همسفر؛ آموزگاری که بدون درس دادن، آموزش می‌دهد

امروز در محضر تمامی کسانی که عزم راسخ خود را وقف مسیر کمال کرده‌اند، بر آنیم تا مقام رفیع همسفر را به شکلی رسمی و شایسته مورد تقدیر قرار دهیم. همسفر در فرآیند پویا رهایی و تعالی، صرفاً یک همراه نیست؛ بلکه عنصری کلیدی و یک ستون استراتژیک است که پایداری کلیت حرکت را تضمین می‌کند؛ چراکه این سند به‌منظور تبیین اهمیت بنیادین این نقش و تبریک به این تعهد بی‌بدیل تنظیم شده است؛ بنا تعهد همسفر، یک تعهد واکنشی نیست؛ بلکه یک راهبرد بلندمدت است که در محیطی همراه با نوسانات روزانه می‌تواند اراده‌ فرد درگیر را متزلزل کند، همسفر با حفظ دیدگاه کلان، مسیر اصلی را روشن نگه می‌دارد.

همسفر با ثابت بودن قدم خود به‌عنوان یک نیرو ثبات‌دهنده عمل می‌کند. توانایی همسفر در هدایت توجهِ فرد درگیر مواد مخدر از جزئیات حاشیه‌ای و منفی به‌سمت هدف نهایی، یک مهارت مدیریتی سطح بالا است که به‌طور مستقیم بر بهره‌وری فرآیند درمان تأثیر می‌گذارد. شرافت مقام همسفر در توانایی او برای تفکیک میان حمایت و تملک نهفته می‌باشد و این بالاترین سطح بلوغ در همراهی است که نه با اصرار بر راه‌حل، بلکه با ایجاد فضا امن برای کشف راه‌حل توسط خود فرد محقق می‌شود؛ بنابراین این سطح از همراهی، مصداق بارز شفقت فعال، یعنی درک عمیق درد بدون ادعا مالکیت بر آن است.

همان‌گونه که آقای مهندس حسین دژاکام در ابتدا مسیر، جمعیت احیای انسانی کنگره۶۰ بر پرورش استاد تأکید داشته‌اند، همسفر نیز در بُعد خود، مسئول پرورش زیرساخت‌های روانی و عملیاتی است که پس از اتمام همراهی رسمی، فرد را قادر به ایستادگی مستقل می‌کند که این نقش، فراتر از کمک در دوران بحران است؛ زیرا این نقش، همراه با ایجاد ظرفیتِ خودکفایی در فرد خواهد بود. همسفر در مسیر درمان، تضمین می‌کند که آن‌چه می‌سازد، بنایی استوار بر ستون‌های خود فرد بوده و تکیه‌گاهی بیرونی نیست.

همسفران بسیاری، حضور خود را با سکوت آغاز کرده‌اند و گاهی دیگران، همسفر را از سکوتش می‌شناسند؛ سکوتی که سرشار از نگرانی، بیم و امید است؛ اما این سکوت نشانه انفعال نیست؛ چراکه با ورود به فضا آموزش و تجربه، این سکوت تبدیل به حضور فعال و آگاهانه خواهد شد. سکوت همسفر، نوعی حضور متفکرانه و گوش‌دادن به درون دیگران برای تربیت بیرون خود است که می‌آموزد چگونه عشق را بدون مداخله جاری کند و چگونه یاری‌گر بودن را با مالک شدن اشتباه نگیرد.

همسفران در جلسات، مشارکت‌ها، خدمت‌ها و لحظات دشوار نشان دادند که نقطه‌ اتکا این سیستم تربیتی صرفاً دانش نیست؛ بلکه دوامِ عشق در بستر عقل است. امروز، همسفران با دانش و تجربه‌ای که اندوخته‌اند به معلمانِ آرامش و امید تبدیل شده‌اند؛ چراکه معنا واقعی همسفر بودن را از محدوده‌ فردی به سطح جمعی ارتقا داده‌اند و در حقیقت، همسفران با درک مفهوم مرزها، توانسته‌اند رابطه‌ای بسازند که بر پایه‌ احترام و آزادی بنا شده است، رابطه‌ای که در آن، رشد هر دو طرف ممکن می‌شود. علم، ایمان و هنرِ عشق‌ورزی در مسیر آموزشی کنگره، دو بال پرواز هستند؛ بنابراین همسفر شخصی است که این دو را در عمل به تعادل رسانده و از دانش سفر بهره می‌گیرد تا احساساتش جهت گرفته و سرازیر نشود؛ همچنین از ایمان، نیرو می‌گیرد تا بداند هر سختی‌ای گذرا است. اکنون این هنرِ عشق‌ورزی آگاهانه، همسفر را تبدیل به آموزگاری زنده کرده، آموزگاری که بدون درس دادن، آموزش می‌دهد.

مقام والا همسفر، تجلی ایمان به توانمندی‌های ذاتی انسان است. تعهد شما همسفران عزیز به استمرار درمان و صبر در زمان ابهام و احترام به مرزهای فردی، ارزشمندترین سرمایه‌گذاری در مسیر تعالی است. اینک با افتخار و احترام فراوان، این جایگاه بی‌بدیل را خدمت همسفران و خانواده محترم آقای مهندس حسین دژاکام و تمامی همسفران به‌خصوص همسفران گران‌قدر نمایندگی ملاصدرا تبریک عرض می‌کنم.

نویسنده: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)
ویرایش ‌و رابط خبری: همسفر طیبه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)
عکاس: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون سوم)
ارسال: راهنما تازه‌واردین همسفر الهه
همسفران نمایندگی ملاصدرا (نیک‌آباد)