وادی دوم، وادی امیدواری

دوازدهمین جلسه از دور یازدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰؛ نمایندگی اردستان با استادی مسافر ابولفضل و نگهبانی مسافر رسول و دبیری مسافر سیروس با دستور جلسه  "وادی دوم و تاثیر آن روی من" یکشنبه ۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
خداوند را شاکر و سپاسگزارم بابت جایگاه امروزم و من زمانی که به کنگره آمدم  فکرش  را نمی‌کردم در این جایگاه باشم و آن را لمس کنم. تشکر می‌کنم  از بنیان کنگره جناب آقای مهندس دژاکام  و جناب آقای  استاد امین و تشکر می‌کنم از راهنمای دلسوز با انگیزه‌ سفرم،  مسافر علیرضا که زحمات  زیادی برای من کشیدند و با آموزش‌هایی  که گرفتم  می‌توانم  امروز در این جایگاه مقدس  خدمت کنم  و  همچنین از راهنمای ترک سیگارم آقا پژمان تشکر و قدردانی می‌کنم و از تمام  خدمتگزاران کنگره ۶۰ تشکر  می‌کنم.
در مورد دستور جلسه، وادی دوم می‌گوید  هیچ  مخلوقی  جهت  بیهودگی قدم  به حیات نمی‌نهد. پس برای رسیدن به  صلح  و  آرامش  اولین گام تفکر است در نتیجه هیچ مخلوقی بیهوده قدم به حیات نگذاشته است. از کوچکترین جاندار  تا بزرگ‌ترین آن و با توانایی‌های گوناگون. ولی  ما انسانها با بالاترین درجه  نفس  بین مخلوقات خداوند هستیم که به کنگره آمده‌ایم.  چه مسافر و  چه  همسفر.
تمام کسانی که  خدمت می‌کنند هر کدام  به نحوی  ماموریتی یا رسالتی دارند که باید به سرانجام  برسانند. در بند دوم  می‌گوید هیچ  کدام  از ما  هیچ  نیستیم حتی اگر خود به  هیچ  فکر کنیم بنابراین خیلی از ما در زمان مصرف  خود  می‌گفتیم  چرا  من به دنیا آمدم و چرا سرنوشت من چنین شد. من  ناچیزم و بلا استفاده  هستم. حال یاد گرفته‌ایم که نه این چنین  نیست  و انسان‌هایی  بوده اند در بدترین و سخت‌ترین شرایط وارد کنگره شده‌اند و با فرمانبرداری، خود و خدای خود را شناخته و به مراتب بالایی رسیده‌اند چه مادی و چه معنوی به جایگاهی رسیدند که جای تحسین و ستایش دارد.

در نتیجه ما باید از آنها الگو بگیریم استعدادها  و توانایی‌های  خود  را کشف و در جهت مثبت برای خدمت به خود و تمام انسان‌ها به کار بگیریم و همیشه به آینده امیدوار باشیم و این رسالت باید  به نحو احسن  انجام بگیرد و کسانی بوده اند و هستند که در پرورشگاه بزرگ شده‌اند یا در خانواده‌ای فقیر و تهی دست که با تلاش کوشش به درجات بالایی رسیدند و جان هزاران هزار انسان را نجات دادند و یا مثل بنیان کنگره جناب آقای مهندس دژاکام که با تلاش، کوشش، صبر و استقامت توانستند هزاران هزار نفر را از دام بیماری اعتیاد به درمان برسانند و  از متلاشی  شدن خانواده‌ها جلوگیری کنند.
در نتیجه ما باید مثبت اندیش باشیم و نیمه پر لیوان را ببینیم  و مواظب رفتار، کردار و گفتار خود باشیم و قضاوت بیجا نکنیم و این اعمال و رفتار ما ‌می‌تواند  انسان‌هایی را به زندگی برگرداند و یا بالعکس چه بهتر با تمام انسان‌ها با عشق محبت دوستی برخورد کنیم.
تایپ: مسافر محمدرضا لژیون چهارم
عکاس: مسافر میلاد لژیون دوم
تنظیم وارسال‌: مسافر محمدرضا لژیون دوم