مسافر مهدی با راهنمایی آقای سلامی 13 ماه سفر کرده است. او اکنون 8 سال و چند ماه رهایی دارد، مسافر مهدی چندی پیش مفتخر به دریافت نشان پهلوانی کنگره 60 از دستان آقای مهندس گردیده است. وی در سفر خود به کرمان به شعبه گنجعلی خان آمد. به بهانه دریافت نشان پهلوانی با او گفت‌وگویی کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
از نظر جهان‌بینی شما چه دیدگاهی داشتید که توانستید این مبلغ را پرداخت نمایید و به مقام پهلوانی دست پیدا کنید؟
تمام کارهایی که در کنگره انجام می‌دهیم همه ریشه در جهان‌بینی ما دارد. اگر ما جهان‌بینی درستی نداشته باشیم هیچ کاری نمی‌توانیم انجام دهیم. در صورتی که جهان‌بینی فرد تغییر نکند ساده‌ترین کار در کنگره که همان درمان اعتیاد است را نیز به‌راحتی نمی‌تواند انجام دهد، جهان‌بینی ما باید تغییر کند آموزش‌هایمان افزایش یابد تا صفات بد گذشته را تبدیل به صفات خوب کنیم. شاید یکی از والاترین صفاتی که در جهان‌بینی می‌توانیم آموزش بگیریم که این صفت یک سکوی پرتاب برای هر انسانی به سمت تکامل است؛ صفت بخشندگی» است. این یکی از صفات بارز خداوند است که این اجازه به انسان‌ها داد شده که آن را کسب کنند. کنگره بستر بسیار خوبی را مهیا کرده، برای تمامی اعضا که بتوانند به این صفت دست یابند. ما یک‌باره یا یک‌شبه و حتی یک‌ساله نمی‌توانیم این صفت را کسب کنیم. همان‌طوری که با روش DST اعتیاد خودمان را درمان می‌کنیم، باید از یک نقطه شروع کنیم، آموزش خودمان را تکمیل کنیم تا بتوانیم آرام آرام به جایگاه و مقام بخشش برسیم که در کنگره جایگاه پهلوانی است.
شما چگونه شروع کردید تا به این جایگاه رسیدید؟
من که اینجا نشسته‌ام و خداوند این لیاقت را به من داده است، از یک‌میلیون تومان شروع کردم. آن زمان در سفر اول بودم. امروز باگذشت 10 سال، خداوند این لیاقت را به من داده که با عملی کردن آموزش‌های خود، توانستم به این جایگاه نائل بشوم.
از زمانی که شما به جایگاه پهلوانی دست پیدا کردید چه تغییراتی در زندگی شما و یا چه تأثیری در زندگی شخصی شما گذاشته است؟
من جایگاه‌ها را یکی‌یکی شروع کردم، ما به‌تدریج شروع به درک مفاهیم می‌کنیم تا ظرف وجودی‌مان بزرگ و بزرگ‌تر شود. شخصی که در کنگره درمان می‌شود باید برای ادامۀ مسیر حتماً خدمتگزار بشود می‌تواند از نگهبانی نظم و مهمانداری شروع کند تا به جایگاه‌های بالاتری همچون کمک راهنمایی و ایجنتی و سایر جایگاه‌ها دست یابد با آموزش و خدمت در کنگره زندگی انسان تغییر می‌کند باور انسان تغییر می‌کند و وقتی‌که باورها با ایمان عجین می‌شود فرد می‌تواند این جایگاه‌ها را یکی‌یکی طی بکند. وقتی‌که انسان کاری را انجام می‌دهد اگر به‌درستی آن کار ایمان داشته باشد و ایمانش نسبت به خداوند نیز قوی باشد، مسلماً نتیجه می‌گیرد که این نتیجه گرفتن یعنی بزرگ شدن ظرف وجودی اشخاص.
به‌عنوان سؤال آخر شما چه توصیه‌ای دارید برای دوستانی که می‌خواهند در هر جایگاهی از نظر مالی خدمت کنند در کنگره و خیلی‌ها شاید توان مالی زیادی را نداشته باشند ولی عشق و علاقۀ زیادی دارند که بتوانند حداقل در لژیون سردار عضو بشوند و یا به جایگاه‌های دنوری و پهلوانی دست پیدا کنند، چگونه می‌توانند زندگی خودشان را برنامه‌ریزی کنند تا بتوانند به این جایگاه‌ها برسند؟
من تجربۀ خودم را می‌گویم چون به روش DST باور دارم و از این روش نتیجه گرفته‌ام و می‌دانم که انسان‌های دردمندی هستند که نیاز دارند که بیایند و با این روش درمان شوند و مسیر را طی کنند، من با انگیزه خدمت به همنوعان خود وارد این عمل عظیم شدم. آن زمان پولی نداشتم از نظر مالی خیلی ضعیف بودم حتی شاید زیر صفر. به ترس خودم غلبه کردم و دستم را بلند کردم و یک‌میلیون تومان اعلام کردم و اسمم را نوشتم. شاید باور نکنید که این یک‌میلیون تومان، قبل از اینکه من پرداختش کنم، به من رسید. چرا به من رسید؟ چون ایمان داشتم که وعدۀ خداوند دروغ نیست و چون ایمان قوی به وعدۀ خداوند داشتم این مسیر را طی کردم که از یک‌میلیون تومان به پنج میلیون تومان و از پنج میلیون تومان به شش میلیون تومان و سه دوره دنوری و از دنوری هم خدا را شکر الآن به پهلوانی رسیدم. این‌چنین نیست که من بخواهم با خداوند معامله کنم، سیستم هستی را خداوند به‌گونه‌ای آفریده است که من وقتی کمک بکنم بلافاصله چندین برابر به من برگشت داده می‌شود این‌طور نیست که ما فکر کنیم که حتماً فرد خیلی پولدار هست که توانسته پهلوان شود، نه اصلاً این‌گونه نیست، صفت بخشندگی اصلاً ارتباطی با مقدار ثروت و پول شخص ندارد. یک بخش کوچکی از صفت بخشندگی در هر انسانی مربوط به داشتن پول است، چرا که انسان‌هایی را داریم که بسیار پولدار هستند و اگر بخواهیم رقم‌های پولشان را به ریال توی صفحه بنویسیم، برای نوشتن صفرهای آن اعداد جا کم می‌آوریم. اما نمی‌توانند ریالی از مال خود را ببخشند پس بر ترس خودتان غلبه کنید، می‌دانم که خیلی‌ها شاید بترسند، خود من هم این‌جوری بودم. ترس از دست دادن» دارند. اگر آموزش و جهان‌بینی‌شان را کامل بکنند و بر ترسشان غلبه کنند متوجه می‌شوند که این‌یک ترس کاذب هست. چیزی را که ببخشیم از دست نمی‌دهیم خیلی بیشتر از آن به دست خواهیم آورد.
مصاحبه‌کننده: مسافر محمد
تنظیم و ارسال گزا
-
منبع:
کرمان
- شنبه 2 اسفند 1399
- تعداد بازدید از این مطلب :
1517