در کنگره ۶۰، همسفر فردی است که سابقه مصرف مواد مخدر یا روانگردان ندارد و به عنوان عضوی از خانواده فرد مصرفکننده، رابطهای نزدیک، مستمر و اثرگذار با او دارد. همسفر به واسطه همین پیوند عاطفی و خانوادگی، بهطور مستقیم از پیامدهای اعتیاد آسیب میبیند و از این رو، در ساختار درمان، بهعنوان بخشی از سیستم درمان شناخته میشود، نه یک عنصر حاشیهای.
از دیدگاه کنگره ۶۰، اعتیاد تنها یک بیماری جسمانی نیست که فرد مصرفکننده را درگیر کند؛ بلکه بنیان خانواده و ساختار فکری اطرافیان او را نیز تحت تأثیر قرار میدهد. بنابراین، پیروزی بر اعتیاد بدون بهرهمندی از آموزش صحیح، دانش کاربردی و جهانبینی درست، امکانپذیر نیست و حمایت آگاهانه خانوادهها نقش تعیینکنندهای در این مسیر دارد. بر این اساس و با هدف ایجاد اتحاد میان فرد مصرفکننده و خانوادهاش برای غلبه بر اعتیاد، گروه همسفران از نخستین روزهای تأسیس کنگره ۶۰ شکل گرفت.
این تصمیم ریشه در باور علمی دارد که درمان، یک فرآیند فردی و تکبعدی نیست؛ بلکه نیازمند مشارکت آموزشمحور خانواده و اصلاح همزمان نگرشهای اعضای آن است. در آموزشهای کنگره ۶۰، برای حرکت به سوی درمان پایدار، وجود «دو بال پرواز» ضروری دانسته میشود: یک بال، خود مسافر است که مسئول درمان جسم، روان و جهانبینی خویش است و بال دیگر، همسفر است که با آموزش، اصلاح نگرش و دستیابی به تعادل رفتاری، شرایط لازم برای استمرار درمان را فراهم میسازد. فقدان هر یک از این دو بال، فرآیند درمان را دچار اختلال خواهد کرد.
در نگرش کنگره ۶۰، نقش همسفر صرفاً همراهی ظاهری یا حمایت احساسی از مسافر نیست؛ بلکه همسفر بهعنوان فردی آموزشدیده، موظف به اصلاح ساختار فکری و جهانبینی خویش است تا بتواند در فضای درمان، آرامش، امنیت و تعادل را به خانواده بازگرداند. آقای مهندس حسین دژاکام در آموزشهای کنگره ۶۰ تأکید میکنند که همسفر با شناخت جایگاه واقعی خود و پرهیز از نقشهای مخرب؛ مانند سرزنش، کنترلگری و نجاتطلبی، زمینه را برای رشد و درمان مسافر فراهم میسازد.
به بیان دیگر، همسفر با درمان خود، به درمان مسافر کمک میکند؛ زیرا هر گونه بیتعادلی فکری و رفتاری در همسفر میتواند روند درمان را دچار اختلال نماید. از این رو، آموزش همسفران در کنگره ۶۰ نه یک انتخاب؛ بلکه ضرورتی انکار ناپذیر در مسیر دستیابی به درمان پایدار و بازسازی بنیان خانواده محسوب میشود. همسفران، بخش جداییناپذیر از ساختار درمان در کنگره ۶۰ هستند و نقش اساسی در پیریزی شالوده مستحکم این فرآیند دارند.
آموزشهای همسفران نه تنها مکمل آموزشهای مسافران نیست؛ بلکه از نظر نظم، محتوا و اهمیت، کاملاً همتراز با آنها طراحی شده و تمرکز آن بر اصلاح جهانبینی و رسیدن به تعادل پایدار است. آموزش همسفران بر پایه اصولی؛ چون مسئولیت پذیری، پرهیز از رفتارهای احساسی، دوری از کنترلگری و نجات طلبی و جایگزینی رفتار عقلانی به جای واکنشهای هیجانی استوار است. این آموزشها به همسفر کمک میکند تا به جای دخالت مخرب، نقش حمایتی آگاهانه و سالم ایفا کند.
پس از طی مراحل آموزشی، همسفران میتوانند در آزمونهای تعیین شده برای کسب جایگاه راهنمایی شرکت کنند. این فرآیند نشان دهنده نگاه علمی و مبتنی بر شایستگی در کنگره ۶۰ است؛ چرا که تنها افرادی که به سطح قابل قبولی از دانش، تجربه و تعادل ذهنی رسیدهاند، مجاز به پذیرش مسئولیتهای راهنمایی و اجرایی میشوند. پس از احراز صلاحیت، همسفران میتوانند مسئولیتهای مهم و خطیری در اداره سازمان مردم نهاد کنگره ۶۰ بر عهده گیرند.
این مسئولیتها نقش بسزایی در حفظ انسجام ساختار درمان، انتقال صحیح آموزشها و گسترش فرهنگ درمان مبتنی بر دانایی در جامعه دارند. در نگاه کنگره ۶۰، درمان اعتیاد تنها زمانی به درستی محقق میشود که افراد یاریرسان، خود از آموزش صحیح، دانش و تجربه کافی برخوردار بوده و به تعادل ذهنی و فکری رسیده باشند. چنین افرادی میتوانند مصرفکنندگان را در مسیر درمان پایدار همراهی نمایند؛ نقشی که همسفران آموزشدیده به روشنی عهدهدار آن هستند.
منابع: کتاب عبور از منطقه۶۰ درجه زیر صفر، کتاب چهارده مقاله، مقالات آقای علی خدامی، دستور جلسه نقش همسفر به استادی آقای حسین دژاکام، سی دیهای آموزشی نقش همسفر، جهانبینی، تفکر، تجربه و آموزش استاد امین
نویسنده: همسفر نیره رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)
رابطخبری: همسفر فاطمه.م رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)
ارسال: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد یزد
- تعداد بازدید از این مطلب :
88