گزارش لژیون پزشکان کنگره60

اولین جلسه از دور ششم لژیون پزشکان کلنیک ها با نگهبانی  مهندس و دبیری آقای دکتر آرش حسینی و  استادی دکتر بهنام با دستور جلسه ( وادی دوم و تاثیر آن روی من ) در تاریخ 93/7/25 راس ساعت 9 آغاز به کار نمود.

آقای دکتر بهنام:

وادی دوم هم مانند دیگر وادی‌ها دو نوع کاربرد می‌تواند داشته باشد، برای همه انسان‌ها، خارج از اینکه مصرف کننده هستند یا نیستند. در مواقعی که مشکلات زیادی به وجود می‌آید و یا شکست‌های زیادی می‌خوریم این ذهنیت به وجود می‌آید، حالا که چه؟! و اینکه آیا ما این توان را داریم که جلو برویم یا خیر؟ یک جنبه خاصی هم دارد که به مصرف کننده‌ها می‌پردازد. این وادی یک نکته درست را در زمان خیلی درست مطرح می‌کند.

وقتی که با مصرف کننده‌ها یک مصاحبه مختصر انجام می‌دهم تا از شرایطشان آگاه شوم می‌بینم که کوهی از افسوس‌ها و حسرت‌ها و سؤال‌های بدون جواب مقابل من نشسته! و دائم افسوس‌ فرصت‌ها و جایگاه‌های کاری و اجتماعی و غیره و یا موقعیت‌های به دست نیاورده و از دست داده، آسیب‌هایی که به خود و خانواده خود زده و ... را می‌خورد و وقتی به درمان نگاه می‌کند یک مسیر بسیار طولانی و سخت مقابل خود می‌بیند ... مجموع این قضایا؛ یعنی آن حسرت‌ها و افسوس‌ها بابت عمری که به مصرف گذشته بعلاوه این مسیر سختی که در مقابل می‌بیند این ناامیدی را به وجود می‌آورد.

در بسیاری از بیمار‌ها تخریب بالایی وجود دارد ولی هیچ انگیزه و امیدی دیده نمی‌شود زیرا وقتی که فشاری هست انسان را تحریک می‌کند که کاری کند ولی وقتی که فشار از حدی بیشتر می‌شود دیگر کلاً انگیزه را از فرد می‌گیرد و یأس و ناامیدی بر فرد مستولی می‌شود و معمولاً به دنبال یأس و ناامیدی آن حس بیهودگی و پوچی اتفاق می‌افتد و فرد می‌گوید اصلاً من برای چه به وجود آمده‌ام؟ آمده‌ام که چند سالی درد و عذاب بکشم، دیگران را عذاب بدهم و بروم؟!

این وادی به‌درستی در ابتدای درمان می‌گوید اگر شما الآن در این تاریکی و مشکلات هستی، این ذات وجودی تو نیست، شاید این انتخاب اشتباهی در یک مقطعی از زندگی بوده که شما راه اصلی را گم کرده‌ای و وارد جاده بیراهِ شده‌ای. قطعاً انسان مجموعه‌ای از ظرفیت‌ها و توانایی‌ها است که بالقوه در او وجود دارد که او را به موجودی شکست ناپذیر تبدیل می‌کند. همه ظرفیت‌ها و توان‌ها در وجود ما است که بهترین باشیم و بهترین را انتخاب کنیم اما بالقوه است؛ یعنی حتماً در مسیر زندگی از همان تربیت خانوادگی و کودکی باید اتفاق‌های درستی برایمان بی‌افتد و برای خود به وجود بیاوریم تا در مسیر درست جلو برویم. اگر این ظرفیت‌ها به فعل تبدیل شود قطعاً انسان یک موجود شکست ناپذیر است.

