وادی‌ها چراغ راه ما هستند

جلسه هفتم از دوره چهل‌ و نهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران نمایندگی پرستار به استادی راهنما همسفر سمیرا، نگهبانی همسفر فاطمه و دبیری همسفر شیرین با دستور جلسه «وادی دوم و تاثیر آن روی من» در روز سه‌شنبه ۴ اردیبهشت ماه، سال ۱۴۰۳ راس ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:
وادی‌ها مانند چراغی هستند که در جاده‌های تاریک نصب شدند برای این‌که ما راهمان را به درستی پیدا کنیم و مسیر تاریکی را طی کنیم و به مقصد برسیم، وقتی می‌خواهیم یه یک شهر یا کشوری سفر کنیم؛ باید از یک‌سری آبادی‌ها و شهرها عبور کنیم در واقع این وادی‌ها حکم آن شهرها و آبادی‌ها را دارند و راهگشای قفل‌های بسته هستند. ما در کنگره چهارده وادی داریم و برای رسیدن به وادی چهاردهم که وادی عشق و محبت است باید این وادی‌ها را به ترتیب طی کنیم.

وادی اول با تفکر ساختارها آغاز می‌گردد، بدون تفکر آن‌چه هست رو به زوال می‌رود. در این وادی یاد می‌گیریم که برای انجام هر کاری باید اول فکر کنیم و در مرحله دوم یاد می‌گیریم که چگونه به فکرها و اندیشه‌هایی که پراکنده‌ و گذرا هستند جهت بدهیم و از آن‌ها برای رفع مشکلاتمان استفاده کنیم و برای ما به عنوان راهگشا باشد.
وادی دوم می‌گوید هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. اگر به تمام هستی نگاه کنیم نشانه‌هایی در آن می‌بینیم که هیچ موجودی بیهوده قدم به حیات نگذاشته است. اگر یک کرم خاکی که موجود کوچکی در هستی است را در نظر بگیریم این کرم خاک را زير و رو می‌کند و باعث می‌شود که اکسیژن بیشتری به خاک و ریشه گیاهان برسد؛ اگر عمل اکسیژن رسانی کم باشد و به ریشه گیاهان نرسد این گیاهان خشک می‌شوند و نمی‌توانیم از آن‌ها به نحو احسن استفاده کنیم. در این وادی از هستی و خلقت مثال‌های زیادی را می‌توان مطرح کرد؛ اما زمان ما محدود است.

تفکرات غلط و حرکت ما به سمت ضدارزش‌ها است که روی ساختار جسم ما تخریب ایجاد می‌کند، برای ما همسفران افکار و اندیشه‌های مخرب و برای مسافران هم استفاده موادمخدر است که روی سیستم ایکس تأثیر می‌گذارد و تخریب ایجاد می‌کند و دچار انواع و اقسام بیماری‌های جسمی، روحی و روانی می‌شویم. حالا برخی از ما به خاطر مشکلات روحی و جسمی که برای ما پیش آمده است و به دلیل حس منفی ناامیدی دچار پوچی و عدم اعتماد به نفس می‌شویم و این‌جا است که حس می‌کنیم برای چی آفریده شدیم در صورتی‌که آفرينش هیچ یک از مخلوقات خداوند بی‌هدف و بیهوده نیستند، اصولا انسان تاریکی‌ها را برای پی بردن به عظمت روشنائی‌ها تجربه می‌کند؛ ولی وقتی قدم درون تاریکی‌ها گذاشت به شرط این‌که از گذرگاه‌های سخت عبور کند، خارج شود و در این مسیر به اطلاعات و آگاهی خودش اضافه کند آن وقت فردی کارآزموده می‌شود.
راهنمایان کنگره ۶۰ این مسیر را طی کردند و بعد آن آموزش‌ها و اطلاعاتی را که کسب کردند در اختیار دیگران قرار می‌دهند. پیشاپیش هفته راهنمایان عزیز را تبریک می‌گویم و خدا قوت عرض می‌کنم.

تایپ، ویراستاری و ارسال: همسفر لیلا لژیون راهنما همسفر فاطمه لژیون سوم
عکاس خبری: همسفر الهه لژیون راهنما همسفر فاطمه لژیون چهارم
همسفران نمایندگی پرستار