گزارش لژیون پزشکان کنگره60؛ 30 آبان 93

سومین جلسه از دور ششم لژیون پزشکان کنگره 60 با نگهبانی  مهندس و دبیری خانم دکتر آتوسا و  استادی خانم دکتر طوطی با دستور جلسه چگونه شکر گزاری میکنم ؟ (OT) در تاریخ 93/8/30 راس ساعت 9 در سالن ستاد مدیریت بحران منطقه 3 تهران ناحیه پارک طالقانی آغاز به کار نمود.

استاد : خانم دکتر طوطی  

نعمات بسیار زیاد می‌باشند ،حال کسانی این نعمت‌ها را حس می‌کنند و قدر می‌دانند، مسلماً راه درست را می‌روند و به درمان می‌رسند. من فکر می‌کنم افرادی که قبلاً تجربه ترک‌های دیگر داشته‌اند؛ مانند کمپ‌های غیراستاندارد یا ترک در خانه با شرایط بد و غیره، آن‌وقت قدر و ارزش کنگره را حس می‌کنند تا کسانی که این تجربه‌ها را نداشته‌اند، یعنی ما انسان‌ها باید در شرایطی قرار بگیریم که از درون و از باطن داشته‌هایمان را احساس کنیم تا بتوانیم از قلب خود شکرگزاری کنیم.

مطلب دیگری که عنوان می‌شود؛ نشانه شکرگزاری از خداوند، شکرگزاری از انسان است. شکرگزاری از خداوند که جای خود دارد ولی مهندس می‌گویند: نشانه‌اش این است که ما باید یاد بگیریم اول از انسان‌ها تشکر کنیم، از پدر و مادر که ما را به وجود آورده‌اند و برای رشد ما در حد توانشان امکانات فراهم کرده‌اند، از آموزگارانمان که به ما آموختند، همین‌طور افرادی که سَر راهمان قرار می‌گیرند و تجربیاتشان را به ما می‌گویند؛ مانند کنگره، راهنمایانی که اینجا هستند خودشان مصرف کنند‌های دیروز هستند که تجربیاتشان را بدون هیچ چشم‌داشتی در اختیار کسانی که امروز وارد کنگره می‌شوند قرار می‌دهند. یکی از طرح‌های کنگره، روز شکرگزاری از راهنمایان و دیگر کسانی است که به نوعی کمک می‌کنند.

در سی‌دی بعد از اینکه مهندس از شکرگزاری صحبت می‌کنند، پرسش و پاسخ مطرح می‌شود که من چندتای آنها را بیان می‌کنم. ابتدا این را بگویم که طبق آماری که کنگره از شعبه آکادمی گرفته، از سال 86 تعداد افراد تحصیل کرده‌‌ای که برای درمان وارد کنگره می‌شوند بیشتر شده است. این دقیقاً همان چیزی است که در فکر ما آدم‌ها است که فکر می‌کنیم یک انسان معتاد، کسی است که یا کنار خیابان اُفتاده یا کسی که همه چیزش را از دست داده، خانواده را از دست داده و... در حالی که اینگونه نیست، این آمار نشان می‌دهد افراد، با لیسانس، فوق لیسانس، دکترا، استاد دانشگاه و مناصب مختلف شغلی و اجتماعی برای درمان مراجعه می‌کنند و این نشان می‌دهد که مراجعان، فقط از افرادِ با تحصیلات کم یا امکانات مالی ضعیف نیستند. این افراد تحصیل کرده به واسطه تحصیل یا عنوان شغلی خود نسبت به بعضی مسایل از حساسیت بیشتری برخوردار هستند. بر اساس تجربه، حتماً این اشخاص کنگره را جای امنی می‌دانند؛ جایی که می‌توانند به آن اطمینان کنند و مسایل خود را درمیان بگزارند. کنگره توانسته این اعتماد را بین افراد به‌وجود ‌آورد؛ یعنی می‌توانید برای درمان مراجعه کنید و همه مسایل شما به صورت خیلی امنی باقی می‌ماند، این دقیقاً مانند این است که افراد جامعه می‌دانند یک پزشک قسم خورده و محرم راز است و می‌توانند مسایل خود را با او درمیان بگزارند، از این جهت کنگره همان کار را انجام می‌دهد.

