انسان بودن؛ یعنی سپاس از هستی، از قدرت مطلق، یعنی وادی چهاردهم...

عشق صورت‌مسئله‌ای است که راه‌حل آن محبت می‌شود. وادی‌های آموزشی کنگره ۶۰ برای درمان اعتیاد و در ادامه زندگی سالم از موضوع تفکر آغاز می‌گردد و به موضوع محبت در وادی چهاردهم ختم می‌شود.
آنچه باور است محبت است شاید به این معنی است که هر آنچه را باور و ایمان‌داریم و به‌واسطه آن‌ها زندگی و موفقیت‌های خود را پیگیری می‌کنیم. اگر زندگی با چاشنی محبت همراه نباشد و به محبت نرسد فاقد ارزش و اعتبار است.
باور و اعتقادی ما را به سرمنزل مقصود می‌رساند که در جهت خیر محض باشد و ما را به محبت برساند و آنچه نیست ظروف تهی است. انسان‌هایی هستند که محبت ندارند و وجودشان از دوست داشتن دیگران خالی است، درست مانند ظرف‌های خالی هستند و فقط یکسری غریزه دارند که به‌حساب عشق و محبت می‌گذارند و هنوز درس محبت را یاد نگرفته‌اند.
محبت عنصری است الهی از خالص‌ترین عناصر که در کنار ناخالصی‌ها جا نمی‌گیرد و برای رسیدن به آن راهی جز کسب معرفت، علم، آگاهی و رسیدن به دانایی در کنار تصفیه و تزکیه وجود ندارد.
عشق یعنی گذشتن از خویش و این جمله چه عظیم و بزرگ است. از شکافتن عشق یک مثلث به وجود می‌آید که اضلاع آن سایه، جاذبه و حس است. هرکدام از ما یک سایه هستیم و جاذبه‌ای داریم که آن جاذبه را شخص دیگری جذب می‌کند.
محبت و علاقه انسان‌ها به یکدیگر به بیان نیست بلکه با انجام عمل است. عشق بزرگ‌ترین سرمایه‌ای است که اگر او را ببخشید زیاد و زیادتر می‌شود عشق بدون محبت و محبت بدون عشق معنا ندارد.
انسانی را نمی‌توانیم پیدا کنیم که محبت کند؛ اما عاشق نباشد. همچنین هیچ انسانی نیست که عاشق باشد و محبت نکند. بالاترین لذت‌ها عشق است و چه عشقی ماندگارتر از عشق مخلوق به خالق؛ همه هستی و انسان‌ها فانی هستند. آنکه پاینده و باقی است خداوند است.
آری او سرچشمه عشق و عشق مطلق است؛ بی‌دریغ می‌بخشد در عین یگانگی و بی‌نیازی دست تمام مخلوقات چه نیازمند و چه بی‌نیاز را می‌گیرد. چه حس خوبی است که بتوانیم عاشق خالق هستی باشیم؛ زیرا عشق او نه آغاز و نه پایانی دارد.
جاودانه‌ترین‌ عشق، عشق به خالق مطلق است؛ و آنگاه مردن عشق است و زنده شدن عشق است و کائنات جولانگاه عشق ما می‌شود.
امیدوارم به آن مرحله از دانایی برسیم که بدانیم ما دو راه بیشتر نداریم یا به نیروهای راستین بپیوندیم و رستگار شویم و یا منتظر نیروهای مخرب و بازدارنده با گردبادی عظیم ما را به عمق ظلمات ببرند.
وادی چهاردهم به من آموخت اگر می‌خواهی به رهایی و آرامش واقعی برسی و مفاهیم را درست درک کنی باید دستانت از نفرت، حسادت، کینه، انتقام و...و هر ضد ارزش دیگری خالی کنی تا عشق در دستان تو قرار بگیرد و هر آنچه به دست آوردی و یا آموختی به دیگران هم ببخش و بیاموز و از عصاره جان خود که محبت به دیگرانی که در رنج هستند نثار کن.
انسان بودن؛ یعنی سپاس از هستی، از قدرت مطلق، یعنی وادی چهاردهم...

نویسنده: همسفر فاطمه دبیر والیبال پارک طالقانی از نمایندگی حسنانی
تنظیم و ارسال: همسفر زهرا کمک راهنما تغذیه سالم پارک شهدای شهرداری اصفهان
گروه ورزش همسفران کنگره 60