چهارمین جلسه از دوره شصتم سری کارگاههای آموزشی کنگره 60 با دستور جلسه صورت مسئله اعتیاد در روز چهارشنبه مورخ 96/6/29 به استادی و نگهبانی مهندس و دبیری مسافر امیر راس ساعت 10 صبح آغاز به کار نموده است.
سخنان استاد؛
سلام دوستان حسین هستم یک مسافر
حال من بحمدلله خوب است، امیدوارم که حال شما هم خوب باشد.
دستور جلسات ما یکسال کاملاً تمام شد، چون ما برنامه آموزشی را اول مهر هر سال تعیین می کنیم و بعد اعلام می کنیم. ولی چون ما در برنامه ریزی اول مهر، جدول سال 97 را در اختیار نداریم، بخاطر همین سال 97 در آینده برنامه ریزی می کنیم. بعضی موضوعات را تغییر دادیم و امروز اولین جلسه سال آموزشی جدید کنگره است و همیشه با صورت مسئله اعتیاد این دستورجلسات آغاز می شود.
قبلاً گفتیم که در یازدهمین کنگره دانش و اعتیاد شرکت کنید، در روزهای چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه گذشته، اعضای کنگره حضور داشتند. یک پنل با جامعه مددکاران اجتماعی داشتیم. یک پنل هم به قول ما با علمای اعتیاد داشتیم، آقای دکتر مکری و اساتید دانشگاه تهران و بهزیستی که مباحث علمی بود. یک پنل دیگر هم در مورد اعتیاد و معنویت بود که با یکی از دوستان بود.
اعضای کنگره هم خودشان و هم فرزندانشان، آنجایی که علاقه مند هستند، شروع به تحصیل و تحقیق کنند، تا بتوانند مقالات علمی در خصوص درمان اعتیاد ارائه بدهند.
گاهی اوقات مسائلی که واقعیت ندارند، جزو مقوله علمی به حساب می آورند. مثلاً ما در خصوص اعتیاد، از نظر علمی صفر هستیم، چون اعتیاد هنوز جزو بیماری ها نیامده است، جزو اختلالات است. بیماری، یک تاریخچه دارد، یک پاتوفیزیولوژی دارد، یک آسیب شناسی بیولوژیکی دارد، یک آسیب شناسی فیزیولوژی دارد، بعد مراحل درمان وپروتوکل های درمان است و همه چیز در آن مشخص شده است. ولی ما در مورد اعتیاد چنین چیزی نداریم و هنوز آسیب شناسی نشده است، جزو اختلالات است، مثل بای پولار، اسکیزوفرنی. اختلالات جزو پوشش روانپزشکان است. در قدیم MS و آلزایمر جزو اختلالات بودند و بعد از آسیب شناسی، جزو بیماری ها تعیین شدند. اعتیاد چندین فاکتور است، ولی هنوز آسیب شناسی نشده است.
پایین ترین نوع تحقیقات، تحقیقات توصیفی است. اعتیاد هم فقط توصیفی کار شده است، چند نفر آنها مرد است، چند نفر زن هستند، سن شروع اعتیاد چند سال است، چقدر از معتادان طلاق می گیرند، چقدر باسواد هستند و ... ولی این موضوع که این شخص در کجا مشکل دارد، هنوز مشخص نشده است.
جوایزی که برای محققین در نظر گرفته بودند، خیلی کم ارزش بود، مثلاً نفر اول یک ربع سکه جایزه بود. من امسال پیشنهاد دادم، برای امور تحقیقات، به مقالاتی که خوب باشد، 50میلیون تومان می دهیم، به پنج نفر، هرکدام 10میلیون تومان. البته خودم نظارت می کنم که علمی و با ارزش باشد. اگر ما هزاران مقاله در مورد شیشه داشته باشیم، آیا می توانیم با آنها یک شیشه ای را درمان کنیم؟
ما با رئیس دانشگاه ایران، بخش بیولوژیک صحبت می کردم، گفتند: کنگره یک مبلغی برای پروژه وتحقیقات در نظر بگیرید، من هم گفتم حرفی نداریم. هیچکدام از ما، مخالف علم نیستیم. ما دوست داریم به دانشگاهها نزدیک شویم، با پزشکان همکاری می کنیم، در حال حاضر با 150کیلینیک کار می کنیم، با 300نفر پزشک کار می کنیم.
ما آمدیم با دانشگاه تهران، 1000نفر را پایلوت کردیم، شاید بزرگترین تحقیق در کشور با شربت تریاک باشد، سه سال هم طول کشید، نتایج بسیار عالی و درخشانی هم دریافت کردیم، پس چرا نتایجش منتشر نشد؟ متد DST نتایجش واقعاً فوق العاده بود و اثر بسیار ژرفی روی دنیا گذاشت، ولی نمی دانم به چه دلیلی اصلاً نتایج منتشر نشد. یک کار علمی که همه تحت نظر اساتید و با استانداردهای دانشگاهی بررسی می شد.
انشاء الله ما خودمان این تحقیقات را به سرانجام خواهیم رساند. از امروز برنامه ریزی می کنیم که بچه ها در 20 سال ، 25 سال آینده مقالات و تحقیقات درست بنویسند، تا به نتیجه برسیم و افراد را بتوانیم به درمان برسانیم.
