جلسه هماهنگی کمک راهنمایان و راهنمایان شرق کشور

جلسه هماهنگی کمک راهنمایان و راهنمایان شرق کشور در روز سه شنبه 13آذر 1397 به نگهبانی دیده بان محترم راهنمایان و کمک راهنمایان آقای رضا ترابخانی، استادی دیده بان محترم جناب آقای مجید سلامی و دبیری دستیار دیده بان آقای احمد جعفری راس ساعت 11 صبح در نمایندگی فردوسی مشهد برگزار گردید.

سخنان استاد؛

جلسات هماهنگی، جهت برقراری ارتباطات و حصول نتیجه بهتر است، تا انشاء الله به امید خدا حاشیه ای برایمان بوجود نیاید.

ما انتخاب کرده ایم که راهنما باشیم و بنا به انتخابی که کرده ایم، یک مسئولیت را پذیرفته ایم. در قبال این مسئولیت وظیفه داریم. این کار برای ما خیلی با ارزش است و وقتی این شال را به گردنمان می اندازیم، یکسری مسئولیت ها را می پذیریم. گاهی اوقات ممکن است مسائلی پیش بیاید که باب طبع ما نباشد، ولی یادمان نرود که ما در کنگره قانون وضع نمی کنیم، ما در کنگره قانون را رعایت می کنیم. هر کسی در جایگاه خودش، وظایفی را دارد که به خوبی تعریف شده است.

از روز اول برایمان این وظایف تعریف می شود.

مدت زمان لژیون: 4 سال است.

قوانین کنگره برای بهترشدن وضعیت خودمان است. بعضی از قوانین کنگره می گوید که؛

•  با خانواده ها صحبت نکنید

•  روابط خصوصی برقرار نکنید

•  با شاگردانتان پیک نیک نروید

این قوانین بخاطر این نیست که کنگره با برقرار روابط مشکل دارد، نه این قوانین بخاطر این است که بتوانیم حریم ها و حرمت ها را حفظ کنیم. کار ما در کنگره درمان اعتیاد است. اینجا بنگاه کاریابی نیست، ما برای رفع مشکلات زناشویی دیگران به کنگره نیامده ایم.

فراموش نکنید که اگر به ما احترام می گذارند، بخاطر این شال است. هرکدام از ما شخصیت حقیقی خودمان را داریم و فراخور شخصیت حقیقی خودمان به ما احترام می گذارند، ولی وقتی شخصیت حقوقی کنگره و این شال را به گردنمان می اندازیم، انسانهایی که به کنگره می آیند، به ما احترام می گذارند. این شال، برای رهجو احساس امنیت و رازداری به همراه دارد، این شال به ما این هویت را به ما میدهد که مردم این دیدگاه را نسبت به ما با چه افتخاری حفظ کنند. این شال برای ما احترام می آورد، اگر این احترام را به ارمغان می آورد، وظیفه ی ما نسبت به این شال این است که حرمت هایی که برایمان تعریف شده، رعایت کنیم و تمام اینها بر اساس قوانین کنگره است.

بعضی وقت ها آدم ضعف های خودش را در دیگران می بیند، سعی کنید خودتان را با راهنمای دیگر مقایسه نکنید. اگر یک نوازنده خوب بنوازد، دیگر نیازی به این نیست که اطرافیان را به سکوت دعوت کنیم، همه ناخودآگاه به نوازنده گوش می دهند.

ـ مشخص است که راهنمایی که ساعت 5 در جلسه حضور دارد، رهجوهای بیشتری اطرافش جمع می شوند.

ما امروز راهنما هستیم، دو روز دیگر امکان دارد که جایگاهمان تغییر کند و مرزبان بشویم یا ایجنت بشویم.

گاهی اوقات، بعضی مطالب را به نادرستی یاد می گیریم. کنگره مکان مقدس و امنی است که امنیت آن را تک تک ما بوجود می آوریم. قداست کنگره را کارهای ما بوجود می آورد، اگر ما به این مکان حس خوبی داریم، بخاطر این است که ما با حس خوب با یکدیگر برخورد می کنیم. این موضوع را ما باید به شاگردانمان یاد بدهیم.

رهجو را برای کنگره پرورش بدهیم، نه برای خودمان.