ما این باور را داریم که شاید انسان برای نیروهای منفی یک قلعه دست نیافتنی است، به‌شرط اینکه آن حصارهایش درست کار کند. حال اتفاقاً یکی از بهترین راه‌ها برای شکستن این حصار‌ها این است که یک عامل نفوذی درون همین قلعه پیدا شود؛ یعنی اگر ما این بحث ناامیدی و یأس را به‌عنوان یک عامل نفوذی درون این قلعه فرض کنیم ، بهترین شیوه این است که همان نیروی ضد ارزشی که ما اصطلاحاً به آن شیطان میگوییم، انسان را از درون خودش توسط خودش تخریب کند! حال اگر بتوانیم جلوی این را بگیریم توانسته‌ایم جلوی خیلی از شکست‌ها را بگیریم.

نکته دیگر این وادی: می‌گوید اگر در این تاریکی وارد شده‌ای و ظلمت را تجربه کرده‌ای و به ته خط رسیدی بازهم بدان که راه برگشت هست و با انجام کارهای ارزشی حتماً می‌توانیم پله‌پله مسیر را برگردیم و دوباره در جاده سلامت و روشنایی قرار گیریم. اتفاقاً یک جایزه هم در اینجا در نظر گرفته شده؛ آدمی که ظلمت و تاریکی‌ها و سختی‌ها را تجربه می‌کند، وقتی که برمی‌گردد این روشنایی برای او یک ارزش دیگری دارد و این جایزه آن زحمت است.

من فکر می‌کنم نظر این وادی این است که به‌شرط اینکه بخواهیم، تلاش کنیم و زحمت بکشیم، پایان شبِ سیَه سپید است.

آقای دکتر اردشیر:

یأس و ناامیدی اصلاً در چه مقطعی در افراد به وجود می‌آید؟ در تمامی سنین است و یا در یک سن خاص؟ همان‌طور که در یکی از وادی‌های کنگره بیان شده؛ بازیگر باشیم یا تماشاگر؟ کسانی که مواد مصرف می‌کنند انسان‌هایی هستند که دوست دارند بنشینند و دیگران آن‌ها را حمایت کنند، اما وقتی در درمان به آن‌ها یاد بدهیم که بلند شوند و فعال شوند، با فعال شدن احساس یأس و ناامیدی از وجودشان خارج می‌شود. افرادی که بلد هستند چه‌کار کنند وقتی که انرژی‌شان پایین می‌آید، می‌دانند باید حرکت کنند و خود را با حرکت کردن مشغول می‌کنند همان‌طور که کنگره هم می‌گوید با حرکت راه نمایان می‌شود. وقتی که بلند می‌شوند و حرکت می‌کنند آن موقع به احساس یأس و ناامیدی خودشان غلبه کنند و همین‌طور است که می‌آیند و وارد کنگره می‌شوند.

خانم دکتر فرشته:

واقعیت آن است که تنها چیزی که ما نیاز داریم این است که خودمان را باور داشته باشیم و  باور داشته باشیم که خداوند ما را بیهوده نیافریده است و اگر از وجود خودش در ما دمیده پس من یک حس خدایی می‌توانم داشته باشم و اگر آن حس را در خود گسترش دهم قطعاً همانی می‌شوم که می‌توانم یک جهان را تحت سلطه خود داشته باشم. اگر آن خدایی بودن را فراموش کنم، آنجا است که کاملاً به ورطه نابودی و سیاهی مطلق کشیده می‌شوم مانند بسیاری از انسان‌ها که این موضوع برایشان پیش آمده.

خوشبختانه فقط کافی است انسان یک‌بار به خود بیآید و به خود بگوید من کسی هستم که خداوند از روح خود در من دمیده پس من می‌توانم تاریکی‌ها را کنار بزنم و به روشنایی برسم. خیلی هم راحت است. وقتی که از افراد سرشناس و اشخاصی که به‌مراتب مثبت و بالایی رسیده‌اند می‌پرسی چه شد که به اینجا رسیدی؟ می‌گویند اصلاً کار سختی نیست، فقط خواستند، فقط باور کردند که می‌شود، فقط کافی است که آن اصل را باور کنی که من می‌توانم بزرگ‌ترین و بهترین باشم و راهنمای افرادی باشم که خودشان را گم کرده‌اند. باید نگاهمان را عوض کنیم. مهم دید ما است که مسائل را چگونه نگاه کنیم.