جدیداً همه جا مطرح می کنند؛ که هرکس بتواند به یک معتاد کمک کند، ما دستش را می بوسیم. این حرف درست نیست و کاملاً غلط است.
یا اینکه؛
از هر راهی معتادان بتوانند درمان بشوند، ما قبول داریم، ما همه راهها را قبول داریم. این هم کاملاً غلط است.
هر معتادی باید بر مبنای کار و شغلش، روش درمان خودش را مشخص کند. این هم بسیار روش غلطی است.
مگر می توانیم بگوییم که هر کس به بیماری قلبی کمک کند، دستش را می بوسیم. مگر می توانیم بگوییم که آقای دکتر، من چون کارمند هستم، قلب من را اینطوری عمل کن! یا من چون لهجه دارم، من را اینطوری عمل کن!
برای انجام عمل قلب، مریض تعیین نمی کند که کدام روش درست است یا خیر.
اگر بگوییم که هر کسی که به معتاد کمک کند، دستش را می بوسیم یا از هر راهی معتاد به درمان برسد، قبول داریم، مسئله مشخص می شود. صراط مستقیم مشخص است، یک راه بیشتر ندارد. از هر راهی نمی توانید به مقصد برسید. برای رفتن به قم اولاً باید به سمت جنوب حرکت کنیم و اینکه دو راه بیشتر نداریم، یکی اتوبان قم ، یکی جاده قدیم قم.
وقتی می گوییم همه راهها درست است، همه مداخله می کنند. ما که مداخله کردیم، خودمان مصرف کننده بودیم، در این راه هم می گویند یا باید متخصص باشی یا قبلاً این مسیر را طی کرده باشی. البته هر مصرف کننده ای نمی تواند در هر کجا این کار را بکند، باید دانش این کار را داشته باشد و یا کسب کرده باشد. شخص را می برند کمپ و با شیلنگ آب می زنند، آیا باید دست این شخص را ببوسیم. فقط باید از راه علمی و درست به مصرف کننده کمک کنند تا به درمان برسد.
پس این که می گویند، همه راهها درست است، همه درست می گویند، باید بررسی شود. در بعضی امور، همه نباید مداخله کنند. چرا در بیماری های قلبی اینطور نیست؟ چرا برای عمل قلبی، سوء استفاده از اسم ائمه نمی شود و نمی گویند ابوالفضل درمانی برای بیماری قلبی؟ چون مسئله بیماری قلبی مشخص است و علم و دانش آن وجود دارد و متخصصین اجازه نمی دهند که دیگران دخالت کنند، ولی در مورد اعتیاد اینطور نیست، علم و دانش در مورد اعتیاد نیست و می گویند که اعتیاد درمان ندارد.
امیدوارم بچه ها تحقیق کنند و مقالات علمی بنویسند، ما در مرحله ای هستیم که باید وارد مقوله علمی شویم و با قالب دانشگاهی حرکت کنیم، اگر ما صد میلیون نفر را درمان کنیم و اگر در قالب دانشگاهی نباشد، نمی تواند برای ما مفید باشد. امیدواریم از عهده این کار بر آییم و راه را هموار کنیم برای تأسیس آکادمی. این آکادمی در اکثر علوم باید درست شود.
به دنبال مکانی هستیم و با تمام توان در صدد تهیه مکان برای شعبه مرکزی هستیم، امیدوارم به زودی خبرش را بدهم
دستور جلسه هفته آینده هم صورت مسئله اعتیاد است، اولین چیزی که برای درمان اعتیاد نیاز داریم، این است که بدانیم صورت مسئله اعتیاد چه است؟ صورت مسئله اعتیاد یک مقاله کاملاً علمی است که در سال 78 به اولین کنگره سراسری دانش اعتیاد در دانشگاه سیستان و بلوچستان ارائه شد و سخنرانی شد و از آنجا آغاز شد.
یک یادآوری؛
در کنگره 60، بزرگتر و کوچکتر خیلی حساب می شود. وقتی در یک جلسه عمومی و کلی، می بینید که من و چند تا از بزرگان و دیده بان کنگره نشسته ایم و وقتی می پرسیم که اگر کسی سوالی دارد بپرسد، آنوقت یک نفر از بچه های کنگره دستش را بلند می کند و حرف می زند، آنهم از طرف کنگره. این اصلاً خوب نیست. باید یاد بگیریم در مجامع علمی و مجالس تا به ما اجازه نداده اند، حرف نزنیم.
مسئله بعد، چون در جمعه گذشته، اکثریت بچه ها در کنگره دانش اعتیاد حضور داشتند، من از همه شما تشکر می کنم. ما باید حتماً در مجامع علمی حضور داشته باشیم، مجامع علمی میدان عمل است.
بدلیل مراسم هفته گذشته، بنابراین مراسم قدردانی از ایجنت و مرزبانان پارک طالقانی که یکی از سخت ترین نمایندگی های کنگره می باشد، را در ساعت 10 صبح در پارک طاقانی برگزار می کنیم، از همه عزیزان هم می خواهیم که در این مراسم حضور داشته باشند و پاک هم همراه خودشان بیاورند.
از اینکه به صحبت های من گوش کردید، از همه شما سپاسگزارم.
|
نام فایل
|
تاریخ
|
لینک
|
|
فایل صوتی سخنان مهندس
|
96/06/29
|
دانلود
|
نگارنده: مسافر احمد شریفیان
- تعداد بازدید از این مطلب :
9682