کارگاه آموزشی جهان‌‌بینی چهارشنبه؛ وادی چهارم و تأثیر آن روی من

یازدهمین جلسه از دوره پنجاه و یکم سری کارگاه‌های آموزشی جهان‌بینی کنگره 60 ویژه مسافران و همسفران سفر دوم با دستور جلسه "وادی چهارم و تاثیر آن روی من" با استادی و نگهبانی آقای مهندس دژاکام و دبیری خانم زهره روز چهارشنبه مورخ 1393,09,19 رأس ساعت 15:30 آغاز بکار نمود.

 سخنان استاد:

 واقعاً عجب صبری خدا دارد؛ در مسائل حیاتی (زندگی) مسئولیت دادن به خداوند یعنی سلب مسئولیت از خویش است. ما اگر بخواهیم در زندگی مسئولیت را به خداوند بسپاریم دقیقاً سلب مسئولیت از خودمان می‌باشد. خداوند می‌گوید اگر ذره‌ای کار خوب یا بدانجام دهیم، مسئول وجوابگویش خودمان هستیم. انسان مختار خلق‌شده است و اگر اختیاری نداشت، دیگر بهشت و جهنم و گناه و ثوابی وجود نداشت.

 انسان دارای قدرت انتخاب و اختیار است و مانند حیوانات ظاهر و پنهانش یکی نیست. انسان است که صور پنهان، آشکار و اختیار دارد. در کنگره گاهی اوقات در بعضی از شعب کاری که دلشان می‌خواهد انجام می‌دهند و می‌گویند کهآقای مهندس دستور داده است؛ مهندسی که قابل‌رؤیت است، حی و حاضر است و وجود دارد. مثلاًدریکی از شعب گفته بودند که آقای مهندس دستور داده که اگر سی دی فروخته‌شده خراب بودحق تعویض یا پس گرفتن نداریم؛ درصورتی‌که روح مهندس هم از چیزی باخبر نیست؛ درصورتی‌کهمن خدمتگزاران انتشارات را توجیه کرده‌ام که جنس فروخته‌شده را پس بگیرند؛ از کتاب گرفته تا پکیج تا سی دی‌ها را پس بگیرند یا تعویض کنند؛ حتی با علم اینکه سی دی را گوش کرده و حالمی‌خواهد تعویضش کند. چون شاید شرایط مالی‌اش مناسب نباشد. حال خدایی که پیدا و قابل‌رؤیت نیست را در نظر بگیرید و انسان‌ها همه کار به اسم خدا و کلام خدا انجام می‌دهند، چه صبری دارد. گردن انسان‌ها را می‌برند و الله‌اکبر می‌گویند و مدعی هستند که فرمان خدا را اجرا می‌کنند.

 پلیدترین کارها را به نام خداوند انجام می‌دهند. درصورتی‌که در تاریخ می‌خوانیم که وقتی حضرت محمد (ص) مکه را فتح نمودند، خون از دماغ کسی نیامد و تمام کسانی که به او ستم کرده بودند در امان و آسایش بودند. گاهی اوقات ما خدا را با غول چراغ جادو اشتباه گرفته‌ایم و هرروز طوماری از خواسته را از خداوند می‌خواهیم؛ از قبولی بچه در دانشگاه و مجموعه‌ای از خواسته‌های خوب و بد. به خداوند دستورمی‌دهیم و مسئولیت آنها را به خداوند می‌سپاریم و مسئولیت را از خود سلب می‌کنیم. بچه‌های کنگره دیگر مسئولیت کارهایشان را به گردن دیگران نمی‌اندازند و با شجاعت مسئولیت کارهایشان را به عهده می‌گیرند؛ می‌گویند ما مواد مخدر مصرف کرده‌ایم و مسئولیتش را هم قبول می‌کنیم و هیچ احدی در این کار مسئولیت ندارد.

 درست از زمانی که مسئولیت اعتیادمان را پذیرفتیم، توانستیم جوابگویش باشیم و آن را حل کنیم.تا زمانی که مشکل را بر گردن دیگران، محیط و اجتماع می‌اندازیم، آن حل نمی‌شود. مثلاً در خانواده مشکل‌دارند و زن و مرد باهم نمی‌سازند، فوراً مدعی می‌شوند که دیگران آنها را جادو کرده‌اند. بهتر است به رفتارهای خودمان نگاه کنیم تا مشکل را پیدا کنیم تا بتوانیم حلش کنیم. در تمامی سطوح همین‌طور است و مسئولیت را گردن دیگران می‌اندازیم. در جنگل و در سواحل دریا زباله می‌ریزیم و توقع داریم دیگران آن را جمع کند.