آقای دکتر  یوسف:

این وادی در مورد این است که عده‌ای هستند که در اثر بیماری دچار پوچی می‌شوند، که اصلاً چرا به دنیا آمده‌اند؟ فلسفه وجودی ما چیست؟ آیا ما بیهوده هستیم؟

نص صحیح قرآن می‌گوید ما هیچ چیز را بیهوده نیافریدیم و همه چیز طبق قوانین خاص خودش در حال حرکت است و این فکر غلط ما است که دچار همچنین بیماری‌هایی می‌شویم و در جهت یافتن و پی بردن به وجود خودمان باید تلاش کنیم؛ تفکر همراه با تلاش. با این کار ذهن آشفته رو به درمان و بهبودی و روشنایی می‌رود و تاریکی‌ها از بین می‌روند.

آقای دکتر  محسن:

ما می‌توانیم در برخورد با مراجعانمان این تصویر را هم داشته باشیم که چه دلیلی برای زنده بودن دارید؟

انسان موجود با ارزشی است و فی‌نفسه موجودی ارزشمند است. اکثر مراجعان که من مشاهده کرده‌ام برای انجام کارهای ناتمام، کارهایی که خواسته‌اند انجام بدهند و در آن موفق نبوده‌اند، به سمت اعتیاد به‌عنوان یک روش روی آورده‌اند، از روی ناآگاهی.

اگر ما بخواهیم به یک مصرف کننده کمک کنیم یکی از روش‌ها می‌تواند این باشد که ما او را در جریانِ اینکه چطور به این مواد روی آورده قرار بدهیم؛ مثلا بودند مراجعانی که می‌خواستند رابطه‌اشان در کار، در رابطه با همسر، وضعیت اقتصادی و پذیرفته شدن در جمعی خاص و مواردی از این دست که فی‌نفسه چیزهای خوبی بودند به سمت مصرف مواد مخدر رفته‌اند، می‌خواستند کار کنند، می‌خواستند دوست داشته باشند و ... و اینها باعث شده که به اعتیاد روی آورند. اگر اینها را برجسته کنیم و نشان بدهیم که می‌شود با روش‌های دیگری که از روی ناآگاهی نباشد می‌توان به این چیزها دست یافت.

آقای دکتر  حمید:

یکی از هدف‌های ما در درمان این است که ما باید به بیمار بگوییم شما مسئول درمان خود هستید و باید عواقب کارهایت را هم بپذیری، این مسئولیت پذیری را به او بدهیم که باعث حرکت شود.

تمام بیماری‌ها و مشکلات ما به دلیل دور افتادن از مبدا هستی است، و مبدا هستی ما خداوند است. برای اینکه بیماری‌های ما درمان شود و مشکلاتمان حل شود باید دوباره به مبدا هستی برگردیم و برگشت به مبدا هستی این است که از کارهای ضد ارزشی بپرهیزیم و کارهای نیک و صالح انجام دهیم، بد گویی و غیبت نکنیم.

جسم و روان بر روی هم تاثیر متقابل دارند. من بیماری داشتم که مشکل گوارشی داشت، بعد از بستری در بیمارستان و انجام کلیه آزمایشات تخصصی مشخص شد هیچ مشکل عضوی ندارد، به روان‌پزشک مراجعه کردند و درمان افسردگی انجام دادند و تمام مشکلاتشان حل شد.

