همسفر ستون رهایی و آرامش

زندگی گاهی صحنه‌های دشواری را پیش روی انسان می‌گذارد و اعتیاد، یکی از تلخ‌ترین آن‌ها است. هنگامی که فردی در دام اعتیاد گرفتار می‌شود، نه‌تنها سلامت خود؛ بلکه آرامش و آبروی خانواده را نیز به مخاطره می‌اندازد. اشتباهات او می‌تواند باعث سرافکندگی جمعی خانواده و اطرافیان شود، که همین امر به‌تدریج موجب دوری فرد از خانواده و در نهایت انزوای او از جامعه می‌گردد. این بزرگ‌ترین ضربه‌ای است که یک مصرف‌کننده متحمل می‌شود؛ اما نقطه امید، زمانی پدیدار می‌شود که فرد مصرف‌کننده قدم به عرصه کنگره می‌گذارد. این اقدام، نخستین و بزرگ‌ترین گام برای بازگشت به عزت‌ نفس و بازیابی حیثیت از دست‌ رفته؛ هم برای خود او و هم برای خانواده‌اش محسوب می‌شود. در این مسیر پرفراز‌ و نشیب، همسفر نقشی محوری و بی‌بدیل ایفا می‌کند. همسفر در تعریف کنگره۶۰، فردی از خانواده مصرف‌کننده است که خود سابقه اعتیاد ندارد؛ اما با انتخابی آگاهانه، همراهی صبورانه مسافر را برعهده می‌گیرد. همان‌گونه که آقای مهندس تأکید کرده‌اند، وجود همسفران باعث تعادل و نظم در کنگره می‌شود.

همسفر در صورتی می‌تواند به مسافر خود در این سفر کمک کند که از شرایط سفر آگاهی داشته باشد و بداند که مسافرش در چه مسیری حرکت می‌کند و چه وضعیتی دارد؛ اگر همسفر آگاهی و شناخت نسبت به صورت مسئله اعتیاد و چگونگی درمان این بیماری نداشته باشد؛ قطعاً همسفر خوبی برای مسافر خود نخواهد بود، همسفر در کنگره۶۰ می‌آموزد که نقش او نقش همراه، پشتیبان و حمایت‌کننده است. کسی که در لحظه‌های سخت به مسافرش امید، قوت قلب و اعتمادبه‌نفس می‌دهد. همسفر می‌آموزد، گرچه راهش در کنار مسافر است؛ اما از او جدا است. او مسئولیت درمان را بر دوش مسافر می‌گذارد و از دخالت نابجا پرهیز می‌کند؛درعوض با کسب آگاهی و رسیدن به تعادل درونی، فضایی از آرامش در خانه ایجاد می‌کند تا مسافر در آن احساس امنیت و پذیرش داشته باشد. هدف نهایی او این است که وقتی مسافر به رهایی رسید از داشتن چنین همراهی در طول سفرش احساس غرور و خوشحالی کند.

بی‌تردید، رسالت همسفر فراتر از یک همراهی ساده است. بسیاری از همسفران، باوجود تحمل رنج‌ها و سختی‌های طاقت‌فرسا با آموزش‌ دیدن و رشد شخصی، به‌صورت فعالانه در نجات انسانی که در تاریکی اعتیاد فرورفته مشارکت می‌کنند. آنان با خدمت کردن، رسالت انسانی خویش را به نیکی انجام می‌دهند. همسفر بودن، داشتن پرِ پروازی، چون بال‌های عقاب است که قدرت ساختن آشیانه‌ بر بلندای عشق و ایمان را به او می‌بخشد. ساختن این آشیانه تازه از مهر و محبت، رسالتی است که همسفران بر دوش می‌کشند؛ بنابراین باید قدر جایگاه والای خود را بدانیم. قدردانی از همسفران، نه‌تنها یک وظیفه؛ بلکه یک ضرورت اخلاقی است. مسافران باید درس سپاسگزاری را بیاموزند و خود را موظف بدانند؛  زیرا که این حرکت بار آموزشی فراوانی دارد و هر مسافر باید خود را موظف بداند که برای این روز برنامه‌ریزی داشته باشد، همچنین روحیه تشکر و سپاسگزاری را تقویت می‌شود که از همسفری که با عشق و ایثار در کنارشان ایستاده است، به‌شایستگی قدردانی کنند.

اکنون که به آرامش و حال خوش رسیده‌اند؛ باید با جبران مافات، محبت‌های او را پاس دارند. همسفر و مسافر اگر در تعادل باشند؛ قطعا خانواده‌ای منسجم و شاد خواهند داشت که این خانواده از کلیدی‌ترین خواسته‌هایش حال خوش است و بستر را برای تربیت فرزندانی صالح و شاد فراهم خواهد کرد؛ زیرا همسفران،  نگهبانان آرامش، معماران امید و ستون‌های خاموش استحکام خانواده در طوفان‌های زندگی‌اند. پایداری و آگاهی آنان، بستری ضروری برای هر گام مسافر به سوی بهبودی فراهم می‌سازد و زمانی که همسفر از دانش کنگره بهره‌مند شود، آنگاه می‌تواند بهترین پرستار برای مسافرش باشد و این همراهی ایثارگرانه، موهبتی است که برکت آن به تمام خانواده بازمی‌گردد. این هفته زیبا را اول به جناب مهندس، بنیان‌گذار کنگره‌۶۰ و سپس به اولین همسفر، خانم آنی بزرگ تبریک می‌گویم و بعد به همه همسفران عزیز که مثال فرشتگان زمینی‌اند، شادباش عرض می‌کنم. این جشن، گوارای وجود تمام همسفران عاشق و صبور کنگره‌۶۰ باشد.

منبع: صحبت‌ها و سی‌دی‌های صوتی آقای مهندس
نویسنده: مرزبان همسفر زهرا
رابط‌ خبری: راهنمای تازه‌واردین همسفر واله (لژیون مرزبانی)
ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر اکرم نگهبان سایت

همسفران نمایندگی اردستان