از خودگذشتگی داشته باشید، کنگره یک مکان شخصی نیست، بایستی منافع کلی کنگره حفظ شود.

از آقای سلامی خواهش می کنم که تشریف بیارند و برای ما صحبت کنند.

سلام دوستان مجید هستم یک مسافر.

تشکر می کنم از آقای ترابخانی و گروه راهنمایان، بخاطر هماهنگی این جلسه هماهنگی.

تشکر ویژه می کنیم از آقای مهندس و خانواده محترمشان، بخاطر اینکه من خودم 20 سال است که شاهد این است که ایشان با فعالیت های مستمرشان کنگره را به اینجا رسانده اند. آقای مهندس اکثر اوقات در حال مطالعه و تحقیق و پژوهش هستند و با مراکز علمی کار می کنند و این بستر را برای ما فراهم می کنند.

این سه ضلع لازمه پایداری و موفقیت یک مجموعه است؛ علم و دانش، نیروی متخصص و امور مالی .

مسئله علم و دانش، توسط آقای مهندس تغذیه می شود و ما در جایگاه خدمتگزاران و نیروهای متخصص بایستی این ضلع را تکمیل کنیم و کسانی هم که توان مالی دارند، امور مالی را در کنگره تقویت می کنند.

مسائل مالی در کنگره60، بسیار مهم است. اگر شرایط مالی ما به این خوبی نبود، کنگره در این موقعیت قرار نمی گرفت. اعضای نمایندگی های مشهد، تلاش کردند و زمینی را خریداری کردند و شروع به ساختن آن کردند، همچنین بهشهر.

بحث آموزشی یک مسئله بسیار مهم است، سال گذشته به عنوان یکسان سازی و استانداردسازی نامگذاری شد. منابع آموزشی مورد استفاده ی ما، تماماً توسط آقای مهندس انتشار پیدا می کند و این منابع به صورت سی دی، کلاس های جهان بینی و کتاب ارائه شده.

من بعنوان یک راهنما و کمک راهنما، حق ندارم که در بحث جهان بینی و پروتکل تغییر ایجاد کنم. کنگره قوانین خاص خودش را دارد، هر کس به کنگره می آید، بایستی تابع قوانین کنگره باشد. این قوانین تنها مختص کنگره نیست، هر ارگان و سازمانی، قوانین خاص خودش را دارد.

منابع آموزشی ما توسط آقای مهندس انتشار پیدا کرده و یا در نشریات وجود دارد.

از کمک راهنماهای عزیز می خواهم که حتماً در چهارچوب مسائل آموزشی کنگره حرکت کنند.

مسئله بعدی رعایت حرمت های کنگره است که همه ی ما ملزم به رعایت آن هستیم. این حرمت آنقدر با اهمیت است که دوبار در جلسات قرائت می شود.

یک سفر اولی، اصلاً متوجه نوشتارها نیست و چیزی از حرمت ها نمی داند، با قواعد کنگره آشنا نیست، آشنا کردن سفر اولی با قوانین و اصول کنگره 60، با چه کسی است؟ این وظیفه برعهده راهنماهاست. 90درصد اثرگذاری این مسئله بر می گردد به رعایت حرمت ها توسط خود راهنما، مرزبان یا دیده بان.

به قول آقای مهندس، راهنمایی که نتواند پوشش رهجو را تغییر دهد، چطور می خواهد مواد او را کاهش دهد؟

روابط ما فقط در کنگره 60 موضوعیت دارد، رفت و آمدهای شخصی باعث از بین رفتن حرمت ها می شود.

بحث بعدی؛ تعامل و همکاری است. اگر ما می خواهیم موفق باشیم، حتماً بایستی با تمام اعضای شعبه تعامل و همکاری داشته باشیم. در یک شعبه اگر مرزبان به راهنما می گوید که شال بیندازید، بایستی احترام بگذارید. مرزبان در شعبه، مسئول کارهای اجرایی است و برقراری نظم لژیون ها و شعبه، جزو این امور است. فراهم شدن شرایط برای حضور راهنما و سایرین در شعبه، برعهده مرزبان است.

