گزارش لژیون پزشکان پارک طالقانی مورخ بیست و پنجم تیر ماه سال 1395

ششمین جلسه از دوره نهم لژیون پزشکان پارک طالقانی، با استادی و نگهبانی مهندس دژاکام و دبیری موقت خانم آتوسا، با دستور جلسه "وادی یازدهم"، در تاریخ بیست و پنجم تیرماه سال 1395، رأس ساعت 8 صبح آغاز به کارکرد.

مهندس:

 امسال برای اولین بار تعطیلی رسمی تابستانی کنگره 60 اجرا خواهد شد و از تاریخ هشتم مرداد تا پانزدهم مرداد تمامی شعب کنگره، بدون استثناء تعطیل می‌باشند. امسال کنگره 60 به‌عنوان تشکل اجتماعی برتر کشور انتخاب گردید و از کنگره، در سه بخش مختلف تقدیر شد. در ماه مبارک رمضان در تمام شعب کنگره، مراسم افطاری برگزار شد. این نشانگر آن است که یک تشکل اجتماعی به چه میزان می‌تواند حائز اهمیت باشد. ما محاسبه کردیم، حدوداً چهل‌وپنج مرکز داریم. هر یک از شعب کنگره چهار جلسه را برگزار میکنند. سه جلسه برای مسافران و یک جلسه نیز، برای همسفران برگزار می‌شود. در کنگره محاسبه گردید، میانگین تعداد نفراتی که در شعبه‌ها برای افطار حضور پیدا می‌کنند به سیصد نفر می‌رسند. به همین ترتیب هر شعبه در هفته به هزار و دویست نفر، افطار می‌دهد. حال اگر این مقدار را برای یک ماه حساب بکنیم هر مرکز، پنج هزار غذا را در اختیار روزه‌داران قرارداده است. اگر قیمت هر غذا را چهار هزار تومان حساب بکنیم درمجموع، نه‌صد میلیون تومان هزینه شده است. این میزان هزینه زمانی برای یک مجموعه قابل پرداخت است که آن مجموعه دارای تعادل باشد.

