در کتاب مقدس در مورد بخشش و بخشندگی این‌طور آمده است که: من شما را خواهم بخشید، تنها کاری که باید بکنید این است که به سمت من بیایید و تنها از من بخواهید که شما را ببخشم.
و همچنین این‌گونه آمده است که خداوند می‌فرماید: مهم نیست که چه‌کاری کرده باشید، من شما را خواهم بخشید اگر شما نیز بخواهید.
کسی را می‌شناسید که چنین کاری انجام دهد و یا اصلاً در ذهنتان می‌توانید تصور کنید که یکی از دوستانتان چنین چیزی بگوید؟ احتمالاً نه! تنها ذات مقدس خداوند قادر به انجام این عمل بدون قید و شرط است و جوهره بخشش از خداوند نشأت گرفته و در جهان هستی جاری شده است.
اما باید بدانیم که برای اینکه این‌چنین بخشش عظیمی شامل حال ما نیز بشود تنها کاری که بایستی انجام دهیم این است که بتوانیم ببخشیم تا بخشوده شویم
برای بیشتر انسان‌ها انجام چنین کاری آسان نیست. اما باید بیاموزیم که گاهی بخشیدن را تجربه نماییم چرا که همه ما به خاطر خودمان نیازمند و محتاج بخشش هستیم.
کمی به این فکر کنیم که در زندگی‌مان در حق دیگران چه کارهایی کرده‌ایم. به حرف‌ها که در مورد دیگران گفته‌ایم و قضاواتی که به ناحق کرده‌ایم؛ و به اینکه در طول زندگی‌مان چه کسانی را رنجانده‌ایم شاید در گمان خود تعدادشان زیاد نباشد و خیلی جاها حق را به خود می‌دهید دیگران سزاوار این‌گونه برخوردها و رفتارها بوده‌اند، اما لذت و احساسی خوب و وصف‌نشدنی در بخشیدن کسانی که از آن‌ها رنجیده‌ایم وجود دارد که خیلی بیشتر از انتقام گرفتن، حال ما را خوب می‌کند.
بخشودن یعنی میل به رها کردن حق رنجش، قضاوت منفی و رفتار سرد نسبت به کسی که عادلانه و یا ناعادلانه ما را آزرده‌اند.
بخشیدن با چشم‌پوشی کردن از خطاها، فراموش کردن اشتباهات و آشتی کردن در قهرها تفاوت دارد. ما در فرایند بخشش به دنبال حذف احساسات منفی و جایگزین کردن احساسات مثبت و همدلی هستیم. و الزاماً نباید با فرد رنجاننده آشتی کنیم یا ظلم‌هایش را فراموش کنیم.
هنگامی که آزرده‌خاطر می‌شویم موجی از هیجانات و ساختارهای منفی ناشی از آزردگی در ما شکل می‌گیرد و مانند زهری عمل می‌کند که آهسته‌آهسته بدون آنکه متوجه شویم ما را از پای درمی‌آورد. مخرب‌ترین و بیشترین سهم در این اثرات منفی را فکرهای کینه‌توزانه و افکار انتقام‌جویانه دارند که مثل خوره تمام ذهن را پر می‌کند و تشویش ایجاد می‌کند. و به‌جای اینکه روز خود را بافکری متمرکز و پرانرژی آغاز کنید، این زهر مهلک تمام توانمان را می‌گیرد و در پایان روز تنها می‌بینیم که بنا بدون اینکه بدانیم به دلایلی ناشناخته خسته و گرفته‌ایم، و تنها راه ساده و در عین حال دشوار برای زدودن و از بین بردن اثرات ناشی از این زهر و سم از روح و جانمان این است که بتوانیم خالصانه با تمام قلب خود ببخشیم و گذشت کنیم.
بیایید بارها و بارها تمرین بخشیدن را در زندگی‌مان تجربه کنیم
مسافر احمد
منبع : وبلاگ مسافر خلیل الهی
- تعداد بازدید از این مطلب :
3932