مطلب دیگری که مطرح شد، به تعادل رسیدن افراد است که در کنگره از سه جنبه در نظر گرفته می‌شود. کنگره معتقد است که فقط درمان فیزیولوژیک کافی نیست بلکه مثلث درمان در سه ضلع باید پیش برود؛ جسم - روان – جهان‌بینی. جسم و روان که همان فیزیولوژی است و جهان‌بینی که دید فرد به دنیای اطراف است. اگر در این سه ضلع درمان اتفاق بی‌افتد و دانش فرد تغییر بنیادی کند، فرد درمان می‌شود و دیگر بازگشت رخ نمی‌دهد. یکی از سوالاتی که برای من جالب بود، سوال در مورد وسوسه بود، ما در اعتیاد وسوسه نداریم بلکه آن نیاز فرد است؛ مانند کسی که گشنه و تشنه است و می‌خواهد آب و غذا بخورد. آنجا ما نمی‌گوییم که شما وسوسه داری که غذا بخوری! این نیاز فرد است و کنگره خطِ میانِ وسوسه و نیاز را کاملاً مشخص کرده. کسی که درمان نمی‌شود به این دلیل است که بدن او نیاز دارد و هنوز سیستم فیزیولوژی بدنش در اصطلاح راه نیفتاده و به این دلیل مواد شبه افیونی؛ اندورفین‌ها و دی‌نورفین‌ها و مواد ضد درد و... راه اندازی نشده و طبیعتاً فرد دوباره بازگشت می‌کند و این موضوع نباید با وسوسه اشتباه گرفته شود.

آقای دکتر اردشیر:

وقتی که مسئله شکر و سپاس‌گزاری را بررسی می‌کنیم، ابتدا باید بدانیم که شکر و سپاس‌گزاری چی هست؟ اگر من بدانم علوم و دانش‌هایی هستند که به من کمک می‌کنند تا بتوانم از یک مخمسه‌ای بیرون بی‌آیم، آن وقت است که من نهایت تشکر را از آن فرد به‌جا می‌آورم؛ چون که به دانش من اضافه می‌کند. قبل از تشکر باید دانش وجود داشته باشد تا فرد بتواند به تشکر برسد زیرا وقتی که ما نسبت به  علم و داشته‌های خودمان آگاهی نداشته باشیم بالطبع هیچ سپاس‌گزاری هم نداریم. وقتی به واژه‌های کنگره نگاه می‌کنیم می‌بینیم این را آورده در یک مقوله خودمانی که بین مردم هم خیلی رایج است مطرح کرده که این باعث می‌شود مطلب بهتر درک و دریافت شود که امتیاز خوبی برای کنگره است.

آقای دکتر مهران:

بحث شکرگزاری که راجع به شربت OT در کنگره مطرح می‌شود، شاید همه ما با بیمارانی مواجه شده‌ایم که می‌گویند به جای شربت OT همان مواد خود را مصرف کنم خیلی بهتر است؛ یعنی چنین نگرشی دارند. در درصد کمی از بیماران خصوصی‌مان چنین مشکلی را داریم ولی می‌بینیم که در کنگره، سفر بیماران انجام می‌شود و به قطع نهایی هم می‌رسند؛ این به دلیل نکات مهمی است که در کنگره مطرح می‌شود مانند بحث شکرگزاری که آقای مهندس در سی‌دی، داروی OT را معرفی کردند و بر خلاف اینکه یک چیز بدی معرفی شود دوباره هویت واقعی این دارو را به جامعه و به بشریت بازگردانند. این کاری است که در کنگره انجام شده و به تایید رسیده است و به عنوان دارو انتخاب شده است. آقای مهندس به زیبایی تعریف تریاک را می‌گویند، مشتقات آن، تاریخچه تریاک، ریشه کلمه تریاک و اینکه یک دارو بوده است و... و این گاردی که افراد در مقابل این ماده دارند را از بین می‌برد.

من اعتقاد دارم که خداوند در طبیعت سَم نمی‌آفریند بلکه ما هستیم که سَم درست می‌کنیم. اگر کتیبه‌های باستانی را هم ببینید این ماده‌ای بوده که هزاران سال به عنوان یک دارو استفاده می‌شده. تاریخ اعتیاد را هم بررسی کنید، می‌بینید نقطه عطف موضوع آن جایی است که چینی‌ها ابزار کشیدن را اختراع می‌کنند و نشئه آوری و شیره‌کش خانه و... آغاز می‌شود و یا آنجایی که فردی این ماده را دست‌کاری می‌کند و دي استيل مرفين یا همان هروئین را می‌سازد.

