درمان اعتیاد تنها به ترک جسمی محدود نمیشود، بلکه بر اساس مثلث درمان جسم، روان و جهانبینی اعتیاد یک بیماری است که کل سیستم جسم، خانواده و جامعه را تحت تأثیر قرار میدهد. در این میان همسفر به کسی اطلاق میشود که سابقه اعتیاد ندارد؛ اما در مسیر درمان مسافر یا همان فرد مصرفکننده را همراهی میکند. نقش همسفران خانم مادر، همسر یا خواهر در این مسیر نه به عنوان یک بازرس، بلکه به عنوان یک بال پرواز تعریف شده است.
طبق آموزههای استاد امین در جزوات جهانبینی اولین گام برای یک همسفر پذیرش این واقعیت است که او نیز به واسطه زندگی در کنار یک مصرفکننده دچار آسیبهای روانی و تخریب شده است. همسفر باید بداند که برای خودش به کنگره میآید تا زمانی که همسفر با نگاه طلبکارانه و به قصد تغییر دادن مسافر وارد لژیون شود، گرهای باز نخواهد شد؛ اما زمانی که متوجه تاریکیهای درون خود شود فرایند درمان آغاز میگردد. مهندس دژاکام به زیبایی بیان میکنند که مسافر و همسفر مانند دو بال یک پرنده هستند، اگر یکی از بالها شکسته یا ضعیف باشد پرواز به سمت رهایی و تعادل غیر ممکن یا بسیار دشوار خواهد بود.
همسفر با آموزش گرفتن یاد میگیرد که چگونه دوربین را از روی مسافر بردارد و روی خودش تمرکز کند. این رها کردن به معنای بیتفاوتی نیست، بلکه به معنای دادن فرصت به مسافر برای پذیرش مسئولیت درمان خویش است. همسفر تو بر مرکبی نشستهای که گرچه دیر به مقصد میرسی؛ اما سالم و کامیاب خواهی رسید؛ پس عجله نکن و در جای خود بنشین و به آنچه علاقه داری مشغول باش تا با کمک خودت و یاران حق به مقصد نهایی برسی. استاد امین تأکید دارند که ساختار اعتیاد، ساختاری هوشمند است که بر پایه حسهای آلوده ترس، منیت و ناامیدی بنا شده است.
همسفر خانم با لطافت طبع و محبتی که در او وجود دارد، میتواند فضای خانه را از حالت جنگی به محیطی امن تبدیل کند. وقتی همسفر آموزش میبیند زبان مشترک با مسافر پیدا میکند این زبان مشترک که بر پایه مفاهیمی؛ چون سیستم ایکس، صورتمسئله اعتیاد و وادیها بنا شده است. همسفر در کنگره یاد میگیرد که اعتیاد تنها یک وابستگی شیمیایی نیست، بلکه یک حجاب روی افکار و اندیشه است او با کار کردن روی جهانبینی یاد میگیرد که نیروهای بازدارنده را بشناسد و چگونه با آنها مقابله کند.
همسفری که آموزش نبیند ممکن است با دلسوزیهای نابهجا یا کنترل کردنهای مداوم، ناخواسته باعث گریز مسافر از سفر شود؛ اما همسفر آموزشدیده صبوری را با تحمل کردن اشتباه نمیگیرد او صبوری میکند تا زمان کار خود را انجام دهد. حضور همسفران خانم در کنگره۶۰ تضمینکننده کیفیت رهایی است.
مسافرانی که همسفر فعال دارند با تعادل بیشتری به پایان سفر اول میرسند. همسفر با تغییر در صفات خود بستری فراهم میکند که نه تنها مسافر به درمان برسد، بلکه کل خانواده به سطحی از جهانبینی و آرامش دست یابند که پیش از اعتیاد نیز آن را تجربه نکرده بودند و در نهایت همسفر نه یک پرستار، بلکه شریک بیداری و احیای انسانیت در کانون خانواده است. نقش همسفران خانم در کنگره۶۰ از یک همراه ساده به یک شریک استراتژیک در نبرد با اهریمن اعتیاد تغییر مییابد.
بر اساس پروتکلهای درمانی مهندس دژاکام، درمان اعتیاد بدون تغییر در ساختار خانواده ناقص میماند؛ زیرا مسافر که در محیطی مملو از تنش، بیاعتمادی و حسهای منفی زندگی کند، حتی با داروی مناسب نیز به تعادل پایدار نخواهد رسید، همسفر با حضور در لژیون و دریافت آموزشهای جهانبینی در حقیقت مشغول بازسازی سیستم ایکس و روان خود میشود. نتیجه این فرآیند تبدیل شدن کانون خانواده به یک محیط عشق و گذشت است.
همسفران خانم با درک صورتمسئله اعتیاد یاد میگیرند که مسافر نه یک مجرم، بلکه بیمار است که نیازمند زمان و امنیت است. در نهایت رهایی واقعی زمانی اتفاق میافتد که همسفر و مسافر هر دو بر روی یک خط مشترک از آگاهی قرار بگیرند. همسفر آموزشدیده نه تنها سدی در برابر لغزشهای احتمالی است، بلکه خود به منبعی از نور و امید تبدیل میشود که میتواند دیگر خانوادههای درگیر در تاریکی را نیز راهنمایی کند.
منبع: کتاب ۶۰ درجه، جزوه جهانبینی ۱ و ۲، کتاب عشق و سیدی نقش همسفر و خانواده
نویسنده: همسفر حمیده رهجو راهنما همسفر زهرا (لژیون نوزدهم)
رابط خبری: همسفر حمیده رهجو راهنما همسفر زهرا (لژیون نوزدهم)
ویرایش: همسفر زهرا رهجو راهنما همسفر سمیرا (لژیون بیست و چهارم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر فاطمه رهجو راهنما همسفر مریم (لژیون پنجم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی میرداماد اصفهان
- تعداد بازدید از این مطلب :
122