درمان‌هایی که در دنیا رایج است به‌این‌ترتیب است که فقط علائم ظاهری فرد را مورد هدف قرار می‌دهند. به‌عنوان‌مثال اگر کسی بیرون‌روی شدیدی پیدا می‌کند، فقط تمرکز بر همان مشکل خواهد بود و علائم دیگر در نظر گرفته نمی‌شود. درصورتی‌که باید بیمار را تا جایی برسانیم که به یک سرخوشی نسبی برسد و تمام جسم و روان او در حالت تعادل قرار بگیرد. تمام هدف در درمان اعتیاد باید بر این مسائل اشراف داشته باشد. در حال حاضر هنوز طرح‌هایی را برای جمع‌آوری معتادین اجرا می‌کنند که به مدت سه ماه افراد را در منطقه‌ای دورافتاده قرنطینه می‌کنند. هنگامی‌که این افراد را برمی‌گردانند، طولی نمی‌کشد که دوباره به مصرف مواد مخدر روی می‌آورند. این مسائل تنها به این دلیل است که نگاه درمانی در مسئولین وجود ندارد. توجه اصلی یک درمانگر اعتیاد، باید به ناقل‌های عصبی باشد. چراکه مشکل اصلی و درد اصلی در آن قسمت‌ها وجود دارد و از آنجا سرچشمه می‌گیرد. وقتی فرد مصرف‌کننده خواب خوبی ندارد، باید دلیل آن را در سیستم عصبی فرد، جویا باشیم. یا وقتی فردی پس از قطع مصرف مواد خود، قادر به رابطه جنسی با همسر خود نیست، باید دلیل اصلی آن را بشکافیم و مشکل را از ریشه حل بنماییم. در افراد بیمار با مصرف‌های گوناگون، وقتی مصرف متوقف می‌شود در هر فرد با توجه به مواد مصرفی خود، یکسری علائم خاص، بروز می‌کند. ما باید دلیل متفاوت بودن این عکس‌العمل‌ها را بدانیم و علم آن را داشته باشیم که هر مواد مخدر، به چه شکل در سیستم عصبی فرد معتاد تأثیر می‌گذارد. به نظر بنده بیماری‌های دیگر که در افراد وجود دارد، جدا از اعتیاد، ریشه آن‌ها در عدم تعادل سیستم عصبی و ناقل‌های عصبی است. من مطمئن هستم در بیماری ام‌اس، دلیل ناتوانی فرد تنها، به‌هم‌ریختگی در همین ناقل‌های عصبی است. در حال حاضر بیماری پروستات، در کنگره 60 به‌راحتی درمان می‌شود تنها به این دلیل که ریشه بیماری در سیستم عصبی است و روش دی اس تی، مستقیم به ترمیم همین سیستم می‌پردازد و بیمار را بهبود می‌بخشد. مسئله دیگری که باید مورد توجه قرار بگیرد، دیدی است که ما باید به شربت اوتی داشته باشیم. این دارو نه‌تنها از داروهای دیگر قدرت کمتری ندارد، بلکه از تمام آن‌ها قدرت درمانی بیشتر و بهبودی بهتری را حاصل می‌کند. معمولاً افراد از این دارو به‌عنوان یک داروی اعتیادآور یاد می‌کنند. شما نمی‌توانید یک مسکن را بیابید که اعتیادآور نباشد. حتی ساده‌ترین آن‌ها را اگر کسی مدام مصرف کند به آن اعتیاد پیدا خواهد کرد. حتی بروفن و ژلوفن، که ساده‌ترین مسکن‌هایی هستند که در جامعه پزشکی وجود دارند. اگر هر دارویی را در یک مدت طولانی استفاده بکنیم، قطعاً به آن اعتیاد پیدا خواهیم کرد. وقتی در کنگره، شربت اوتی تجویز می‌شود، مدتی که فرد از آن استفاده می‌کند مدت کوتاهی است و این زمان در فرد ایجاد وابستگی نمی‌کند. آن چیزی که تریاک را به یک داروی اعتیادآور تبدیل می‌کند، فرهنگ اعتیاد است. اگر فرهنگ اعتیاد نباشد، مسلماً این اتفاق نخواهد افتاد. ما در کنگره، بیماری‌های خاص را با روش دی اس تی درمان می‌کنیم. این افراد وقتی اوتی را مصرف می‌کنند، کاملاً یک نگاه دارویی به آن دارند و فرهنگ اعتیاد در این روش درمانی جایی ندارد. به همین دلیل هنگامی‌که سفر آن‌ها به اتمام می‌رسد، به‌راحتی شربت اوتی را کنار می‌گذارند و درمان خود را به‌خوبی به پایان می‌رسانند. درمان دی اس تی یک روش ترک نیست، بلکه یک نوع درمان است و نمی‌توان به‌عنوان یکی از روش‌های ترک اعتیاد به آن نگاه کرد. کاملاً مجزا است زیرا به اعتیاد دید درمانی دارد، نه ترک موقت مواد که در آن‌ها هدف فقط، منفی شدن آزمایش اعتیاد است. درمان به این معنا است که وقتی مصرف فرد قطع شد، کاملاً خواب مناسبی داشته باشد، افسردگی نداشته باشد، در مکان‌هایی که مواد مصرف می‌شود وسوسه در او ایجاد نشود و کاملاً حال خوب و متعادلی داشته باشد. افرادی که ترک می‌کنند، به‌زحمت بسیار خود را حفظ می‌کنند که دوباره به مصرف مواد مخدر روی نیاورند و دائماً در استرس و اضطراب هستند. در درمان اعتیاد، مسئله اعتیاد برای همیشه حل می‌شود. درمان اعتیاد، الزاماً نیازمند دارو است. بدون دارو نمی‌توان اعتیاد را درمان کرد. من به شما این اطمینان را می‌دهم که یک مصرف‌کننده شیشه را نمی‌توان به‌صورت ماتریسی به درمان رساند. باید در یک‌زمان مشخص به فرد مصرف‌کننده دارو تجویز شود تا سیستم عصبی فرد، کاملاً به حالت اولیه خود بازگردد و با قطع مصرف هیچ مشکلی در او پیش نیاید. دارو درمانی بسیار حائز اهمیت است. به نظر من در حال حاضر، شربت اوتی بهترین و کامل‌ترین داروی درمانی است. اگر داروی بهتری را می‌شناسید معرفی بکنید. من هم استقبال خواهم کرد. در آخر، مشکل ریشه‌ای فرد مصرف‌کننده در جسم، روان و فکر او خلاصه می‌شود و تمام این سه عامل به یک اندازه در آن شریک هستند و نمی‌توان گفت که یکی از آن‌ها از دیگری اهمیت بیشتری دارد. باید هر سه عامل را موردبررسی قرارداد و هرکدام را به روش خودش درمان نمود تا فرد مصرف‌کننده به تعادل لازم دست پیدا کند.

