از گمراهی تا هدایت

همه‌ی ما در نمازهای یومیه می‌گوییم (اهدنا الصراط المستقیم)، موضوع هدایت برای انسان بسیار حائز اهمیت است. هدایت چیست؟ چرا اهمیت دارد؟ هدایت در اصل مثل گارد ریل‌های کنار جاده است که ما را به داخل جاده هدایت می‌کند.

ما با پیدا کردن راه اصلی می‌توانیم در زندگی‌مان گارد ریل‌ها را نصب کنیم، توانمان را بالا ببریم، تلاش کنیم و با یاری‌گرفتن از نیروهای مافوق و قدرت مطلق، خودمان را به سرمنزل مقصود نزدیک کنیم. بدانیم که اولین بردار خواسته‌ی درونی، رسیدن به تعادل است، یعنی اول تعادل بعد تعالی. باید بفهمم در این هستی من باید چه نتی را بنوازم که هم به خودم حس خوبی دست دهد و هم به دیگران حس خوبی را منتقل کنم، باید راه هدایت را یافت.

رسیدن به هدایت گذرگاهی سخت و سهل است، سخت چون مسیر پرپیچ‌وخم است و سهل چون در ره معشوق و رسیدن به دیدارش هر کاری لذت‌بخش است. هر نفسی برای رسیدن به آن باید جهنم را تجربه کند زیرا آن مرحله‌ای که جهنم را تجربه می‌کند درواقع مرحله‌ای است که شخص از این خواسته می‌رسد به نقطه‌ای که بتواند خواسته‌اش را آغاز کند یعنی نقطه‌ی تسلیم و در مسیر درست خودشان قرار بدهد، گذشتن از جهنم یعنی پشت سر گذاشتن نفس اماره و رسیدن به نفس لوامه که سکوی پرشی برای رسیدن ما به نفس مطمئنه است.

طراحی این سیستم با اختیار انسان که هدایت را برگزیند یا گمراهی را، به دلیل به وجود آوردن بقا است برای آنکه هر چیزی همان‌طور که ساختن آن یک مرحله از کار است حفظ کردن آن‌هم مرحله‌ی دوم کار است. پس هر انسانی با آگاهی به عواقب اعمالش می‌تواند سعادت یا شقاوت را انتخاب کند. تقدیر یا سرنوشت ما دستاورد کارهای خودمان است و قدر و اندازه‌ی ماست که سرنوشت ما را می‌سازد.

نویسنده: همسفر لیلا
کنگره 60 نمایندگی قم - همسفران