رسالت عظیم انسان

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند.

در وادی اول وقتی خوب تفکر کردیم و فهمیدیم در زندگی خود چه رفتارها و کارهای اشتباه و ضد‌ارزشی انجام داده‌ایم، متوجه شدیم همه چیز مثل صفحه سفید نقاشی است و این ما هستیم که زشت و زیبا را ترسیم می‌کنیم و این‌که وقتی راهی را درست نرفته‌ایم و به بن‌بست رسیده‌ایم درست تفکر نکرده‌ایم و تفکرات غلط ما و یا حرکت در مسیر ضد‌ارزش‌ها قطعا روی ساختار جسم و روان ما تخریب‌های فراوان ایجاد کرده است. موقعی که انسان پا به هستی گذاشت، خداوند او را بر سر دو راهی هدایت کرد و این دو راهی، یکی راه تاریکی‌هاو دیگری روشنایی‌هاست و اختیار کامل را به انسان داد تا راه خود را پیدا کند و خودش نیز ما را تحت حمایت خود قرار می‌دهد؛ ولی شرط آن این است که بدانیم باید از ضد‌ارزش‌ها دوری کنیم و با پرداختن به ارزش‌ها در مسیر صراط مستقیم قدم بگذاریم.

 

این وادی به ما می‌گوید هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. این وادی سراسر امیدواریست ولی اگر خوب درکش نکنیم به پوچی و نا‌امیدی می‌رسیم که آخرش به تاریکی‌ها منجر خواهد شد و بالعکس اگر درکش کنیم و تفکر کنیم؛ می‌دانیم هر موجودی که پا به هستی می‌نهد رسالتی بس عظیم دارد به خصوص انسان که ذره‌ای از باری تعالی در وجودش دمیده شده و فنا‌نا‌پذیر است.

در اول وادی دوم ما را به جنگی دوست‌داشتنی دعوت می‌کند، جنگ نرم درون که جهادی اکبر است مبارزه کردن با نیروهای منفی و شیطان در واقع این موضوع هم سخت و هم سهل است که پاداش این پیروزی صلح و آرامشی است که در درون ما حاکم می‌شود و سفری از تاریکی‌ به سمت روشنایی‌ و نور است آن وقت است که پی به ارزش فلسفه وجودی خود و تمام موجودات می‌بریم که هیچ و پوچ نیستیم و جهت بیهودگی پا به هستی نگذاشته‌ایم. آن کس که باید بداند؛ می‌داند و آن می‌کند که حق می‌کند.

در آخر کلام از بنیان‌گزار کنگره ۶۰ و مکتب عشق تشکر می‌کنم که زندگی من و امثال مرا از آتش ویرانگر اعتیاد نجات دادند و توانستم با آموزش‌های ناب کنگره نار وجودی خویش را تبدیل به نور کنم. 

 

نویسنده و تایپ: همسفر مهناز لژیون راهنما همسفر مهری لژیون ششم 

ویراستاری و ارسال: همسفر لیلا لژیون راهنما همسفر فاطمه لژیون سوم 

همسفران نمایندگی پرستار