ظرفیت، مسئولیت (قبله گم کردن) همسفران نمایندگی سمنان

ظرفیت به معنی ظرف و گنجایش  است؛ و مسئولیت از کلمه سأل به معنی سؤال پرسیدن می‌آید. آقای مهندس می‌گویند کسی که مسئولیت چیزی یا کاری را به عهده دارد، یعنی وظیفه دارد به تمام سؤال‌های مربوط به آن مسئله جواب بدهد، مثلاً رئیس‌جمهور یک کشور دائم زیر سؤال است و باید بگوید که در چه مرحله‌ای است، چه‌کارهایی انجام داده و چه‌کارهایی در دست اقدام دارد. پس اگر این‌طور باشد یک شخص باید ظرفیت خیلی بالایی را داشته باشد تا بتواند مسئولیت یک کار را بپذیرد. ما اگر ریشهٔ کلمات را بدانیم دیگر دچار دوگانگی نمی‌شویم که تا یک جایگاهی یا مسئولیتی به ما دادند قبل از انجام صحیح آن کار ابتدا ژست آن را بگیریم، قبله گم کنیم و دیگر خدا و خلق را نشناسیم. 

مسئلهٔ قبله گم کردن دقیقاً از جهل و نادانی بشر سرچشمه می‌گیرد و اینکه من آن‌قدر لک نود می‌شوم که نه‌تنها شکرگزاری را فراموش می‌کنم بلکه دیگر از انجام صحیح کار بازمی‌مانم. هرچقدر فردی ظرفیت بالاتری داشته باشد مسئولیت بالاتری را هم می‌تواند بپذیرد. در وادی نهم داریم که اگر نیرویی از کم شروع بشود و به درجهٔ بالا و بالاتری برسد نقطه تحمل پیدا می‌کند. اگر ظرف وجودی آرام‌آرام با افزایش دانایی بزرگ شود، محال است که انسان با پذیرش مسئولیت دچار تفاخر شود و به‌اصطلاح قبله گم کند. استاد امین در سی دی جایگاه می‌گویند: مسئولیت‌ها به انسان قدرت و اعتمادبه‌نفس می‌دهند و این اعتمادبه‌نفس می‌تواند در جهت ساختن باشد یا در جهت سوختن. ما باید مسئولیت‌هایی را در زندگی بپذیریم تا رشد کنیم و به تکامل برسیم.

شاید ما مدیر و مسئول اداره‌ای، قسمتی، جایی نباشیم اما هر انسانی  مدیر زندگی خود و مسئول شهر وجودی خود هست. ما مسئول وضعیت علمی و اقتصادی خانواده‌مان هستیم. ما مسئول سلامتی جسم و روان خود هستیم. در وادی سوم می‌گوییم نباید مسئولیت زندگی خود را حتی به گردن خدا بیندازید پس به‌این‌ترتیب تکلیف من می‌شود، من مسئول زندگی خود هستم؛ یعنی من باید بتوانم زندگی‌ام را به خواسته‌های مطلوب خود نزدیک کنم.

حال در جهت این سازندگی اگر دانا نباشم و ظرفیتم کم باشد دائم مشکلاتی سر راهم به وجود می‌آید و این همان سنگ‌هایی هستند برای پاهای لنگ که به آن‌ها بگوید لطفاً پای خود را محکم‌تر و قدم‌هایت را استوارتر بردار تا به این سنگ‌ها برخورد نکند وقتی یاد گرفتم که از این خامی چطور به  مرحلهٔ پختگی برسم، درواقع ظرف وجودی‌ام بزرگ‌شده و نقطهٔ تحملم بالاتر رفته است. 

با احترام 
هم‌سفر عاطفه، نمایندگی سمنان