آقای مهندس و کنگره به خوبی این ذهنیت بد را که همه ما داریم برطرف می‌کند و از اینجا در درمان، تاریخ تغییر می‌کند. البته به همراهش می‌گوید که باید در سیستم باشید، تحت درمان باشید، تحت آموزش باشید، طبق متُد DST باشد. یعنی به جای اینکه این موضوع را تابو کنند حتی برای این مسئله شکرگزاری می‌کنند و ارزش‌گزاری می‌کنند. این تفاوتی است که می‌بینیم بیمار ما بعد از 3 – 2 ماه از مسیر درمان خارج می‌شود ولی کنگره آنقدر با قدرت 11- 10 ماه مرتب و منظم دارو را پی‌گیری می‌کند. این فرق این آموزش‌ها است که من شخصاً ندارم و کنگره دارد و دوست دارم این را آموزش را کسب کنم. کنگره بر روی تمام این واژه‌ها کار کرده. اولین باری که من با این واژه آشنا شدم؛ با کنگره به اردویی رفته بودم حوالی یوش، آنجا موسیقی پخش می‌کردند برای همین شکرگزاری؛ یعنی برای شکرگزاری دعا داشتند که برای من خیلی جالب و ارزشمند بود. مفاهیمی که در کنگره عنوان می‌شود، همه روی حساب و کتاب است و باید به آن ارزش گذاشته شود.

آقای دکتر رضا:

به یاد مطلبی از گلستان سعدی افتادم:

هر نفسي که فرو مي‌رود ممد حياتست و چون برمي‌آيد مفرح ذات. پس در هر نفسي دو نعمت موجود است و بر هر نعمتي شکری واجب.

اعملوا آل داود شکرا و قليل من عبادي الشکور

بنده همان به که ز تقصير خويش

عذر بدرگاه خداي آورد

ور نه سزاوار خداونديش

کس نتواند که به جاي آورد

واقعیت قضیه این است که در کنگره عوامل مختلفی دست به دست هم داده‌اند، از ابر و باد و مه و  خورشید و فلک، تا سیستمی طراحی شود و کارِ درمان را پیش ببرد. وظیفه چیست؟ این است که هر کدام از از اشخاص، خودِ من به عنوان یک عضو از لژیون پزشکان باید زکاتم را به هر فردی که در کنگره خدمت می‌کند پرداخت کنم. این زکات به چه شکلی است؟ این است که جبه‌اش را عوض کند؛ از ابتدا استدلال من این است که در مبحث اعتیاد و درمان آن، یک سمت حق است و یک سمت باطل. اگر قرار است بیاییم در وادی درمان، حال چه مدد‌جو و چه درمان‌گر باید بیاید و در وادی حق بجنگد، خودش را تزکیه کند و تلاش خالصانه کند برای گسترش این راه و خدمت کند به هم نوع های خود و این باعث گسترش این تفکر و راه صحیح می‌شود. من فکر می‌کنم مهمترین بحث این است که ما تفسیر نداشته باشیم و بعد زکاتمان را هم پرداخت کنیم و مهم‌ترین زکات، گسترش و تعمیم و کمک در راه گسترش در اجتماع است.

خانم دکتر فرشته:

شکرگزاری خیلی خوب است، البته قبل از اینکه اتفاقی برایمان بیافتد انجام بدهیم؛ یعنی وقتی ما چیزهایی که داریم، وقتی از دست می‌دهیم و بعد می‌رویم و با هزار زحمت به دست می‌آوریم و آن‌وقت شکرگزاری می‌کنیم. برای اینکه این اتفاق بیافتد باید همیشه به خودمان نگاه کنیم، خودشناسی یعنی خدا شناسی. ما باید خودمان را به عنوان یک انسان دوست داشته باشیم و بدانیم چقدر نعمت در وجودمان داریم و افرادی را که در کنارمان هستند مخصوصاً کسانی که آموزه‌هایی را به ما یاد می‌دهند دوست داشته باشیم و از آنها قدردانی کنیم. نباید حسرت گذشته را بخوریم، این حسرت خوردن‌ها، گاهی ما را از شکرگزاری باز می‌دارد؛ حسرت اینکه چرا در گذشتۀ من فلان اتفاق افتاد، فلان کارها را نباید انجام می‌دادم یا اینکه چرا کسانی به مدارج بالای علمی رسیده‌اند و یا حساب بانکی بالایی دارند و من نتوانسته‌ام در حالی که می‌دانیم اینها چیزی نیست و مهمترین مسئله نعمت‌های خیلی زیادی است که در اختیار ما است پس ما باید برای این نعمت‌هایی که ارزشش خیلی خیلی بیشتر از صفر‌های حساب بانکی است ارزش قایل باشیم و برای آن شکرگزار باشیم.

