی خود برگردانیم.
 به‌جای وقتی‌ که برای قضاوت دیگران می‌گذاریم نقاط ضعف و اشتباهات خود را ترمیم کنیم. قاضی برای قضاوت دیگران حقوق دریافت می‌کند. منفعت من و شما در قضاوت دیگران چیست؟
خداوندا یادم بده آن‌قدر مشغول عیب‌های خود باشم که عیب دیگران را نبینم. یادم بده که اگر کسی را دیدم رود قضاوتش نکنم بلکه درکش کنم. یادم بده پای قضاوت کسی ننشینم. آخر در سیاهی شب همه یکرنگ و یک‌شکل هستیم. خدایا کمکم کن چشم‌هایم را روی بدی‌های دنیا ببندم و همه‌چیز را زیبا ببینم. چون چشم‌های زیبا همه‌چیز را زیبا می‌بیند.
طاهره همسفر احمدرضا

ویراستاری: همسفر سهیلا رهجوی کمک راهنما همسفر میترا (لژیون اول)

ثبت و ارسال: همسفر راضیه کمک راهنمای لژیون هفتم

همسفران نمایندگی تخت جمشید