دلنوشته‌ای از مسافر مهدی رهجوی لژیون دوازدهم نمایندگی صالحی مرتبط با «رابطه یادگیری و معرکه گیری » پیش روی شماست.
وقتی فردی با حال خراب وارد "کنگره ۶۰" می شود یکسری مشکلات و مسائل و ضد ارزشهایی را با خود به همراه دارد ، که به طور مثال این اخلاق های معیوب عبارتند از: حاشیه رفتن ، توجیه کردن ، بی‌مسئولیتی ، بی نظمی ، خودخواهی ، خودشیفتگی ، بی‌حرمتی ، ذهن آلوده و سایر ضد ارزش هایی که باعث تباهی یک انسان و در نهایت ، سقوط به اعماق تاریکی ها را به دنبال دارد.
لذا افرادی هستند که با خواست قوی و قدم نهادن در صراط مستقیم و با گرفتن آموزش های صحیح در کنار استاد های با تجربه و مجرب خواستار رهایی از ضد ارزش هایی هستند که ذکر شد و در "کنگره ۶۰" یک گزینه بسیار مهمی وجود دارد به نام یادگیری و آموزش که وقتی شخص مصرف کننده ای وارد این مکان می شود ، در کنار بهبودی جسم خود ، به بهبودی روان و اندیشه خود نیز می پردازد و تمام این ها توسط اساتید با تجربه و برتر و بر اساس یک سیستم آموزشی و تحقیقاتی مستحکم و قوی صورت می پذیرد.
البته کسانی هم هستند که ، نقطه مقابل این اشخاص هستند و به دنبال حاشیه هایی هستند که قطعاً آنها را به سمت تاریکی ها سوق می دهد و در آخر با ادامه داشتن در این مسیر به تباهی و نابودی خود می‌پردازند که ، به اصطلاح اینگونه افراد را "معرکه گیر" خطاب می کنند. اما راهکار مناسب برای دور ماندن و در امان ماندن از این "معرکه گیری" چیست؟
گزینه های زیادی برای در امان ماندن از "معرکه گیری" وجود دارد ولی به نظر شخص بنده مهمترین آنها آموزش و یادگیری است و یادگیری در اصل نقطه مقابل معرکه گیری است،ولی یادگیری و آموزش از چه کسانی؟
البته از کسانی که خردمند هستند ، نه کسانی که دارای کم خردی هستند ، و شخص وقتی که به خرد و دانایی برسد قطعا به سمت کسانی می‌رود که دارای موفقیت هستند و ناخودآگاه ، از افراد "معرکه گیر" دیگر فاصله می‌گیرند و کسانی که خواستار تغییر ، نظم ، اطاعت امر در خصوص درمان اعتیاد و مسئولیت‌پذیری و... نیستند ، برای مدت کوتاهی مهمان "کنگره ۶۰" هستند و خود به خود از این سیستم حذف خواهند شد و انسانهایی که "معرکه گیر" هستند می خواهند مشکلات و مسائل خود را پنهان کنند و حاضر با رویارویی با ایراد و عیب های خود نیستند و در اصل نه شجاع هستند و نه ، با شهامت و اینها کسانی هستند که از هیچ دانش و مهارتی برخوردار نیستند و مدام از چاله به چاه می گفتند ؛ اما انسانهای روشنفکر به حرکت دائمی و تدریجی امیدوار هستند و در راه خود ثابت قدم و مستدام هستند و از همه مهمتر این است ؛ که این انسانها در خود و دیگران تاثیر مثبت دارند و در تعادل کامل به سر می‌برند.
تنظیم و ویرایش: مسافر مهدی لژیون دهم
نمایندگی صالحی
- تعداد بازدید از این مطلب :
1261