دیروز گذشت، پس حسرت دیروز را نخور، فردا هم یک راز است بنابراین نگرانش نباش، فقط امروز یک هدیه است، قدر این لحظات را بدان که این قدر دانستن مهم است.

 واقعاً عبادت جز خدمت به خلق نیست، شاید در نمار من دارم آموزش شکرگزاری می‌بینم و نه آن کلمات عربی! در آخر بگویم زندگی کوتاه نیست شاید ما زندگی کردن را دیر شروع می‌کنیم. در 11 سپتامبر حدود 3000 نفر کشته شدند و حدود 200 نفر زنده ماندند. این 200 نفر را بررسی کردند تا علت زنده ماندنشان را بدانند؛ کسی می‌گفت من در ترافیک ماندم و آن زمان چقدر نق می‌زدم که چرا در ترافیک مانده‌ام. شخص دیگری می‌گفت فرزندم را به مدرسه بردم و دیر شد و... خلاصه حتماً حکمتی در این دیر رسیدن‌ها بوده که به ما می‌فهماند که شکرگزاری را یاد بگیریم و قدر  این لحظات و نعمت‌هایی را که داریم بدانیم.

آقای دکتر جهان‌فر:

شکرگزاری را خیلی‌ها بلد هستند و انجام می‌دهند و خیلی‌ها هم بلد نیستند و انجام نمی‌دهند. در فکرم در جستجوی سبب شناسی این مسئله بودم که نکاتی به ذهنم رسید. ما پزشکان ترک اعتیاد در خط مقدم مقابله با اعتیاد هستیم. مستحضر هستید یکی از سخت‌ترین رشته‌ها، درمانِ ترکِ اعتیاد است خیلی اوقات مورد تهمت، توهین و تحقیر قرار گرفته‌ایم و سپاس‌گزاری وجود ندارد! علت این است که ما با افرادی کار می‌کنیم که در یک فرایند روانی هستند که این فرایند روانی از شکرگزاری جلوگیری می‌کند.

خانم دانشمندی واکنش‌های انسان را در مقابل با یک بحران مانند مرگ فرزند یا یک بیماری مهلک بررسی کرده. اولین واکنش انسان نسبت به یک بیماری مهلک، انکار است. می‌گوید فرزند یا شوهر من محال است این کار را انجام دهد. مرحله بعد از انکار خشم است. می‌پرسد چرا اینگونه شد؟ این خشم را هم خودش دارد و هم به پزشک و هم به بیمار انتقال می‌دهد. مرحله بعد چانه زدن است؛ دعا می‌کند، سفره می‌اندازد، نذر می‌کند و... که این بیماری بهبود پیدا کند. در نهایت آن خشم در خانواده بیمار درون شکنی می‌شود و به صورت افسردگی خود را نشان می‌دهد و ما در کلینیک با همه این مسایل روبرو هستیم! در آخر مرحله پذیرش است و بعد اقدام می‌کند به حل کردن مسئله.

حال بین بیماری اعتیاد و اختلال‌های روان‌پزشکی هم گروه‌های زیادی دارد؛ یعنی بیماری‌هایی که همگون هستند با اعتیاد؛ یعنی کسی که بیماری اعتیاد دارد ممکن است که بیماری روان‌پزشکی هم داشته باشد و برعکس؛ مثلاً در افسردگی این را زیاد می‌بینیم یا 50% افراد اسکیزوفرنی معتاد می‌شوند. ما باید یک نگاه اینگونه هم داشته باشیم که انتظار سپاس و شکرگزاری در اینها اصلاً چیز عبثی است. افراد آنتی سوشیال شاید 25% افرادِ معتاد را تشکیل می‌دهند و کلاً از خانواده و جامعه طلب‌کار هستند. اما در کنگره وقتی مسافر با هم‌سفر خود در فرایند بهبودی قرار می‌گیرد به مرور زمان این مشکلات حل می‌شود و هیلینگ اتفاق می‌افتد؛ یعنی افسردگی، انکار، خشم از بین می‌رود و معتاد هم اعتماد به نفس خودش را پیدا می‌کند و احساس سپاس‌گزاری، خودش به‌وجود می‌آید و ما در کلینیک می‌بینیم که خود معتاد و خانواده معتاد از ما تشکر می‌کنند برای همین من از همه پزشکان محترم خیلی سپاس‌گزار هستم که رشته پُر چالش و سختی را انتخاب کردند و واقعاً یک انسان معتاد را، یک مسافر را به مقصد برساند کار بسیار بزرگی انجام داده است، از هزار عمل جراحی بهتر است.

