راهنما و دل بزرگ

همه‌چیز در کنگره بر روی منطق و اصول است. موارد بسیاری وجود داشته است که در ابتدا برایمان بی‌اهمیت بوده ولی باگذشت زمان متوجه شده‌ایم که چقدر برایمان تأثیرگذار بوده است. وقتی به‌عنوان تازه‌وارد به کنگره آمده بودم و بعدازاینکه توسط مرزبان مشاوره شدم و به نشریات ارجاع داده شدم نوبت آن بود که برای سفر خود یک راهنما داشته باشم. آن موقع با دیدن شال نارنجی بر دوش بعضی از افراد با خود می‌گفتم حتماً با دیگران فرق دارند. بعد مطلع شدم که باید خودم یکی از آن‌ها را به‌عنوان راهنما انتخاب کنم؛ و شاید بعد از خواست درمان شدن این مهم‌ترین حرکت من باشد. در ابتدا از مرزبانی که در اولین جلسه توسط او مشاوره شده بودم و حس نزدیکی و راحتی با او داشتم خواستم که خودش با توجه به تجربه و شناختی که دارد یکی را معرفی کند. هرچقدر اصرار کردم او گفت باید خودم انتخاب کنم و این مهم است که بتوانم حداقل در نگاه اول با او احساس راحت‌تر داشته باشم. با خود می‌گفتم چه معنی دارد. راهنما باید من را راهنمایی کند و هیچ دلیلی ندارد که حسی وجود داشته باشد.

وقتی راهنما خودم را انتخاب کردم به‌مرور متوجه شدم که چقدر عالی شد که خودم راهنمایم را انتخاب کردم. کسی که ناجی من است. مهم‌تر از همه اغلب به‌گونه‌ای هستیم که هیچ‌وقت نمی‌توان شخص دیگری را به‌عنوان راهنما دانست. برای من راهنما غیرقابل تعویض است. راهنمای من برای من بهترین راهنمای کنگره است و فقط او بوده و هست که توانست من را به رهایی برساند و از آن‌همه مشکل و تخریب رهایی رساند.  هر بار هم از او تشکر می‌کردم می‌گفت از من تشکر نکن. باید از کنگره 60 تشکر کنی و ما همه مدیون کنگره هستیم.

واقعاً راهنما بودن دل‌بزرگی می‌خواهد که نصیب هر کس نخواهد شد. راهنما بدون اینکه نسبتی با ره‌جو داشته باشد و حتی در مورد من که حتی همشهری هم نبوده‌ایم و بدون هیچ شناخت قبلی با تمام وجود سعی در کمک به ره‌جوهایش می‌کند. بدون اینکه برایش منفعت مالی داشته باشد. درحالی‌که برای کمک به ره‌جوهایش از وقت خودش میزند و انواع هزینه‌های فکری, زمانی, مالی را متحمل می‌شود تا سه جلسه در هفته چند ساعت در کنگره باشد. قطعاً این تلاش‌ها بی‌جواب از سوی قدرت مطلق نخواهد بود. ولی ما مسافران نیز باید بدانیم که طبق قوانین کنگره 60 هفته راهنما تنها زمانی از کل سال است که می‌توانیم از راهنمای خود قدردانی کنیم. طبق آموزش‌ها هرچقدر قدردانی کوچک باشد مهم نیست. بلکه مهم نیت انجام آن است.

در آخر این هفته را در ابتدا به آقای مهندس و بعد به‌کل راهنمایان عزیز و زحمتکش کنگره 60 و بخصوص به راهنمای عزیز و دلسوز خودم تبریک میگویم و آرزو می‌کنم که بتوانم حداقل ذره‌ای ناچیز از تلاش‌های راهنمایم را در کنگره جبران کنم.

مسافر فربد: لژیون آقای مجتبی انصار

نمایندگی گیلان