تفکر و عملیات به قلم کمک راهنما آقای محمد شیرمحمدعلی

در بیان این دستور جلسه باید عرض کنم که در هر دو قسمت مالی و علمی (تفکر و عملیات)، هرکدام از تک‌تک اعضاء باید فعالیت لازم را داشته باشند. باید دانست که کنگره متعلق به همه انسان‌ها است و مربوط به اشخاص خاصی نیست، برای تمام مصرف‌کنندگان دنیا در حال و آینده، خلاصه همه انسان‌های دردمند و درنهایت جستجوگر.

این حس در درون همه ما می‌باشد که دیگران کاشته‌اند و ما برداشت کرده‌ایم؛ ما می‌کاریم تا دیگران برداشت کنند. شاید یک تفکر غلط در بعضی ایجاد گردد که من از سطح دانش علمی و دانشگاهی برخوردار نیستم پس نمی‌توانم در بخش علم، کمک کنم. یا اینکه من از سطح مالی پایینی برخوردار هستم، پس نمی‌توانم در بخش مالی، کمکی کنم؛ اما باید با صراحت و از قول جناب مهندس بگویم: پس‌انداز مربوط به افراد کم‌درآمد است نه برای کسانی که درآمد بالایی دارند؛ زیرا کسانی که تحصیلات عالی دارند و یا ازلحاظ مالی از سطح بالایی برخوردارند، تکلیفشان مشخص است و قطعاً بازتاب این ویژگی‌ها در زندگی‌شان، روشن است. کسی که در این دو بخش کمبود دارد باید به فکر باشد و در این دو بخش فعالیت بیشتری انجام دهد. البته در کنگره به‌واسطه آموزش‌های مفید، فرق بین عمل سالم و عمل به‌ظاهر نیک و یا بخش حسابگرانه و عاقلانه را خوب درک کرده‌ایم.

حال برای تفهیم این دو موضوع، هرکدام از ما چندین سال تجربه در بخش مصرف مواد و با توجه به شروع سفر و پایان آن، به‌نوعی یک کارشناس خبره هستیم. هرکدام از ما ساعت‌ها در کارگاه‌های آموزشی و لژیون‌ها، حضورداشته‌ایم و آموزش‌های ناب در بخش درمان و حوزه شناخت انسان و مواد مخدر دریافت  کرده‌ایم. به‌طور نسبی فردی هستیم آشنا  به تغییر یک مصرف‌کننده به انسان سالم و رها. تبدیل به انسانی که یک دوره کامل آموزشی را بعد از تجربه چند سال تاریکی را داریم. 

پس با توجه به این مطالب، کمترین بخش در بخش کمک علمی می‌تواند نوشتن یک مقاله از تجربه ما باشد؛ می‌توان این تجربه را به دیگران انتقال داد. این امر می‌تواند با همکاری با سایت شعبات و وبلاگ‌های گوناگون باشد. شاید با خواندن آن مطالب، جرقه‌ای در افکار یک فرد مصرف‌کننده بخورد و بتواند مسیر را پیدا کند. شاید یک نفس در ادامه احیا شود. البته در ادامه به مسائلی می‌رسیم که بتوانیم با دریافت داتش مفید، دست به کارهای بزرگ‌تری در این حوزه بزنیم. مگر غیرازاین است که در کنگره الگوبرداری می‌کنیم. همه ما می‌توانیم از جناب مهندس الگوبرداری کنیم. همان‌طور که ایشان فرموده‌اند، مگر از ابتدا نویسنده بودند و کتاب می‌نوشتند؟ خیر.

اکنون می‌دانیم که به‌جز نوشتارهای داخلی و مکتوبات، چندین کتاب به رشته تحریر درآورده‌اند. مسئله دیگر امور مالی است که در جای خود بسیار مهم و ارزشمند است. ما در کنگره فهمیدیم  که علم و ثروت هر دو بال و مکمل هم هستند و هیچ‌کدام مقدم بر دیگری نیست. بدون تعارف، چرخ‌های تحقیقاتی علمی کنگره و همچنین امور روزمره ما نیازمند پول است. برای رشد و بقاء این ساختار نیاز به پول داریم تا در بستر و محیطی مناسب این کار را انجام دهیم. اندیشه بزرگ جناب مهندس در خودکفا بودن این سیستم، تک‌تک ما را به درک این موضوع می‌برد که باید برای رسیدن به نتایج اصلی تفکرات، احداث یک آکادمی برای انتقال این علوم به سراسر دنیا و همچنین بی‌نیاز بودن از دیگران (گاوی که نان گدایی بخورد، زمین شخم نمی‌زند) برای جلوگیری از هرگونه مخالفت و مقابله با نیروهای مخالف، باید قوی و مستحکم شد. با توجه به رعایت این ضرب‌المثل که می‌گوید: دانه‌دانه است غله در انبار، می‌توانیم در این امور سهیم شویم. شاید نشانی در بی‌نشانی از خود به‌جای بگزاریم. 

اگر قدرت ایمان و باور ما در حوزه بازتاب اعمال، همچنین آیه‌ای از کلام‌الله که می‌فرماید: ذره‌ای کار پسندیده برگشت دارد؛ قطعاً هرکدام از ما، هرچند کوچک و ناچیز در این بخش فعال باشیم؛ با پیوند خود به این جویبارها به اقیانوس می‌رسیم. ما به‌عین دیده‌ایم که از بچه‌های پائین‌شهر مبالغی جمع‌آوری‌شده که اصلاً نمی‌توان باور کرد. آن‌ها توانستند حداقل در بخش امور روزمره و داشتن بستر آرام و مناسب برای تولید علم در نمایندگی‌های خود موفق باشند. 

در پایان این نوید را می‌دهم که من هم می‌توانم در هر دو حوزه اعلام آمادگی کنم. چه کسی می‌تواند بگوید که یک فرد بی‌سواد در لژیون تا آخر عمر، بی‌سواد می‌ماند؟ چه کسی می‌تواند بگوید یک فرد بیکار امروز، فردا به یک سرمایه‌دار بزرگ تبدیل نمی‌شود. صفت گذشته در انسان صادق نیست چون انسان جاری است.

چیزی که عیان است، چه حاجت به بیان است.

نویسنده: کمک راهنما مسافر محمد شیرمحمدعلی

تایپ و تنظیم: مسافر هاشم،لژیون آمهدی کنعانی