دلنوشته‌ای برای هفته همسفر

بنام خالق یکتا
هفته همسفر برای منِ مسافر، فقط یک مناسبت تقویمی نیست؛ یک مکث است… یک ایستادن کوتاه برای دیدنِ کسی‌که سال‌ها کنار من راه آمده، بی‌آنکه همیشه حالش دیده شود. من امروز اینجا ایستاده‌ام، تا از جایگاه مسافر، قدردانِ همسفرم باشم؛ کسی که نه درمانگر من بود و نه نجات‌دهنده من، اما با صبوری و آموزش، یاد گرفت چگونه «درست» کنارم بایستد. راستش را بگویم، سال‌هایی بود که من فقط درد خودم را می‌دیدم، فقط حال خودم برایم مهم بود و کمتر می‌فهمیدم که اعتیاد من، ترس، اضطراب و فرسودگی را چطور به جان خانواده‌ام انداخته است. همسفر من، در کنار تمام سختی‌ها، اینجا در کنگره یاد گرفت، که اگر قرار است خانواده نجات پیدا کند، لازم نیست خودش را قربانی کند. یاد گرفت حد و مرز داشته باشد،  یاد گرفت آرامش را از درون خودش بسازد، نه از رفتار من. و این تغییر، شاید بی‌سر و صدا، اما بسیار عمیق بود. من به‌عنوان مسافر، وقتی دیدم همسفرم آرام‌تر شده، کمتر کنترل می‌کند و بیشتر آگاهانه رفتار می‌کند، فهمیدم مسیر درمان، فقط برای من نیست؛برای همه ماست.هفته همسفر، هفته قدردانی از کسانی است که به جای جنگیدن،یاد گرفتند بفهمند؛ به جای سرزنش، آگاهی را انتخاب کردند و به جای ناامیدی، به آموزش تکیه زدند. امروز اگر من توانسته‌ام در مسیر درمان بمانم، بخشی از این ثبات،مدیون همسفری است که تغییر را از خودش شروع کرد. من در این هفته، به‌عنوان یک مسافر، با تمام وجود از همسفران تشکر می‌کنم؛ به‌خصوص همسفر خودم که نشان داد عشقِ آگاهانه می‌تواند هم نجات‌دهنده باشد و هم آرام‌بخش.
هفته همسفر مبارک، مسافر محمد

گروه سایت مسافران