آقای دکتر  رضا:

اینکه شما نسبت به آن مشکلی که پیش می‌آید چه دیدگاهی داشته باشید می‌تواند پیش‌آگاهی آن بیماری را هم برای شما تعیین کند. از یک دیدگاه؛ معمولا این است که فرد مشکلی را احساس می‌کند ولی می‌داند که باید جنگندگی داشته باشد و به مشکل غلبه کند. اگر چنانچه سایکوتیک داشته باشد احساسش این است که این مشکل وجود دارد ولی من قادر به غلبه به آن نیستم و فرد فقط به دنبال این است که مشکل را پنهان کند. وقتی که مکانیسم سیکلتیک پیدا می‌کند، دیگر فرد قایل به این است که من مُرده‌ام و این مشکل دیگر قابل حل نیست. بنابر این دیدگاه ما خیلی ملاک است. اینکه ما خودمان را در کدام قسمت قرار بدهیم، و این قطعاً آن نقطه فکری است که ما را در آن قسمت‌های مختلف قرار می‌دهد. ما قطعاً در حیطه شطرنج زندگی کیش و مات نخواهیم شد مگر اینکه قبلش در حیطه شطرنج فکری به این نقطه رسیده باشیم که ما کیش و مات خواهیم شد.

آقای دکتر علی:

خداوند انسان را رها نکرده و برایش راهنما قرار داده است برای تمام مراحل زندگی. اگر فرد تمام دستورهای راهنما را گوش دهد و عمل کند مطمئنا راه درست را انتخاب می‌کند و به سمت تاریکی‌ها نمی‌رود.

آقای دکتر نادر:

این وادی در جای خوبی بیان شده است و این سی‌دی برای من تجربه خوبی بود.مهندس مثال خوبی زده بود؛ که فرض کنید ما در یک ساختمان هستیم، در این فضا انواع امواج هست، امواج رادیویی و تلویزیونی و غیره ولی در آن زمان گیرنده آن‌ها را نداریم، برای همین نه میتوان گفت فلان موضوع را ما درک کرده‌ایم و نه می‌توان گفت درک نکرده‌ایم. مثلا دلیل خلقت فلان موجود را نمی‌دانیم، این دلیل بیهوده بودن آن موجود نیست. خیلی از سیستم‌های داخل بدن را ممکن است هنوز نشناخته باشیم ولی هیچ وقت نمی‌توانیم توجیح کنیم که این بی دلیل آفریده شده. شاید آن گیرنده و درک لازم را نداریم. کل این قضیه برمی‌گردد به جهان بینی آن فرد.

این بحث زمان خوبی مطرح شده که باعث می‌شود جهان‌بینی فرد تغییر کند! در واقع انگیزه‌ها را هم تغییر می‌دهد و در ابتدا‌ی کار، شخص می‌داند که چگونه آن ضد ارزش‌ها را که مدت مدیدی کسب کرده است را بتواند جایگرین کند.

خانم دکتر اعظم:

شخصا در مقابل این بحث و برای کمک، اول به خودم، راه سختی در پیش دارم از کلام تا مرحله عمل، از زمانی که من می‌پذیرم بیهوده به دنیا نیامده‌ام تا باور قلبی که واقعا من بیهوده نیامده‌ام؛ چون واقعا من این حس را دارم و بارها در کار و غیره این موضوع را تجربه می‌کنم.

آقای دکتر صمد:

در مورد وادی دوم؛ که هیچ موجودی بیهوده آفریده نشده است؛ حتی اگر ما دچار ناامیدی و پوچی شویم باز هم دلیل بر رد این مسئله نمی‌شود. اگر ما نمی‌توانیم خیلی جاها قضاوت کنیم به دلیل این است که علم آن را نداریم.

ما فکر می‌کنیم که ذهن ما در مغز ما است در صورتی که هر بافت بدن خودش یک مغز مجزا است که آگاهی و شعور دارد و برای حیاتش اقداماتی انجام می‌دهد. حضرت موسی از خدا می‌پرسد که چرا این کرم را آفریدی؟ خداوند می‌گوید آن کرم هم می‌گفت خدایا چرا موسی را آفریده‌ای؟!