آقای ترابخانی اشاره کردند، راهنماها بایستی جایگاه یکدیگر را حفظ کنند. باید از شخصیت حقوقی یکدیگر، دفاع کنیم. اگر یک رهجو از راهنمای خود به شما گله ای کرد، شما بایستی از آن راهنما دفاع کنید. اگر یک راهنما، برنامۀ اشتباه داده باشد، نبایستی به رهجو بگویید که راهنمای تو برنامه ی اشتباه داده است.

همه ی ما بایستی از بزرگترهایمان الگو بگیریم.

تأکید بر استفاده از سی دی ها، فقط برای رهجو نیست. اگر راهنما به روز نباشد، رهجو از او جلوتر می رود و رهجو مسئله ای را مطرح می کند، که راهنما اصلاً نمی داند و نشنیده است. کمک کردن به سی دی ها کمک بسیار شایانی به رشد ما خواهد کرد.

مسئله بعدی؛ دورۀ چهارساله کمک راهنمایی

نیّت ما از داشتن این شال چیست؟ این شال ها هرکدام مسئولیتی بهمراه خودشان دارد، اگر ما امروز در یک جایگاه هستیم، قرار نیست که همیشه در آن جایگاه باشیم. مسئولیت ما در یک جا تمام می شود و در جای دیگر شروع می شود.

سعی کنیم، همیشه خودمان باشیم، سعی کنیم بجای اینکه از دیگران تقلید کنیم، خودمان را اصلاح کنیم.

سخنان آقای ترابخانی؛

شال انداختن، دل و جرأت می خواهد. بایستی به این شال و این جایگاه، احترام بگذاریم.

راهنمایی خیلی مهم است و صحبت های یک راهنما، می تواند خط مشی زندگی یک فرد را تغییر دهد. اگر کمک های فکری که ما به یکدیگر می دهیم، نبود، الآن کجا بودیم. ما دست به دست یکدیگر هستیم که معنا پیدا می کنیم. هر کدام از شما راهنمایان بعد از طی کردن این همه مسافت، برای گرفتن رهایی یک نفر از شاگردانتان نزد آقای مهندس می روید و این کار آنقدر با ارزش است که آقای مهندس فقط به راهنمایی که یک رهجو را به رهایی می رساند، سرشان را خم می کنند.

از آقای احمد جعفری خواهش می کنیم در خصوص مسائل فنی صحبت کنند.

ـ عزیزانی که برای انتخاب کلینیک معرفی می شوند، حتماً بایستی توسط راهنما آموزش ببیند، نحوه برخورد با مسئولین کلینیک، ساعت حضور، وضع ظاهری مناسب و ...

ـ ممکن است راهنما برای اینکه رهجو زودتر روی پروژه برود، به او می گوید که داروی خودت را فعلاً آزاد تهیه کن تا در پروژه قرار بگیری. این موضوع اصلاً پیشنهاد درستی نیست، بخاطر اینکه راهنما از روی اول به رهجو آموزش می دهد که قوانین را اجراء کند.

ـ برنامه دادن رهجو حتماً بایستی بر اساس مصرف رهجو باشد.

ـ 5 هفته اول نامه ها به صورت تک هفته ای می باشد، حتی اگر دوز نامه بسیار پایین باشد.

ـ دفترچه رهجو، حتماً بایستی با دفتر اوتی یکسان باشد.

ـ در خصوص مصرف کنندگاذن متادون و شیشه به صورت وعده به وعده تغییر می کند و جایگزینی صورت می گیرد.

ـ در لژیون ها فقط راهنما می تواند نامه را بنویسد و مهر و امضاء کند.

ـ غیبت های تا قبل از 8 جلسه، شخص در آمار همان لژیون قرار دارد.

ـ صدور میزان مصرف رهجو، بایستی طبق برنامه پروتکل باشد.

ـ نامه های 3دهم، جزو نامه های آخر هستند وهیچکس نمی تواند این نامه را به بالاتر افزایش بدهد. فقط آقای مهندس و آقای ترابخانی می توانند دستور تغییر پله و افزایش پله را بدهند و یا اینکه شخص از پروژه 120 روزه می تواند استفاده کند.

در ادامه جلسه به صورت پرسش و پاسخ ادامه پیدا کرد.

نگارنده: مسافر احمد شریفیان