وادی چهاردهم؛ ظرفی که با محبت پر شده است.

اساس هستی بر مبنای عشق بناشده است، آنچه می‌توان از ذره‌ذره ذرات هستی دریافت کرد وجود عشق و محبت در آن است. اگر عشق نبود این هستی به وجود نمی‌آمد. ارتباط انسان‌ها درروی زمین نیز با همین عشق امکان‌پذير است. قلب تپنده محبت است و انسانی که محبت ندارد ظرف تهی هست که خالی از ارزش، از ارتباط، از وجود است. آنچه بر ما زمینیان واردشده و می‌توانیم به‌وسیله‌ی آن این کره خاک را زیباتر کنیم وجود محبت است. اگر ما فرمان‌های الهی را دریافت کنیم و بامحبت عجین کنیم در انجام و صدور این فرمان‌ها به آسمان موفق عمل کرده‌ایم و آن را درست فهمیده‌ایم.

اگر در ۱۱۴ سوره‌ی کتاب مقدسمان قرآن سخن از بسم‌الله الرَحمن الرَحیم است، اگر به عمق این کلام فکر کنیم این نکته را به ما یادآور می‌شود که نور عشق و محبت پروردگار است که در هستی ساری و جاری است. وقتی به این درک رسیدیم و ما نیز نور محبتمان را به اطرافیان و کل هستی تاباندیم در صراط خود به سمت مقصود، مستقیم سیر کرده‌ایم و الا راهمان پر از پیچ‌وخم خواهد شد.

ما زمانی می‌توانیم از عشق دم بزنیم و جام هستی خود را از عشق پر نماییم که حس خود را به تمام چیزهای اطراف خودمان خوب کنیم و همراه با این حس خوب به خدمت همراه بامحبت و عشق نیز بپردازیم و درازای محبت خویش به دنبال سود و منفعت نباشیم. محبت خود را با عشق بدون کوچک‌ترین انتظار و توقع نثار کنیم. این‌که در این راه چه طور محک زده می‌شویم و این آزمایش را چه طور به سرانجام می‌رسانیم بستگی به ذره‌ی وجودی‌مان، به بخشش ذاتی‌مان و به گذشت کردن و ندیدن آن و ... دارد.

نویسنده: همسفر مرضیه دبیر ورزش تنیس روی میز پارک طالقانی از نمایندگی آکادمی
ارسال: کمک راهنمای لژیون چهارم نمایندگی شهرری همسفر فاطمه
گروه ورزش همسفران کنگره ۶۰