به نام قدرت مطلق الله
سلام دوستان علیرضا هستم یک مسافر
همیشه وقتی یک نفر را می‌دیدم که هم خودش و هم خانواده‌اش در رفاه هستند در ذهن خودم می‌گفتم خدایا می‌شود روزی بیاید که عدالت برقرار شود و همه ما مثل این فردی که در رفاه و آسایش است زندگی کنیم، ولی وقتی معنای عدل را در سیستم آفرینش فهمیدم به‌یک‌باره با دست خود پشت دستم زدم و گفتم مگر می‌شود هر چیزی سر جای خودش باشد و اگر نباشد یعنی بی‌عدالتی و با خود فکر کردم اگر عدالت این است که هر چیزی سر جای خودش باشد پس من هم که در این وضع هستم سر جای خودم در عالم هستی قرار دارم و بعد از مدتی نکته‌ای به ذهن من خطور کرد که علیرضا عالم، عالم بازتاب است و هر چه در هستی قبلاً کاشته‌ای، الآن درو می‌کنی و هر چه می‌خواهی بشوی باید الآن بکاری و دوباره وادی مسئولیت‌پذیری همچون رودی خروشان از کنار افکار من عبور کرد و گلبرگی را به من هدیه داد که باید مسئولیت هر آنچه هستی را بپذیری چراکه خودکرده را تدبیر هست.
با این جملات بود که ناگهان مسیر تفکرات من ۱۸۰ درجه چرخش پیدا کرد و با خود گفتم پس قضیه ازاین‌قرار است چراکه عالم بر مبنای ضدین برپاشده و هر چه من هستم طبق ترازوی عدالت در عالم هستی خودم کرده‌ام، پس آموختم که بزرگ‌ترها مادی و معنوی (چه در کنگره و چه بیرون از آن) خودشان بزرگ‌شده‌اند و کوچک‌ترها خودشان نخواسته‌اند رشد و تعالی پیدا کنند و این عین عدالت است و اگر چرخه مسیر بالا عوض شود عین ظلم و ستم می‌باشد.
پس این قانون در همه‌جا برقرار است که هرچند انسان‌ها در صور ظاهر باهم اختلاف طبقه دارند، ولی در صور باطن نزدیک‌ترین انسان‌ها به خالق آن‌ها و حتی ما انسان‌ها باتقواترین آن‌هاست.
و در آخر باید بدانیم که برابر بودن در بعضی مواقع نه‌تنها عدالت نیست بلکه عین ظلم و ستم می‌باشد و اشتباه رایجی که ما می‌کنیم اینکه عدالت را به معنای برابری و تساوی معنا می‌کنیم، درحالی‌که عدالت به این معنا و مفهوم نمی‌باشد و به معنای قرار دادن هر چیزی سر جای خودش می‌باشد.
انشا الله بتوانیم عدالت را در خود و دیگران اجرا کنیم.
نویسنده: مسافر علیرضا از لژیون یکم
تنظیم: مسافر یوسف
- تعداد بازدید از این مطلب :
3583