ناامیدی انسان را زمین گیر میکند

جلسه هفتم از دوره پنجاه دوم کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی سمنان با استادی راهنمای محترم مسافر امیر ،نگهبانی مسافر صفر و دبیری مسافر محمد امین با دستور جلسه "وادی دوم وتاثیر آن روی من"در روز سه شنبه مورخ ۴ اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۳راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود. 

خلاصه سخنان استاد

سلام دوستان امیر هستم مسافر آنچه باور هست محبت هست و آنچه نیست ظروف تهی است از نگهبان جلسه متشکرم که استادی این جلسه را به من دادند تا آموزش بگیرم راجع به دستور جلسه وادی دوم وتاثیر ان روی من هست.
وقتی‌که ناامید می‌شویم این وادی قرار است ما را از ناامیدی دربیاورد.
صحبت از جناب مهندس که از یک زاویه دیگر ایراد سخن داشته برایم جالب بود که این من بیهوده نیستم؟ آیا من فایده‌ای که باید در حیات داشته باشم دارم؟ درختان انواع میوه‌دارند و بدین شکل انواع محصولات خود را به جامعه عرضه می‌دارند من در مقابل چه حاصلی دارم که به اطرافیانم بدهم به خانواده‌ام بدهم به اجتماع بدهم؟ خلق شدن من جهت بیهودگی نیست هیچ مخلوقی جهت بیهودگی به هستی نمی‌آید ما در هستی چه فایده‌ای داریم؟ ما به‌عنوان یک انسان وظایف خود را نسبت به همسر نسبت به فرزند نسبت به جامعه عمل می‌کنیم؟ آیا در مسیر درستی از هستی هستیم اگر ما تا امروز به‌عنوان یک راهنما، به‌عنوان یک رهجو درست عمل نکردیم لازم و شایسته است که نوع نگاه امان را تغییر دهیم.

 درواقع این وادی به ما می‌گوید که اگر خودت هم‌فکر کنی که بیهوده هستی داری اشتباه می‌کنی خیلی اوقات ما با افکارمان ذهنمان را درست می‌کنیم و در مواقعی عدم موفقیت‌ها و چالش‌ها به ذهن ما می‌آیند تا ما را به ناامیدی بکشانند و این در حالی هست که درواقع خودمان ذهنمان را به این‌گونه افکار مشغول می‌کنیم.
ناامیدی خیلی بد است انسان را زمین‌گیر می‌کند.
فرضاً به خودت میگویی از رختخواب بلند شوم که جه کاری انجام دهم؟ آنقدر ذهن مشغول هست که اجازه نمی‌دهد درست تصمیم بگیریم در این مورد استاد امین می‌گوید باید قدم اول را بردارید ناامیدی به‌گونه‌ای است که اجازه نمی‌دهد حرکت داشته باشیم ولی همواره باید سعی نماییم که قدم اول را شروع نماییم تا قدم‌های بعدی شکل بگیرد و تداوم یابد.
نگارش متن مسافر عباس لژیون دهم مسافر علی لژیون دهم 
عکاس مسافر مجتبی لژیون ششم 
ارسال خبر مسافر مهدی لژیون دهم