عشق زمینی؛دلنوشته ای از کمک راهنما همسفر

روزپنج شنبه بود که رفتم کنگره تا در مراسم تولد حضور داشته باشم ، خانم صبا از من خواست که یک دلنوشته بنویسم ، از همان لحظه فکرم مشغول شد ، خیلی به گذشته فکر کردم و به ذهنم فشار آوردم اما چیزی از اون روزهای سخت و مسائل اعتیاد یادم نیامد . به خانه که آمدم و شب موقع خواب هم باز فکرم به پرواز درآمد و واقعاٌ چیزی یادم نیامد ، خیلی برایم عجیب بود که چطور گذر زمان باعث شده که من همه چیز را فراموش کنم و بعد یاد حرف راهنمای عزیزم ، خانم نسرین ، افتادم که می گفت : اگر اذیت های طرف مقابلتون را بخشیده باشید اصلاٌ دیگه یادتون نمیاد و من مطمئن شدم  که مسافرم را از صمیم قلبم بخشیدم . به همین بهانه سری به دفتر خاطراتم که اون روزها تنها مونس و همدمم بود زدم و با خواندن آن تمام خاطرات گذشته مثل فیلمی در ذهنم مرور شد و دوست دارم یکی از اون خاطره ها را براتون بنویسم و عین مطلب را می گذارم بدون هیچ کم و کاستی .