اینکه ما نمی‌توانیم خیلی جاها در تشخیص عملکرد به قضاوت و به تعادل برسیم این است که علمش را نداریم پس نباید خیلی جاها قضاوت منفی کنیم. ما همیشه در ذهنمان یا باید سکوت کنیم و یا مثبت اندیش باشیم.

خانم دکتر الهام:

اگر قرار است که من پزشک، روان‌شناس و روان‌پزشک باشم و به بیماران عزیز کمک کنم، باید سالم و دانا باشم و این دانایی برای من مسئولیت می‌آورد. ما مسئولیت بزرگی داریم وقتی که در حال کمک به گروهی هستیم که از این دنیا ناامید هستند. آنچه مشخص است ما باید خیلی بیشتر و علمی‌تر کار کنیم.

آقای دکتر محمد:

در زندگی من و شاید خیلی انسان‌های دیگر هم ممکن است پیش بی‌آید؛ در مواقعی انسان به پوچی می‌رسد، که این همه تلاش کنیم که چه شود؟! ولی در مواقعه‌ای حتی اگر دلیلش را هم پیدا نکنیم دلمان را به چیزی خوش می‌کنیم تا تلاش کنیم؛ مثلا برای فرزندم تلاش می‌کنم که آینده بهتری داشته باشد یا خودم تحصیلات و موفقیت‌های بیشتری داشته باشم. یک وقت‌هایی اگر نتوانیم این مسئله را حل کنیم که من پوچ هستم یا نیستم باعث می‌شود که تلاش کنیم.

مسئله دوم: من با خیلی از مراجعه کنندگان روبرو می‌شوم که واقعا به پوچی رسیده‌اند و واقعا به هر کاری که دست می‌زنند در اصطلاح بد می‌آورند، علاوه بر اینکه باید به آن‌ها روحیه تلاش بدهیم که در درمانشان کمک می‌کند، باید بگویم واقعا سطح سرتونین این افراد پایین است و نمی‌توانند تلاش کنند و برای اینکه در اجتماع حضور داشته باشند دوباره مصرف می‌کنند.

به این نکته هم باید توجه کنیم که در مواردی که این پوچی از غمگینی گذشت و به افسردگی رسید، آن موقع باید درمان افسردگی شود.

آقای دکتر مهران:

وادی زیبایی است و یک چیز مهم از آن؛ صحبت آقای مهندس در ذهنم است که می‌گویند واقعا در کنگره به شما کمک می‌کنند تا شما را از بیرون به درون خود ببرند؛ یعنی سعی می‌کنند که شما به جای اینکه در مورد دیگران قضاوت کنید و یا در مورد دیگران نقش درمان‌گری داشته باشید، به درون خود بروید و از خودتان شروع کنید و خیلی خوب بعد از اینکه در وادی اول نمی‌خواهد حرکت کنید، بلکه می‌خواهد بروید و در افکارتان جستجو کنید و در وادی دوم به شخص هویت می‌دهد؛ که شما بیهوده نیستید و هدفی از خلقت شما است.

تجربه خودم را می‌گویم: دختر پنج ساله من از سوسک خیلی می‌ترسد. وقتی من به او می‌گویم که همین سوسکی که تو از آن می‌ترسی غذای آن کلاغ است، خیلی آرام می‌شود و کلی سوال می‌پرسد؛ یعنی خیلی مهم است که شما در قسمت‌های مختلف زندگی و برخورد با مسائل اعتماد به نفس و روحیه خود را از دست ندهید. این بسیار مهم است که کنگره می‌خواهد ما به درون خود رجوع کنیم تا بتوانیم توانایی‌های خود را بشناسیم

تایپ : عادل ایپکچی

تهیه و تنظیم : کامران رک