آقای دکتر مسعود:

عنوان وادی یازدهم عنوان بسیار جالبی است، چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان روزی به بحر و اقیانوس خواهند پیوست. آقای مهندس در فرآیندهای درمانی خود بسیار تا بسیار از طبیعت الهام گرفته‌اند. در این وادی رودهای خروشان و چشمه‌هایی که می‌جوشند را می‌توانیم به انسان تشبیه کنیم. مسیر زندگی انسانها، همانند رودهای خروشان است که در مسیر خود با موانع بسیار و فراز و نشیب‌های بسیاری روبه‌رو خواهند شد. برای رودها  و چشمه‌ها انتهای مسیر، اقیانوس و بحر تعریف می‌شود، حال یک سؤال پیش می‌آید که برای انسان انتهای مسیر چگونه تعریف خواهد شد؟  انسان  در این مسیر عوامل مختلفی را می‌تواند بهانه کند که به سمت اعتیاد کشیده شود که این دلایل برای هر فرد متفاوت است. بعضی‌اوقات هم افرادی هستند که معتاد نیستند ولی دزدی‌ها و ریاکاری‌هایی را انجام می‌دهند که ای‌کاش، این انسان‌ها معتاد بودند. ای‌کاش این انسان معتاد بود تا با افکار و اعمال خودش، اسباب ناراحتی، نگرانی و ترس در افراد مختلف نمی‌شد. یک انسان می‌تواند در اثر افراط‌ و تفریط در هر مسئله‌ای به انحراف کشیده بشود. حال این افراط‌ و تفریط می‌تواند در هر زمینه‌ای باشد، مثل محبت، ثروت، رفاه و... . تنها نکته‌ای که انسان را از انحراف بازمی‌دارد، حرکت در مسیر صحیح و درست زندگی است. ما میدانیم که اگر در مسیر درست قرار داشته باشیم در هر شرایطی بالاخره به دریا و اقیانوس خواهیم رسید و آن جوشش و خروش در ما، به آرامش مطلق، تبدیل خواهند شد. در کنگره وقتی افراد به درمان می‌رسند به آرامشی دست می‌یابند که روزی حتی نمی‌توانستند تصور آن را بکنند.

خانم دکتر شیوا:

چه افرادی که در خود کنگره حضور دارند و چه ما پزشکها که در کلینیک‌ها مشغول خدمت هستیم، اگر روزی از جوشیدن و خروشیدن بازبایستیم، چندی نمی‌گذرد که ما به باتلاقی تبدیل خواهیم شد که دیگر قادر به حرکت نخواهیم بود و به هدف خود که همان بحر و اقیانوس است نخواهیم رسید.

