در کنگره باید شاگرد بود.

در ابتدا هفته‌ی همسفر را خدمت اولین همسفران کنگره ۶۰، سرکار خانم آنی بزرگوار، استاد امین، خانم آنی کماندار، خانم شانی و همه‌ی همسفران خانم و آقا در کنگره ۶۰، تبریک و تهنیت عرض می‌کنم.

آری، صدای قلب‌های بخشنده‌ای به گوش می‌رسد؛ قلب همسفران، که بخشش را برای بازپس‌گیری عزیزانشان، به نشانه‌ی محبت و عشقِ بلاعوض، هدیه نموده‌اند.

همسفر کسی است که به کنگره می‌آید تا بالِ پروازِ مسافرش باشد؛ بالی که سختی‌های زیادی را تحمل کرده تا در این جایگاه قرار گیرد؛ قطعاً یک همسفر در سال‌های اعتیادِ مسافرش زخمی شده است و التیام این زخم‌ها واقعاً دشوار است؛ اما کنگره کمک می‌کند تا همسفران بتوانند این زخم‌ها را التیام دهند.
اولین قدمی که همسفر در کنگره برمی‌دارد، این است که بپذیرد «مسافر بیمار است».

باید منِ همسفر، علمِ به‌روز داشته باشم و افزایش علم فقط در کنگره امکان‌پذیر است.
آموزش‌هایی که در کنگره فرا می‌گیریم، برای آن است که همراهِ خوبی برای مسافرم باشم؛ اگر علم همسفر در کنگره زیاد باشد، در کنار مسافر نقشِ مکمل را به‌خوبی ایفا می‌کند.
در طول درمانِ مسافر، همسفر باید مثبت‌اندیش باشد؛ در غیر این صورت فقط با کنجکاوی نمی‌تواند کمکی به مسافر کند.

قوی‌ترین ابزار در کنگره برای درمانِ مسافر، «محبت» است. باید خود را به هر نحو به مسافران نزدیک کنیم تا مسافر بفهمد با تمام مشکلاتی که در زندگی برای همسفر ایجاد کرده، او همچنان با عشق در کنارش مانده است.

اگر همسفری بخواهد به شخصی کمک کند چه در طول زندگی و چه در کنگره ۶۰، درباره‌ی بیماری اعتیاد، باید از دانش و آگاهی بالاتری برخوردار باشد.
او باید با آموزش‌هایی که از کنگره می‌گیرد به مسافر خدمت کند؛ در غیر این صورت ممکن است آسیب بزند. مثل کسی که کمک‌های اولیه را یاد می‌گیرد تا بتواند نجات‌بخش باشد و ناآگاهی شخص در این موقعیت باعث تخریب می‌شود.

من به‌ عنوان یک همسفر، وقتی وارد کنگره شدم، باید بپذیرم «چیز زیادی نمی‌دانم» یا «خیلی چیزها را بلد نیستم».
همسفری که آموزش‌ ندیده است، نه‌ تنها مرهم نیست؛ بلکه ممکن است روی زخمِ مسافر نمک هم بپاشد.
آموزش‌های کنگره ۶۰ به همسفران کمک می‌کند تا از آسیب بیشتر به تخریب‌ها جلوگیری کنند و خود مرهم این زخم‌ها باشند.

پزشک سال‌ها درس می‌خواند تا بتواند به دیگران کمک کند؛ همسفر هم باید در کنگره آموزش ببیند تا بتواند راحت‌تر در درمانِ مسافر خود مفید باشد.
شما ممکن است پول، علم و یا شخصیتِ بالایی داشته باشید؛ اما تجربه نشان داده است این ویژگی‌ها به تنهایی در برابر اعتیادِ عزیزان ما کافی نیست.
در کنگره باید شاگرد بود؛ چون تا شاگرد نباشیم، آموزش‌ها را خوب فرا نمی‌گیریم.
باید با همه‌ی اعضا در کنگره هم‌دل و یک‌رنگ باشیم.

جناب مهندس می‌فرمایند:
«اگر به حمام عمومی می‌روید، باید لباس‌هایتان را در بیاورید، وگرنه شسته نمی‌شوید!» در کنگره نیز مقام، منصب و پول به کار نمی‌آید و نباید از القاب دکتر و مهندس و… استفاده کنیم.

کاری که کنگره برای ما انجام می‌دهد، این است که ما را به هم متصل کرده و به ما هویت و شخصیت می‌بخشد.من در گذشته تنها بودم، اما اکنون در کنگره دوستان زیادی دارم و در کنار آن‌ها، در لژیون، آرامش و آسایش دارم.
ان‌شاءالله این آرامش برای همه‌ی عزیزان فراهم شود. 

نویسنده: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر وحیده ( لژیون پنجم )
عکاس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مریم ( لژیون اول )
ویرایش و ارسال: همسفر شقایق رهجوی راهنما همسفر وحیده (  لژیون پنجم )
همسفران نمایندگی دامغان