هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی کند

من به اذن الهی 5 ماه است وارد کنگره شده‌ام و توفیق پیدا کردم از آموزش‌های نایاب بهره‌مند شوم، اینجا من آموزش می‌گیرم و پرورش می‌یابم و با وادی‌ها آشنا می‌شوم، در این وادی‌ها یاد می‌گیرم که مسئولیت اعمالی که انجام داده‌ام بر عهده خود من است.

من با کشیدن اولین سیگار جسم سالمی که خداوند به من داده بود را به چالش کشیدم و راهی برای ورود انواع بیماری‌ها به شهر وجودیم باز کردم، الآن بعد از گذشت سالها مصرف سیگار دچار بیماری پوستی شده‌ام و به گفته پزشک، سیگار سلول‌های پوست مرا به چالش کشیده است و باعث شده اعتمادبه‌نفس من کاهش پیدا کند و دنبال کسی باشم تا تقصیر را به دوشش بیندازم، چراکه خودم را نمی‌خواستم مسئول این مشکل بدانم.

ولی حالا به لطف خدا و آموزش‌های کنگره یاد گرفتم که باید خودم به خویشتن خویش فکر کنم و مسئولیت این خسارت را قبول کنم و آهسته این مشکل را با کمک کنگره حل کنم و بازندگی در وادی سوم، زندگی تازه‌ای آغاز کنم، آغازی که مرا به‌سلامتی و صلح و آرامش می‌رساند، آن‌هم به معنای واقعی کلمه.

قبل از این هر وقت احساس می‌کردم به صلح و آرامش نیاز دارم سریع به سیگار  پناه می‌بردم، فکر می‌کردم با مصرف سیگار سختی‌ها آسان می‌شود و مشکلات زندگی حل می‌شوند ولی متأسفانه نه به صلح رسیدم و نه به آرامش بلکه سلامتی خودم را که موهبتی الهی بود به تنش کشیدم و رسیدم به نقطه‌ای که اوج خسارت سیگار به جسمم برد و من بودم و بیماری پوستی لاعلاج.

بار دیگر قدرت مطلق مرا مورد الطاف خود قرارداد و کنگره را به من نشان داد، من دیدم که انسان‌ها بدون هیچ چشم‌داشتی باهم مهربان‌اند و به هم خدمت می‌کنند، من در این همایش مهربانی مورد خدمت و آموزش قرار گرفتم و سفر سیگارم را شروع کردم.

به نظر من سفر سیگار سفری است به‌سوی انسان بودن، سالم بودن، صالح بودن، آرام بودن، سیگار طاغوتی بود که مرا به طغیان وا‌می‌داشت و من نیز در حال طغیان کردن، خراب کردن و خسارت زدن بودم و اکنون‌که مدت کوتاهی از این سفر روحانی می‌گذرد متوجه می‌شوم که پیشرفت بیماریم کند شده، رنگ‌ها واقعی شده، ناآرامی کمتر شده، در محیط خانه با خانواده صلح را احساس می‌کنم وزندگی و دنیا زیبا شده.

من این صلح و زیبایی دنیا را مدیون آموزش‌های کنگره می‌دانم که به من یاد داد برای حل مشکل باید در قدم اول مسئولیت‌پذیر باشم و چه زیبا گفته مرشد ما"باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند"

نویسنده: مسافر مصطفی رهجو کمک راهنما آقا مهدی لژیون ششم

تایپ و تنظیم: مسافر یوسف