سلام دوستان نگین هستم همسفر حسین
آخرین آنتی ایکس مسافرم متادون بوده
۱۶ماه سفر اول به روش دی اس تی با داروی اپیوم
راهنما آقای کامران شریفیان و خانم مرجان
آزادی ۶ سال و ۱۱ ماه
چگونه میتوانیم زخمای گذشته را التیام ببخشیم؟ در کنگره ۶۰، جهان‌بینی و نگاه ما به مسائل تغییرمی کند. در کنگره یاد گرفته‌ایم، به دنبال پیدا کردن میزان اشتباه و تقصیر خودمان بابت زخم‌های ایجادشده در زندگی باشیم. ببینیم از کدام ناحیه ضعف داریم و بعد از پیدا کردن نقطه‌ضعف، ۵۰ درصد مسئله برای ما حل میشود.۵۰ درصد مابقی هم، با افزایش دانش جهان‌بینی و عملکرد و تلاش نسبت به آن حل خواهد شد.
از طرف دیگر طبق فرمایش جناب مهندس دژاکام؛ غم و اندوه سرچشمه بدی‌ها نیستند، غم بزرگ می‌تواند انسان را به بالاترین مقام خاص الهی سوق دهد. بنابراین زخم‌های ما می‌تواند سکوی پرتاب ما باشد، مشروط بر اینکه زاویه نگاهمان صحیح باشد.
در سی دی خدمت صحبت از آن میشود که ما نیاز به خدمت داریم یا سودای خدمت شما نظر و عملکرد خودتان را برای ما بفرمائید. همه ما در حال سفر هستیم، برای فهمیدن و دریافتن، یکی از ابزار ما در این سفر، خدمت کردن است. تمامی هستی در حال خدمت هستند و برای انسانها تکامل در جمع اتفاق می‌افتد. زمانی آموزش‌ها در ما نهادینه میشود که در مسیر خدمت قرار بگیریم. چون علاوه بر اینکه ضمن خدمت کردن، آموزشهای خود را به کار می‌بندیم، آموزشهای تازه‌ای را نیز فرامی‌گیریم. و انسان نیز برای همین دو هدف پا به عرصه هستی نهاده است؛ یکی خدمت و دیگری آموزش.
آموزشهای کنگره چه تاثیری بر عمل کرد یک همسفر در خانه و خوانواده دارد؟ همسفر در خانواده مثل یک سکان‌دار کشتی است که وظیفه دارد با درایت و هوشیاری، امور مربوط به خانواده را مدیریت کند. آموزشهای کنگره ابتدا یک همسفر را در جایگاه خودش قرار داده و جایگاهش را مشخص می‌کند. سپس همسفر به خودشناسی پرداخته و تمامی تمرکزش را بر روی سفر معطوف می‌کند و نتیجتاً به آرامش و حال خوش‌دست می‌یابد. کسی که در درون خودش به صلح و آرامش برسد، مسلماً همین حس را به خانواده نیز می‌تواند انتقال دهد و وظایفش را به‌درستی انجام دهد.
نشانه یک همسفر موفق چیست؟ یک همسفر موفق مدام در حال افزایش علم و دانایی خویش است. درنتیجه حال خوش و آرامش دارد. از اینکه در کنار یک مصرف‌کننده قرارگرفته، شاکر خداوند است چون به‌واسطه این اتفاق در مسیر آموزش قرارگرفته است.
چه پیامی برای همسفرانی که در نا امیدی به سر میبرند دارید؟ احساس ناامیدی مهمترین عامل توقف هر انسانی است. این حس انسان را فلج می‌کند و انسان ناامید خودش را در یک حصار نامرئی قرار می‌دهد و درنهایت فرد را به پوچی می‌رساند و توانایی انجام کارها را از وی سلب می‌کند و اصطلاحاً، حس‌های فرد بسته میشود. ناامیدی یکی از مثلث جهالت است. شخص ناامید باید شروع به حرکت کند، تا آرام‌آرام حس‌های بسته‌اش باز شود و تغییر رخ دهد. این حرکت با تفکر درست آغاز میشود.
اگر ایراد شخصیتی در اطرافیان خود ببینید که آن‌ها خودشان متوجه نباشند آیا عکس‌العملی نشان می‌دهید؟چطور آن‌ها را راهنمایی می‌کنید؟ما در کنگره یاد گرفته‌ایم، نباید نقش معلم را برای دیگران بازی کنیم. اگر ما میتوانیم ایرادی را در وجود دیگران ببینیم، در درجه اول نشان‌دهنده این است که، آن عیب و ایراد در خود ما هم وجود دارد. در درجه دوم، ما زمانی قادر به کمک دیگران هستیم که خودشان از ما درخواست کمک کنند و میل به تغییر داشته باشند. در غیر این صورت تنها کمکی که از دست ما برمی‌آید این است که؛ برای ایشان دعا کنیم.
نظر خود را راجع به این سخن آقای مهندس بیان فرمایید، جهان‌بینی یعنی اینکه یک خانواده بر سر یک سفره بنشینند و باهم غذایی در مهربانی تناول کنند
در تمام مسائل زندگی، حتی مسائل ساده و پیش افتاده هم، انسانها نیاز به دانش جهان‌بینی دارند. برای مثال همین نشستن افراد یک خانواده سر یک سفره و صرف غذا، هرچند مسئله به‌ظاهر کم‌اهمیتی جلوه می‌کند ولی به‌واقع اینطور نیست و همین موضوع نیز محتاج جهان‌بینی است که اعضا بتوانند گرد هم جمع شوند و کانون خانواده را حفظ کنند.
در کنگره صحبت از این میشود که مسافر و همسفر زبان همدیگر را متوجه بشوند این یعنی چه؟ مسافر و همسفر، قبل از ورود به کنگره با دو جهان‌بینی متفاوت در کنار یکدیگر قرارگرفته‌اند و مسائل را از دیدگاه متفاوتی بررسی می‌کنند. مثل دونفری که با دو زبان گوناگون باهم صحبت می‌کنند و نمی‌توانند یکدیگر را درک کنند. بعد از ورود به کنگره و تحت آموزش قرار گرفتن، جهان‌بینی مسافر و همسفر عوض میشود و هر دو از یک دیدگاه به مسائل می‌نگرند. بنابراین اینطور تعبیر میشود که؛ در کنگره، زبان مسافر و همسفر یکی میشود و می‌توانند یکدیگر را به‌خوبی درک کنند.
خانم نگین ممنون از اینکه وقت خود را در اختیار ما قراردادید و در این گفتگو شرکت کردید.
تنظیم و ویرایش: وبلاگ نمایندگی سهروردی
نویسنده متن: مسافر امیرحسین شمس