اهمیت سفر دوم؛ در باب دستور جلسه وادی سیزدهم

دستور جلسه هفتگی وادی سیزدهم است که با جمله زیبای پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است، می‌درخشد. در دوره‌ای از زندگی، من از یک نقطه خطی را شروع کردم که به تاریکی‌ها منتهی شد. ۱۸ سال در این تاریکی غوطه‌ور بودم تا به خواست و فرمان خداوند با کنگره آشنا شدم و پایانی بر تاریکی‌های اعتیاد گذاشت و با ورود به کنگره به مرزهای روشنایی رسیدم.

معمولاً اکثر انسان‌ها برای رسیدن به یک هدف همه تلاش خود را می‌نمایند تا به مقصود خود برسند، اما یادشان می‌رود که مسئله مهم‌تر حفظ آن مقصود و هدف است. بارها مشاهده کرده‌ام که شخصی به مرزبانی مراجعه می‌کند و با کلی التماس و توجیه اینکه زندگی‌ام در حال متلاشی شدن است، وارد کنگره می‌شود؛ اما بعد که رسماً درمان و سفرش را شروع می‌کند، همه‌چیز یادش می‌رود و قدر نمی‌داند؛ به صحبت‌ها و دستورات کمک راهنما آن‌طور که شایسته است عمل نمی‌کند و یا حرمت‌ها را زیر پا می‌گذارد و ... درحالی‌که اگر من بخواهم مراحل تغییر، تبدیل و ترخیص در وجود من اتفاق بیفتد، باید به آنچه کنگره می‌گوید عمل کنم و با صبر ۱۰ الی ۱۱ ماه را طی کنم تا این مراحل در من شکل بگیرد و بتوانم فرمان رهایی را در پایان سفر اول از جناب مهندس دژاکام بگیرم و به یک مسافر سفر دومی تبدیل شوم و با ترخیص از سفر اول، مرحله دیگری را شروع نمایم. 

متأسفانه به‌غلط، بعضی از ما فکر می‌کنیم که با پایان سفر اول همه‌چیز تمام‌شده است و می‌توانم با شروع سفر دوم، من به دنبال کار و زندگی‌ام بروم و آن‌طور که فکر می‌کنم زندگی کنم! درحالی‌که سفر دوم نقطه آغاز یک مرحله بسیار مهم و حتی سخت‌تر از سفر اول در زندگی من است. آموزش‌هایی را باید بیاموزم که بسیار مهم و البته کاربردی برای زندگی و ادامه آن است. همان‌طور که دوره پیش‌دبستانی و دبستان و مراحل بعدی، آغازی است برای ورود به دانشگاه و طی مدارج عالی! نمی‌توان با آموزش‌های مقدماتی و دبیرستان، ادعای دانشمندی نمود؛ بنابراین سفر دوم بسیار پراهمیت است؛ پراهمیت از آن نظر که بتوانیم با آموزش‌هایی که می‌گیریم و با کاربردی کردن آن‌ها در زندگی، حقیقت زیستن را بیاموزیم و آرامش و صلح و محبت را درک و لمس نماییم. اگر ما سفر دوم را مهم می‌دانیم به خاطر آن است که نقطه آغاز نگهداری و امتداد روند سلامتی، صلح و آرامش ما است. در غیر این صورت مانند افرادی که هنوز سفر اولشان را شروع نکرده‌اند و باگذشت چند ماه از سفر آن را رها کرده‌اند، نمی‌توانیم نتیجه خوبی بگیریم و به هدف و مقصودمان برسیم.

نویسنده: کمک راهنما مسافر احمد(نمایندگی عطار نیشابوری)