آقای علی :

تجربه خودم را از داروی OT می‌گویم: مدت سه ماه بود سفر می‌کردم، که سفر با شربت OT را شروع کردم. پیش از آن سفرِ مرتب و خوبی نداشتم ولی با داروی OT به دلیل ترکیبات دقیق و ثابت، سفر من نظم و روال مشخص و درستی پیدا کرد! و توانستم سفری طبق معیار‌های کنگره داشته باشم. من در گروه OT بوده‌ام، زحمات افراد این گروه را دیده‌ام شکرگزاری از OT یعنی اینکه من درست سفر کنم، یعنی منی که با OT سفر کرده‌ام باید یک فرقی با کسانی که با تریاک سفر کرده‌اند، با کسانی که اصلاً OT استفاده نکرده‌اند داشته باشم!

آقای دکتر صمد:

حسی که شکرگزاری به انسان می‌دهد؛ حسی است که شخص در جهنم، احساس می‌کند در بهشت است. این میثاقی است در کنار سه میثاق دیگر. با شکرگزاری حس خوبی در انسان ایجاد می‌شود. میثاق دوم کلام است؛ که مراقب کلام خود باشیم که از الفاظ منفی استفاده نکنیم. میثاق سوم تجسم و رویاهایمان است؛ که منفی فکر نکنیم و میثاق چهارم؛ سعی کنیم کاری که در زندگی انجام می‌دهیم با انرژی، با هدف و با تلاش باشد.

آقای دکتر مسعود:

توصیه می‌کنم پرسش و پاسخ سی‌دی را گوش کنیم، در جواب‌هایی که آقای مهندس می‌دهند نکات بسیار جالبی وجود دارد که مخصوصاً برای درمان‌گرها ممکن است مفید باشد.

من می‌خواهم از زاویۀ دیگری به شکرگزاری نگاه کنم. من، هم در حیطه ورزش و هم در دانشگاه بیشتر با جوانان سر و کار دارم. حرف‌های مهندس را همه، از پزشک و غیر پزشک قبول داریم؛ من تا زمانی که قلبم یا کلیه‌ام مشکلی پیدا نکند، اصلاً توجهی ندارم که این عضو در کجای بدن هست! اما نباید ما حتماً دچار مشکلی شویم و تازه قدر بدانیم شکرگزاری کنیم.

اما نه فقط در اعتیاد بلکه حتی در دانشگاه، بعضی جوانان را با حالت‌های نامتعادل و خودنمایانه می‌بینیم، ممکن است در نگاه اول با دیدِ بدی نگاهش کنیم ولی زمانی که با دقت نگاهش کنیم می‌بینم که انگار این آدم متوجه شده که یک برجستگی و نقطه مثبتی دارد. خطابم به خانواده‌ها است؛ نگاه کنیم به فرزندانمان به اطرافیانمان به مراجعینمان، اکثر افرادی که به سمت انحراف‌های رفتاری مانند اعتیاد کشیده می‌شوند یک برجستگی دارند. آن برجستگی را جامعه درک نمی‌کند، پدر و مادر درک نمی‌کنند و شخص می‌گوید حالا که درک نمی‌کنید من چه توانایی دارم، نشانتان می‌دهم و اینگونه سقوط می‌کنند به ضد آن توانایی. این در مورد خود من و خیلی از کسانی که دیده‌ام صادق بوده. در نتیجه می‌خواهم شکرگزاری را از خودِ فرد خارج کنم و بگویم ما پدر و مادرها، بزرگ‌ترها، معلم‌ها، اگر دقت کنیم و حتی کوچک‌ترین برجستگی‌های فرزندانمان را ببینیم و به آنها گوشزد کنیم و این شکرگزاری را ما به عنوان بزرگ‌تر به آنها بگوییم شاید باعث شود که آن عکس العمل را نشان ندهند، چون خودِ من می‌بینم چندجا سقوط‌های من به این علت بود که احساس می‌کردم چقدر آدم برجسته‌ای هستم در این زمینه ولی هیچ کس مرا نمی‌بیند پس باید نشان بدهم، حالا که بد شدم می‌فهمید که قبلاً چقدر خوب بودم! من خودم این کار را کرده‌ام و فکر می‌کنم خیلی از جوان‌های ما دچار این حالت می‌شوند و شاید وظیفه ما باشد که دقت کنیم، نقاط برجسته‌شان را ببینیم و... من دیده‌ام آقای مهندس مثلاً می‌گویند تشکر می‌کنم که اجازه خدمت به من داده‌اید و... یعنی تشکر نباید همیشه از پایین به بالا باشد.

