قاضی یا آینه؟

همسفر بودن؛ یعنی یک نفر هست که در مسیر زندگی قدم‌به‌قدم همراهت می‌آید و بار سنگین تنهایی را از دوشت برمی‌دارد. فرقی نمی‌کند این راه، یک جاده‌ معمولی و پر از شادی باشد یا یک مسیر سخت و مهم مثل رهایی از اعتیاد که نیاز به دل قوی و صبر زیاد دارد. در هر دو حالت، همسفر نه فقط یک همراه؛ که یک تکیه‌گاه امن و یک قوت قلب بزرگ است. در سفرهای عادی همسفر خنده‌هایت را دو برابر می‌کند، در خستگی‌ها با یک حرف ساده، حال خوب او خستگی تو را نصف می‌کند و اجازه نمی‌دهد در آن همه زیبایی یا آن همه سختی، تنها بمانی. او شریکِ دیدن، شریکِ چشیدن و شریکِ یادگاری‌های مشترک توست.

اما وقتی به مسیر درمان اعتیاد می‌رسیم، نقش همسفر عمق و قداست خاصی پیدا می‌کند. این جاده، پر از روزهایی است که فرد حس می‌کند دیگر توان ادامه دادن ندارد، پر از شک، پشیمانی و حس شرمی است که فرد را از دیگران دور می‌کند. همسفر درمان، در این لحظه‌ها، مثل نوری می‌ماند که نمی‌گذارد امیدت خاموش شود. او کسی است که تو را به خاطر گذشته‌ات قضاوت نمی‌کند؛ بلکه با عشق و پذیرش کامل کنارت می‌ایستد. او به خوبی می‌فهمد که این سفر، فقط درباره ترک یک عادت نیست؛ بلکه درباره‌ دوباره ساختن یک زندگی است.

همسفر واقعی قاضی نیست؛ او یک آینه است. آینه‌ای که در لحظات تاریک، نه ضعف‌هایت؛ بلکه توانایی‌ها و قدرت پنهان درونت را به تو نشان می‌دهد. او می‌داند مسیر درمان صاف و مستقیم نیست؛ گاهی بالا و پایین دارد، گاهی آدم ممکن است بلرزد؛ اما او به جای سرزنش و انتقاد، دستت را می‌گیرد و می‌گوید: «اشکالی ندارد، بلند شو و دوباره ادامه بده.» او همیشه حواسش به نشانه‌های خطر هست؛ اما با ترساندن یا توبیخ کمکت نمی‌کند، بلکه با حمایت عاطفی و فراهم کردن یک فضای امن، کمکت می‌کند تا خودت مسئولیت قدم‌هایت را بپذیری.

وظیفه‌ همسفر این نیست که بار تو را بردارد و تو را ضعیف کند؛ چون تو باید خودت قوی شوی؛ اما شانه‌ او همیشه آماده است تا اگر نیاز به استراحت داشتی، لحظه‌ای سرت را روی آن بگذاری. او کوچک‌ترین موفقیت‌های روزانه‌ات را می‌بیند و آن‌ها را جشن می‌گیرد تا بدانی چقدر راه آمده‌ای و چقدر قوی شده‌ای.

در آخر، همسفرِ درمان با حضور مداوم و بدون شرطش، به تو ثابت می‌کند که تو از هر مشکلی قوی‌تری و زندگی، با همه سختی‌هایش، ارزش دوباره شروع کردن دارد. او کسی است که با تمام وجودش می‌گوید: «تو تنها نیستی؛ ما با هم از این مسیر عبور می‌کنیم.» و این مفهوم عمیق «با هم بودن» و «پذیرش»، همان گوهر گرانبهای همسفر بودن در مسیر درمان است. اگر تو هم این گوهر گرانبها را در خود دیدی و با تمام وجودت حسش کردی، این هفته هزار بار مبارکت باشد.

نویسنده: راهنما همسفر تینا (لژیون ششم)
رابط خبری: همسفر مریم ع. رهجوی راهنما همسفر تینا (لژیون ششم)
عکاس: همسفر رها رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دهم)
ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر خندان (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی لویی پاستور