آقای دکتر محمد علی:

جناب مهندس اشاره کردند که شربت اوتی، هم‌اکنون کامل‌ترین دارو برای درمان اعتیاد هست. من با ایشان موافق هستم.  نتایجی که تا به الآن به‌دست‌آمده است بسیار خوب و قابل‌ قبول بوده است. اما فراموش نکنیم که در حال حاضر داروی اوتی سهم بسیار کمی را در درمان اعتیاد در سطح کشور دارد. به این دلیل که فقط کنگره و کلینیک‌هایی که با کنگره همکاری دارند از این دارو برای درمان بیماران خود استفاده می‌کنند. در حقیقت از روش دی اس تی استفاده می‌کنند. کلینیک‌ها‌ی دیگر، هر طور که خودشان صلاح بدانند اوتی را در اختیار بیمار قرار می‌دهند که خود این موضوع، عواقب بسیار سنگینی را در پی خواهد داشت. اتفاق بسیار زیبایی که در حال حاضر در حال وقوع است این است که خود کلینیک‌ها با روش دی اس تی بیماران خود را خارج از کنگره تحت درمان قرار می‌دهند و به نتیجه هم می‌رسند و بیماران به رهایی می‌رسند. ازاین‌رو من مطمئن هستم که یک موج بسیار قوی را در سال‌های آینده، مشاهده خواهیم کرد که بسیار مفید خواهد بود و نتایج خوبی از آن حاصل خواهد شد و یک تحول بسیار بزرگ و شگرف در عرصه درمان اعتیاد را شاهد خواهیم بود.

آقای دکتر رضا:

در این وادی رسیدن به آرامش را همراه با جوشیدن و حرکت بیان می‌کند. به‌ طوری‌ که اگر ما از حرکت بازبایستیم، مسلماً تبدیل به گندآب خواهیم شد و بوی نامطبوعی را ساطع خواهیم کرد. مسیری که به آرامش ختم خواهد شد همیشه دارای فراز و نشیب‌های بسیاری است. رودهای خروشان در مسیر خود به سنگ‌های سختی برخورد خواهند کرد که این سختی‌ها نباید آن را از حرکت بازبدارد.

خانم دکتر فرشته:

جوشیدن و خروشیدن و در انتها به اقیانوس رسیدن و آرامش را تجربه کردن، به نظر من هدف آفرینش را بیان می‌کند. اگر در مسیر، سختی‌ها و نوسان‌ها انسان را از تعادل خارج کند و نتواند از آن‌ها گذر کند، ممکن است به ضد ارزش‌ها روی بیاورد و از مسیر رودخانه کاملاً منحرف شود. زندگی گذر از همین سختی‌ها است چراکه بدون گذر از این سختی‌ها رسیدن به آرامش و رهایی امکان‌پذیر نیست.

آقای دکتر محمد:

در کنگره 60 مسئله‌ای که بسیار تکرار می‌شود، کامل شدن درمان و بهبود سیستم عصبی بدن، توسط اوپیوم است. ما در کلینیک خود بعضی از بیمارانی که با متادون خود را درمان می‌کردند، از متادون به اوپیوم تغییر دارو داده‌ایم. مشکل بزرگی که در حال حاضر با آن روبه‌رو هستیم کمبود شربت اوتی است. مراجعات بسیاری را هم به مراکز مختلف کرده‌ایم ولی پاسخ‌های درستی به ما ندادند، حتی گاهی از ما خواستند که اگر دارونداریم بیمار را قبول نکنیم. ما ماهیانه 50 بطری شربت دریافت می‌کنیم درصورتی‌که در بعضی از مراکز ماهیانه 300 بطری شربت دریافت می‌کنند. من درخواست دارم که این موضوع را برای آن راه‌حلی پیدا بکنیم که کمبود شربت اوتی در مراکز درمانی وجود نداشته باشد.

در پایان جلسه، رهایی دو مسافر را که دریکی از کلینیک‌هایی که با متد کنگره، بیماران خود را تحت درمان قراردادِه بودند؛ جشن گرفتیم. مسافران، پزشک و روانشناس کلینیک گل رهایی خود را از جناب مهندس دریافت کردند.

تهیه و تنظیم: امین مغاری