آقای دکتر آرش:

خداوند می‌فرماید: لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق.

برای شکرگزاری تعریفی وجود دارد: یعنی استفاده درست از نعمت‌هایی که داریم؛ یعنی کسی که سیگار می‌کشد، شکر سلامتی‌ خود را به‌جا نمی‌آورد، اگر کسی درست غذا نمی‌خورد، شکر سلامتی خود را به‌جا نمی‌آورد و برعکس، کسی که کارهای درستی انجام می‌دهد در واقع دارد شکرگزاری می‌کند. شکرگزاری فقط بعد از صرف غذا و رسیدن به مقصد نیست. بیماری که داروی OT خود را درست مصرف می‌کند در واقع دارد شکرگزاری می‌کند، بابت دارو، بابت پزشک و کنگره و همه آن چیزهایی که در اختیارش است. بنابر این شکرگزاری یعنی استفاده صحیح از نعمت‌هایی که خداوند در اختیارمان قرار داده.

مهندس:

همیشه به یاد بهروز وثوقی در فیلم گوزن‌ها می‌افتم. گوزن آن وسیله‌ای است که گل خشخاش را با آن تیغ می‌زنند. در فیلم می‌گفت: آخه به من یاد دادید و من یاد نگرفتم؟! من چشم که باز کردم در قلعه بودم، آنجا همه مواد فروش و مواد کش و دعوا و درگیری و... شما به من زبان فرانسه یاد دادید، پیانو نواختن یاد دادید و من یاد نگرفتم؟ تحصیلات و... یاد دادید و من یاد نگرفتم؟ نبود که من یاد نگرفتم! حالا به قول آقای جوادی آملی؛ ما همه مسلمان هستیم ولی مسلمانی زندگی نمی‌کنیم. همه خوب نمازمان را می‌خوانیم، روزه‌مان را می‌گیریم، حجمان را می‌رویم، دعای قنوتمان را  خوب می‌خوانیم، غلیظ صحبت می‌کنیم، در مراسم تعذیه در صف اول هستیم ولی اصلاً مسلمانی زندگی نمی‌کنیم. مسلمان زندگی کردن یعنی دروغ نگوییم، به حق دیگران تجاور نکنیم، میوه را می‌خریم 1800 می‌فروشیم 12000 تومن، از مقاممان سوء استفاده می‌کنیم، رشوه می‌دهیم، رشوه می‌گیریم، فخر فروشی می‌کنیم، غیبت می‌کنیم و همه کار می‌کنیم و مسلمانی زندگی نمی‌کنیم. ولی مراسم را خیلی‌خیلی خوب انجام می‌دهیم!

شکرگزاری یعنی تشکر کردن، عرب می‌گوید شکراً یعنی تشکر. شکر فقط مال خالق نیست! آن در جایگاه خودش بسیار هم خوب است. می‌گوید شما باید تشکر کردن را یاد بگیرید، که به ما یاد نداده‌اند! یک استکان چای می‌دهند، بگو دستت درد نکند. صبح در خیابان رفته‌گر را می‌بینی بگو خداقوت. معلمی که دارد به فرزندت آموزش می‌دهد، بگو دستت درد نکند. از پرستار، از دکتر و...  ما فقط می‌گوییم که تشکر کنید. وقتی ما یاد نگرفتیم، بچه‌های ما هم یاد نگرفته‌اند. بچه‌ها از پدر و مادر تشکر کنند؟ اصلاً معنی ندارد! چرا؟ چون پدر از مادر تشکر نمی‌کند و مادر هم از پدر تشکر نمی‌کند. در حالی که می‌تواند اینگونه باشد؛ پدر به همسر می‌گوید: ممنون برای چای که دادی، غذایت خوب خوب، سپاس، خدا عمرت دهد. یا پدر می‌رود خرید می‌کند یا پول می‌آورد، همسر می‌گوید: خسته نباشی، خدا عمرت دهد، خرید کردی، خانه خریدی، ماشین خریدی. این واژه تشکر و تشکر کردن را ما یاد داده‌ایم، که بقیه یاد نگرفته‌اند؟ اگر در سیستم کلینیک‌ها می‌بینید تشکر نمی‌کنند، به عقیده من یک جای کار مشکل دارد، اگر درستش کنیم، تشکر هم می‌کنند. باید این را آموزش دهیم.

