انسانها مسافر هستند؛ از تولد تا مرگ، حتی از ازل تا ابد، این سفر ادامه دارد. انسان در ظاهر به دنیا میآید و در نهایت از دنیا میرود؛ اما در طول این مسیر همیشه با کسانی همراه است؛ زیرا انسان موجودی اجتماعی است و برای دیگران ارزش بزرگی قائل میشود. به عبارتی دیگر، انسانها همسفران یکدیگرند. در آموزههای کنگره۶۰ گفته میشود که میان انسانها و حیوانات تفاوتی در مراتب نفس وجود دارد؛ بالاترین مرحله نفس در حیوانات، پایینترین مرحله در انسان یعنی «نفس اماره» است.
حیوان پس از زایمان، تا زمان خردسالی از فرزند خود مراقبت میکند؛ اما پس از رشد، او را رها کرده و دیگر به یادش نیست. در حالیکه در انسان، این حس و ارتباط تا لحظه مرگ همراه اوست. در جوامعی که این احساس مسئولیت و محبت نسبت به دیگران وجود ندارد، مشکلات فراوانی دیده میشود. شدت این حس و وابستگی به فرهنگ، تربیت، ملیت و باورهای دینی بستگی دارد و همین پیوندهای انسانی است که مسیر رسیدن انسان به «نفس مطمئنه» را مشخص میکند.
انسان نسبت به فرزند خود احساس تعهد و مسئولیت دارد و درباره آینده او میاندیشد؛ اما در مقابل کسانی هستند که تنها به خود میاندیشند و در مرحله «نفس اماره» باقی ماندهاند. این افراد فقط به خوشگذرانی و منافع شخصی میپردازند. در حالیکه هرچه انسان آگاهتر، ارزشمندتر و متعالیتر شود، نسبت به همسفران خود در مسیر هستی، احساس مسئولیت عمیقتر و قویتری خواهد داشت.
بنابراین کسانی که هنوز در مراحل پایین تفکر و اندیشه هستند، نسبت به همسفران خود هیچ احساس تعهدی ندارند. ما بر اساس همین حس انساندوستی و مسئولیت، همسفران خود را انتخاب کرده و با تکیه بر همین احساس، یاریشان میکنیم. نکته مهم آن است که موضوع «همسفر بودن» فقط محدود به همراهی مسافر تا درمان نیست؛ نباید فقط برای دلگرمی مسافر، حضور داشته باشیم؛ بلکه باید نگاه و نقش خود را تغییر دهیم. گروه همسفران در کنگره، نقشی کلیدی دارند، نقشی به عنوان «گروه مکمل» گاهی این نقش میتواند آنقدر مؤثر باشد که مسافری را از لبه پرتگاه نجات دهد و گاهی، اگر درست ایفا نشود، ممکن است او را به دره سقوط دهد.
اولین گام برای درک درست نقش همسفر، باور داشتن به خود و به مسیر است؛ پس از آن، آموزشها و کارها باید بادقت و درستی انجام شوند. زمانی که راهنما آموزش میدهد و آموزشها بهدرستی بهکار گرفته میشوند، نتیجه نه تنها در درمان مسافر بلکه در حال خوب همسفر نیز دیده میشود.
اگر برای حال خوب خود به کنگره بیاییم، تفاوت زیادی با این دارد که فقط برای دیگری آمده باشیم. اگر مسافر استوار است، ما نیز باید استوار باشیم؛ اگر سستی کرد، ما نباید سست شویم؛ نباید اجازه دهیم شادی یا ناراحتی او بر ما تأثیر بگذارد. ما و مسافران به کنگره میآییم تا به تعادل و آرامش برسیم، در این مسیر میتوانیم بهترین یاری را به عزیزانمان در شرایط سخت ارائه دهیم. بهعنوان یک همسفر، «جشن همسفر» را به همه همسفران کنگره۶۰ و نمایندگی تختجمشید شیراز تبریک میگویم.
نویسنده: همسفر خدیجه رهجوی راهنما همسفر مهسا (لژیون نهم)
رابط خبری: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر مهسا (لژیون نهم)
ویرایش: همسفر آیسودا دبیر سایت
ارسال: همسفر رخساره نگهبان سایت
همسفران نمایندگی تختجمشید شیراز
- تعداد بازدید از این مطلب :
25