 ما باید به خداوند توکل کنیم و از او کمک بخواهیم، ولی باید خودمان هم حرکت و تلاش کنیم. رابطه خداوند با انسان ضوابطی دارد؛ خداوند نسبت به ما وظایفی دارد، ما هم یکسری وظایف داریم. خداوند مسئولیت‌هایش را پذیرفته است پس من هم باید بپذیرم. خداوند روز و شب را آفریده است، برایمان غذا فرستاده، برایمان زوج تعیین کرده است و مسئولیتش را هم می‌پذیرد. در این وادی می‌گوید که همه‌ی ما در مقابل یکدیگر مسئولیم و همه مسئولیت داریم. مسئله‌ی بعدی موضوع ورزش است؛ به اعتقاد من امروزه برای انسان‌ها ورزش از نان شب واجب‌تراست. چون نوع زندگی‌ها تغییر کرده است. در قدیم مردم در طول روز چندین کیلومتر راه می‌رفتند و کارهای یدی انجام می‌دادند. یک انسان معمولی باید در طول یک روز حداقل 4000 الی 5000 قدم بردارد و پیاده‌روی کند. آناتومی بدن انسان طوری است که هر چه فعالیتش بیشتر باشد بهتر کارمی‌کند و سالم‌تر می‌ماند. پس همه باید ورزش کنند، چون در زندگی امروزی تحرک کمتری وجود دارد.

 به همین دلیل تمامی اعضای کنگره ورزش می‌کنند و هر مسافر یک‌رشته ورزش باید داشته باشد. خود من هم ورزش می‌کنم و الآن حدود 12 سال است که روزهای زوج ساعت 6 صبح به استخر می‌روم. بنابراین ورزش جزء برنامه‌های واجب ماست. ما ورزش می‌کنیم که شادباشیم، مریض نشویم و بدن سالمی داشته باشیم. برای ما باخت معنایی ندارد چون همگی برنده هستیم. ما زمانی مواد مصرف می‌کردیم  ولی الآن در میدان‌ها ورزشی، ورزش می‌کنیم، پس ما برده‌ایم. ولی زمانی که ورزش به‌صورت گروهی انجام می‌گیرد، نیازمند فرهنگی خاص است.

 درب ورودی زورخانه‌ها سردرش پایین بود تا همه ورزشکاران اول سرشان را خم کنند تا یاد بگیرند که از زور بازوهایشان برای آزار مردم استفاده نکنند. در زورخانه‌ها دعا می کردند و ادب می‌آموختند.در ورزش‌های رزمی شرقی هم قبل از شروع مسابقه به یکدیگر تعظیم می‌کنند و باهم دست می‌دهند. ما نیاز به الگوهای ورزشی داریم؛ افرادی مانند تختی و پوریای ولی.

 ما باید یاد بگیریم در هنگام مسابقه اگر داور تصمیمی گرفت آن را بپذیریم؛ حتی اگر داور اشتباه کندچون داور هم یک انسان است و ممکن است که اشتباه و خطا کند. در مسابقات جام جهانی فوتبال و با حضور بهترین داورهای دنیا هم اشتباهات داوری رخ داده است در ورزش ما اول‌ازهمه رعایت ادب اهمیت دارد و باید اول‌ازهمه جهان‌بینی آموزش بدهیم که چگونه با داور و دیگر بازیکنان رفتار کنند. ممکن است که از بزرگان ورزش باشیم و دوستمان اشتباه کند ولی حق نداریم که احترامش را رعایت نکنیم و به او توهین کنیم.

 در مسابقات فوتبال، هر دو تیمی که به فینال رسیده بودند و در زمین مسابقه با یکدیگر خشن رفتارکردند را محروم کردیم و با کوچک‌ترین بی‌نظمی که دیده شود با تنبیه و محرومیت برخورد خواهد شد. برای ما خود نفس ورزش اهمیت دارد و بردوباخت مطرح نیست.  در ورزش از هیچ دارویی مکملی نباید استفاده کنید و فقط از خوراک طبیعی بدن خود را آماده‌سازید و تمامی ورزشکاران کنگره باید آموزش‌های جهان‌بینی داشته باشند؛ چون برای کنگره یک ورزشکار درجه سه باادب خیلی بهتر است از یک ورزشکار قهرمان بی‌ادب. در روز جمعه‌ی دو هفته‌ی آینده مسابقات جایزه بزرگ جام مسافر را برگزار می‌کنیم و تمامی اعضاءکنگره باید این مسابقات را حمایت نمایند.

نگارنده : سید مهدی محمدی