الان چند هزار معتاد در پارک است، اگر کسی ببیند امکان ندارد که فکر کند اینها معتاد هستند. اگر به جای این اشخاص مردم معمولی بودند الان گوشه و کنار نشسته بودند قلیان می‌کشیدند، فحش می‌دادند و هزار کار دیگر که مردم معمولی می‌کنند ولی یک کدام از آن کارها را اینجا نمی‌بینید. البته ناگفته نماند که ما زمان داریم ولی شما در کلینیک زمان کافی ندارید. ما تمام مسایل را به اشخاص یاد می‌دهیم. همین دستور جلسه؛ در طول این هفته در تمام ایران در مورد شکرگزاری صحبت می‌شود و تشکر کردن آموزش داده می‌شود؛ که از پدر و مادر از دوست و... باید قدردانی کنید. حتی از این داروی OT که دارد من را درمان می‌کند باید تشکر کنم! بعضی از بچه‌های کنگره به من می‌گویند قبلاً تریاک می‌خوردند، می‌گویم تریاک را بگذار کف دستت و ازش تشکر و قدردانی کن و بعد بخور، که تو چیزی هستی که من به وسیله تو دارم به سلامتی می‌رسم.

من آن زمانی که در مورد ادیان مختلف تحقیق می‌کردم، شبی در کرمان مهمان پیش نماز یهودیان بودم. بعد از رفتن به کنیسه به خانه آمدیم و موقع شام مشروب هم گذاشتند – چون یهودی‌ها مانند مسیحیان مشروب می‌خورند – این پیش نماز قبل از خوردن غذا، اول تشکر کرد، چیزی به اِبری گفت... وقتی پرسیدم، گفت دارم تشکر می‌کنم، غذای ساده‌ای هم بود، از خیار و گوجه تشکر کردم که اینها را می‌خورم و سیر می‌شوم، تازه می‌گوییم که یهودی است! من باید از این داروی OT باید تشکر کنم. می‌گویم اگر عصبانی هستید این دارو را نخورید چون این دارو صرف برطرف کردن عصبانیت شما می‌شود و آن وقت خمار می‌مانید. کمی صبر کنید خُلق و خویتان بهتر شود، بعد بخورید. پس ما در کنگره از این دارو تشکر می‌کنیم. چقدر مسایل بالا و پایین شد تا این دارو در اختیار ما قرار گرفت!

ویژگی‌هایی که داروی OT در سیستم درمانی دارد، اگر ما بتوانیم به خوبی با آن کار کنیم و در اصطلاح آشپزی آن را به خوبی یاد بگیریم خیلی از مشکلات را می‌توانیم در بیماران برطرف کنیم، حتی مسایل زناشوئی. در کنگره دستور جلسه‌هایی داریم به نام فضولی، تشکر، که‌چی؟، شیشه و بسیاری موضوعاتِ دیگر در کل کشور صحبت می‌کنیم. گروه OT بالغ بر 200 نفر هستند که بر روی شربت OT کار می‌کنند.

من چند ویژگی OT را می‌گویم که اگر در مورد بیماران به مسایلی برخورد کردید آگاه باشید: شربت OT به هیچ عنوان برای دستگاه گوارش ضرر ندارد؛ در بیش از 1000 نفری که در دانشگاه تهران پایلوت کردیم و همچنین بقیه افراد، حتی اگر فرد سرطان معده، ضخم اثنی‌عشر، ضخم معده و هر بیماری که داشته باشد، ضرری که ندارد، بهبودش هم می‌دهد. اینجا شخصی داشته‌ایم که در طول درمان، سرطان معده‌اش هم خوب شده بود. ناراحتی‌های دستگاه گوارشی با شربت OT خوب می‌شوند. فقط مشکلی در مورد بعضی‌ها هست؛ در اوایل که عادت ندارند، حالت تهوع پیدا می‌کنند که به دلیل درصدی از الکل است که در دارو وجود دارد، البته خیلی کم پیش می‌آید.

