مسابقات عقاب طلایی کنگره 60 در رشتههای فوتبال و والیبال شروع شد. عمر لژیون من که به 2 سال هم نمیرسد امسال موفق به ارائه یک تیم کاملاً مستقل در این مسابقات شد.
در روز اول مسابقات و اولین مسابقه تیم من هشت بر صفر به یکی از لژیونهای باسابقه شعبه ارتش نتیجه را واگذار کرد. تیم ما یک تیم نوپا و بدون تمرین بود و خب گمان میکنم همچین نتیجهای قابل پیشبینی بود.
اما نکته قابلتأمل به نظرم این است که اصلاً هدف ما از شرکت در مسابقات چه بود؟ برد یا ...
در مکتب نتیجه گرایی در هر عملی باید به عواقب و پیامدهای آن نگریست و دید چه آثار و نتایجی به دنبال دارد؛ یعنی ما باید کل فرآیند یک عمل را بر مبنای فرآورده آن مورد قضاوت قرار دهیم. اگر فرآورده یا نتیجه خوب بود پس لابد کل فرایند نیز خوب و مؤثر بوده است و اگر فرآورده یا نتیجه غیرقابلقبول بود کل فرآیند آن عمل باید غیرقابلقبول انگاشته شود. به عبارت بهتر اینکه عمل درست یا غلط است فقط به نتیجه عمل بستگی دارد.
هرچه عملی پیامد خوب بیشتری به بار بیاورد عمل بهتر یا درستتری است.
از سویی دیگر در مکاتب فضیلت گرا بهگونهای دیگر قضاوت انجام میشود و اعمال بر اساس نیتها مورد تحلیل قرار میگیرند. این دیدگاه ریشه در دنیای باستان بهویژه در نوشتههای افلاطون و ارسطو دارد. همانطور که در حدیث معروفی از پیامبر اسلام (ص) نیز نقلشده است:
انما الاعمال بالنیات و لکل امرء ما نوی (ملاک عمل به نیت عمل است و هرکدام از شما نیتتان را فقط دارید». ملاک اعمال ما بسته به نیات ماست.
نیت بچههای کنگره 60 نه برد یا قهرمانی، بلکه دستاوردی بسیار عظیمتر از قهرمانی یعنی آموزش و تغییر است.
تیم ما در مسابقه فوتبال آن روز در کار گروهی خوب عمل نکرد و مسابقه را باخت اما به قول آقای مهندس همینکه بچههای لژیون ساعت 7 صبح در پارک طالقانی حاضر میشوند یعنی ما برندهایم.
همینکه بچههای لژیون شب جمعه بجای تا صبح مواد مصرف کردن زود میخوابند تا برای مسابقه آماده باشند یعنی ما برندهایم.
همینکه دیگر همسفرانشان به پهنای صورت اشک نمیریزند یعنی ما برندهایم.
البته ناگفته نماند که قطعاً در مسابقات بعدی با آمادگی بیشتر برای برد تمام تلاش خود را میکنیم اما یادمان نرفته از کجا آمدیم و قبل از کنگره در چه حالی بودیم. ما خود را با خود قیاس میکنیم و این بزرگترین مؤلفه عزتنفس است.
نویسنده: مسافر کمک راهنما میلاد تکسیبی
- تعداد بازدید از این مطلب :
2383