در کنگره کسی که می‌خواهد شروع به استفاده از داروی OT کند، یک کلاس آموزشی 1.5 ساعته را می‌گذراند؛ مسایلی مانند اینکه چطور دوز مشخص شده خود را به وسیله سرنگ تقسیم کند، از چه سرنگی برای چه دوزی استفاده شود و... یک پکیچ شامل ظرف پلاستیکی و ظرف‌های شیشه‌ای (ظرف آمپول پنیسیلین) برای هر وعده و چند سرنگ با اندازه‌های مختلف برای دوز‌های مختلف و... در اختیار شخص قرار می‌دهند و خیلی مسایل دیگر که به فرد آموزش داده می‌شود. بازگردم به صحبتم، به کسی که با آن درصدِ الکلِ موجود در دارو حالت تهوع پیدا می‌کند می‌گوییم وعده دارویت را 24 ساعت در فضای باز بگذار که الکل آن در اصطلاح بپَرد و به اندازه 2 یا 3cc آب جوش یا چای به آن اضافه کن و بعد میل کن. پس شربت OT برای معده و دستگاه گوارش و... هیچ ضرری ندارد.

برای سیستم روده: روده بزرگ و روده کوچک، هیچ تحریک پذیری و هیچ کدام از بیماری‌ها و مشکلات روده ایجاد نمی‌شود، چه بسا اگر درست و با برنامه ریزی خیلی خوبی اجرا شود می‌تواند اثر درمانی هم به میزان بسیار بسیار مطلوبی داشته باشد. دکتر مغاری  فوق تخصص هستند، اینجا می‌آیند. من با ایشان پروژه‌ای را برداشتیم به نام درمان کولیت مقاوم به درمان، با داروی شربت OT از دانشگاه تهران، بیمارستان امام خمینی، بخش ضایعات نخایی. سه سال است که داریم روی این موضوع کار می‌کنیم. یعنی بر طبق تحقیق می‌گویم که مشکلی ندارد و اگر صحیح و با دوز‌های خاص مصرف شود به خوبی می‌تواند بیماری‌های روده را مهار کند. کسانی که 10 – 8 عدد مزالازین و آساکول و... مصرف می‌کنند، با برنامه ریزی، ذره‌ذره این داروها را قطع می‌کنیم و سپس داروی OT را هم قطع می‌کنیم و شخصی که به جایی رسیده که باید تمامِ روده بزرگش برداشته شود اینگونه درمان می‌شود. این را می‌گویم که اگر بیماری گفت معده‌ام ناراحت است بدانید که OT هیچ ضرری برای معده و روده ندارد.

یک مشکل وجود دارد: یبوست که در برخی بیماران به وجود می‌آید که البته می‌توان به وسیله دسته‌ای مواد غذایی، مقداری این مسئله را برطرف کرد. در مرحله‌ای می‌بیند که مواد غذایی و داروها برای رفع این مسئله پاسخگو نیستند، کاری که ما انجام می‌دهیم این است: یا دوز دارو را نصف می‌کنیم یا دو تا سه وعده دارو را قطع می‌کنیم و مشکل برطرف می‌شود.

اما همان طور که در سی‌دی گفته شد برای مسایل زناشویی؛ اگر مسایل زناشویی شخص ساعت 11 شب است، باید زمان مصرف دارو ساعت 10 شب باشد – یک ساعت زودتر –  حتماً باید این مسئله را در نظر بگیریم. همین‌طور که داروی فرد پایین می‌آید این مسایلِ انزال سریع هم برطرف می‌شود.

برای قدر شناسی، خدا می‌داند که چقدر برای من کادو می‌آورند. یکی از پیام‌های ما در کنگره این است: «آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است». دیروز که رهایی می‌دادم، متن این پیام را از طلا ساخته بودند، به ضخامت حدود 2 میلیمتر در یک قاب از مشهد برایم آورده بودند. چرا؟ چون ما یاد داده‌ایم که باید از راهنمای خود تشکر کنید، باید از دیگران قدردانی کنید و اینها هم یاد گرفته‌اند! باور کنید اگر به معتاد‌ها یاد بدهید، یاد می‌گیرند. اگر معتاد‌ها را خوب تربیت کنید، نه پرخاش‌جو هستند، نه کم محبت هستند، خیلی هم انسان‌های با محبتی هستند. باور کنید من تا به حال معتاد بد ندیده‌ام.

با احترام کامران  رک

نگارنده : عادل